Mijn Trots – Christa Courage

Na Italiaanse uitstapjes op een Ducati Monster en een Moto Morini Corsaro, waarvan de laatste niet echt succesvol, is Christa Courage terug bij haar eerste liefde: Harley-Davidson. Ze heeft de lol hervonden in het zadel van een stoere XR1200, die door manlief Lars flink onder handen is genomen. En daar plukt het hele gezin Courage de vruchten van, want vakanties worden nu op de motor gemaakt, met zoon en dochter achterop.

“Wat motorrijden betreft, ben ik een redelijke laatbloeier. Het lessen vond ik vreselijk, ik begon motorrijden pas leuk te vinden toen ik mijn rijbewijs had. De eerste keer heb ik een motor gehuurd en ben ik met een vriend gaan rijden, in de stromende regen. Ik was in no-time tot op mijn ondergoed drijf- en drijfnat, maar we zijn wel door blijven rijden. Aan het eind van de dag zei die vriend: ‘Als je het nu nog leuk vindt, dan komt het wel goed’. En het is ook goed gekomen. Mijn eerste eigen motor was een Hondaatje, maar het was mijn droom om ooit een Harley te hebben. Zo’n karakterfiets past wel bij me. Die kwam er ook, een gebruikte Sportster 1200 waar van alles aan mankeerde. Daardoor ben ik wel gaan sleutelen, voor zover dat moest en kon en een beetje met de logica van: ‘hoe je het uit elkaar haalt, moet het ook weer in elkaar’. Vooral geen boutjes overhouden. Dat ding trilde enorm en met name mijn knieën hadden het er zwaar op te verduren. Uiteindelijk heb ik een nieuwe Sportster gekocht, ook een 1200, en daar zijn mijn man Lars en ik ook op getrouwd. Maar daarna heb ik me toch laten verleiden om Italiaans te gaan rijden. Ik ben op een Monster gestapt en toen kwam ik er achter dat ik eigenlijk helemaal geen bochten kon rijden. Dat was toch heel iets anders dan ik op de Harley gewend was geweest. Ik heb er toch nog een tijd mee doorgereden, maar toen de kinderen kwamen werd het rijden wat minder. Toch ben ik nog aan wat nieuws begonnen, een verlaagde Moto Morini Corsaro. Ik was er helemaal verliefd op, maar het werd geen succes. Als ik drie keer op een dag moest keren met dat ding, was ik helemaal kapot. Na een vakantie was ik er helemaal klaar mee en wilde ik zelfs stoppen met motorrijden. Maar inmiddels was de fabriek failliet en wilde niemand die Corsaro nog hebben. Ik denk, ik ga wel bij Lars achterop. Die kocht toen een Ducati Multistrada 1000 en daar zat ik heerlijk achterop. Maar die maakte al snel plaats voor een Yamaha MT-01 en daar kon ik niet op zitten. In een zoektocht naar iets dat voor ons beiden geschikt was, hebben we nog een proefrit op een BMW gemaakt, maar we vonden al snel dat we daarmee een grens over waren gestoken. Dat gingen we niet doen. Maar wat dan wel? Toen bleek oude liefde niet te roesten en kwam ik bij deze XR1200 uit. Die past me helemaal. Ik wilde hem helemaal standaard houden, maar toen ik hem voor het eerst startte, vond ik wel meteen dat er een andere uitlaat op moest. Dat is dit Zard-systeem geworden. Al snel had ik al weer zo veel lol in het motorrijden, dat ik Lars heb gevraagd om iets moois van de XR te maken. Hij heeft zich lekker uitgeleefd en de Harley aan de voorzijde wat verlaagd door de vorkpoten een stukje door de kroonplaten heen te laten steken. Verder zit er een lager en smaller stuur van een Sportster Forty-Eight op, een digitale Dakota snelheidsmeter, een Free Spirits belly-pan en luchtfilterkit, zwevende remschijven van Galfer en nog allerlei kleinere accessoires. Het spuitwerk met de vlammen heeft Lars ook bedacht, het maakt hem voor mij helemaal af. We zijn een tijdje terug voor het eerst met de beide motoren en de kinderen van 8 en 9 jaar achterop op vakantie geweest, als een soort test. Niets gepland, gewoon zien waar je uitkomt. Dat is toch een beetje het avontuur. We hebben dik 500 kilometer in de stromende regen gereden en ze hebben de grootste lol gehad. Dat zit dus wel goed. De lol in het rijden is weer helemaal terug en ik denk dat er nog heel veel mooie kilometers met ze aan zitten te komen!”