Michel Dirksen – Suzuki V-Strom 650

« Terug naar Mijn Trots
Het motorrijbewijs wilde Michel Dirksen (33) eigenlijk al veel langer, maar hij mocht het nooit. “Te gevaarlijk”, vond mijn vriendin. Toen een collega twee jaar geleden met een motor op het werk kwam, laaide het motorvuurtje echter weer op. En wel zo hevig, dat het niet meer te blussen viel. “Ik dacht, ik laat me niet meer tegenhouden, nu kies ik voor mezelf!”

“Ik ben relatief gezien heel laat begonnen met mijn rijbewijs. Ik was twintig toen ik een relatie kreeg met mijn huidige vrouw. Destijds wilde ik mijn rijbewijs al halen, maar zij had dat liever niet, vond ze te gevaarlijk. En ergens vond ik dat ze misschien ook wel een punt had, dus ben ik er ook maar niet aan begonnen. Een jaartje of twee geleden echter, kwam een collega van me op school met een Intruder 800 en direct vond ik het weer geweldig. Ik moest er gewoon naar blijven kijken en luisteren. Toen was wel duidelijk dat ik er zelf nu ook echt werk van zou gaan maken, van het motorrijbewijs dan. Nog steeds wilde mijn vrouw dat liever niet, helemaal omdat ik ondertussen vader was geworden en de tweede onderweg was, nog meer verantwoordelijkheid kortom, maar ik heb toch doorgezet. Ik wilde het zo graag, ik laat me niet meer tegenhouden, dacht ik. En nu klinkt het net alsof mijn vrouw me altijd heeft willen beperken, maar zo is het natuurlijk ook niet. De eerste rijles was nog een soort van proeflesje. Eerst maar eens rustig kijken of het überhaupt wel wat voor me was. Nou, ik stapte op en het voelde meteen natuurlijk. Ik was zo enthousiast, dat ik meteen na die eerste les een compleet motorpak met alles erop en eraan heb gekocht. En ook meteen kijken naar een motor natuurlijk. De BMW GS vond ik wel mooi, maar die waren wel erg prijzig. Als ik er eentje had gewild, dan zou het een behoorlijk oude worden en dat wilde ik niet. Bij MotoPort Leeuwarden stond een V-Strom van dit type en die vond ik meteen fantastisch. Ook duur, dus had ik in eerste instantie het idee opgevat een V-Strom van het type hiervoor te kopen, maar die vond ik lang niet zo mooi als deze met die enkele koplamp. Bovendien heeft de nieuwe ook tractiecontrole, vond ik ook wel prettig. Dus toch maar besloten om voor de nieuwe te gaan.
Deze heb ik in Zeeland gekocht, terwijl ik in Leeuwarden woon. Veel verder kun je niet rijden in Nederland, maar hij was zo scherp geprijsd. En hij stond wel gewoon bij een Suzuki-dealer, was nog geen jaar oud en had maar drieduizend kilometer gelopen. Daar kon ik wel even met een gehuurd karretje voor op en neer naar Zeeland. Ik had nog geen rijbewijs en mocht er dus nog niet op rijden, maar toen ik de zaak binnenkwam was ik meteen onder de indruk. Ik kon er alleen maar even op zitten, maar het was echt wel een serieus grote motor. Meteen verliefd eigenlijk. Hij was nagenoeg nieuw en er zat garantie op, dus dat durfde ik wel aan. Bovendien heb ik er ook nog handvatverwarming en een topkoffer bij uit onderhandeld. Dus ingeladen en teruggereden. Bleek thuis dat m’n deur te smal was, kon ik niet eens met de motor achter het huis. Heb ik er eerst nog een breder kozijn en deur in moeten zetten voor ik met de motor achter het huis kon. Maar goed, ik had ‘m in ieder geval, mocht alleen nog niet rijden. Het duurde nog twee maanden voor ik het rijbewijs haalde en dat waren twee héél lange maanden, kan ik je vertellen. Toen ik eindelijk mocht rijden, voelde het ook als een hele bevrijding. Wat een fantastische ervaring. Ik heb ‘m nu zo’n anderhalf jaar en inmiddels is er al behoorlijk wat aan verspijkerd. Eerst is er een middenbok op gekomen, en verder heb ik er onder meer valbeugels, dagrijverlichting, een klein raamspoilertje, mistlampen, andere uitlaat en een volledige kofferset op gezet. Wat dat betreft ben ik klaar voor het grote werk, maar omdat ik nu nog twee heel kleine kinderen heb, ontbreekt het nog een beetje aan tijd om veel te rijden. Kinderen zijn gewoon een grote verantwoordelijkheid en je laat je vrouw ook niet zomaar een week alleen met ze achter. Maar de keren dat ik ga rijden, kom ik echt helemaal tot rust. Héérlijk vind ik dat, even na het werk of ’s avonds als de kinderen in bed liggen een blokje om. Ik rij elk jaar mee met de Elfstedentocht en voor de rest is het vooral veel dagtochtjes. Echt genieten, alleen jammer dat ik altijd alleen ben. Gelukkig is een vriend van me nu bezig met lessen en ik kan niet wachten om samen met hem te gaan rijden, dat ik dit ook met een ander kan delen. Ik heb nu een kleine zesduizend kilometer met de V-Strom gereden, de mooiste kilometers ooit. En dan moeten de mooiste nog komen. De motor is helemaal klaar voor een wereldreis, maar ik ben nog niet verder dan de Veluwe geweest. Maar dat gaat veranderen!”