KTM 890 Adventure R Allroad Tour
Met de 890 Adventure R heeft KTM het ultieme stuk gereedschap in huis voor grootse avonturen, die je niet enkel óp, maar voornamelijk náást het asfalt vindt. Tot zover de theorie, de praktijk is dat de gemiddelde motorrijders zijn best wel prijzige hoogpoter niet snel het onverhard op jaagt. Een dagje op pad met KTM’s Allroad Tour moet bewijzen dat dat absoluut kan, ook voor minder doorgewinterde offroadrijders!
Tussen weten dat iets kan en het zelf ook daadwerkelijk doen, zit een wereld van verschil. En in het geval van motorrijden is een beetje zelfkennis en terughoudendheid helemaal niet zo verkeerd. KTM fabrieksrijders Toby Price of Sam Sunderland proberen te imiteren – die schijnbaar moeiteloos de toch 214 kilo wegende 890 Adventure R een 45 graden steile helling opjagen – onder het mom van ‘als zij het kunnen, dan ik ook’, resulteert in het beste geval in wat krassen op het kuipwerk en een deuk in het ego. De kans dat de schade aan motor, lijf en leden wat serieuzer uitvalt, is echter veel groter. Je eigen grenzen kennen, is helemaal zo verkeerd nog niet. Al was het alleen al voor de portemonnee. Met je eigen grenzen verleggen is echter ook helemaal niets mis. Het is immers ook doodzonde om een machine van bijna zeventien mille in je schuur te parkeren om er vervolgens enkel op zonnige dagen mee naar de plaatselijke ijssalon op en neer te rijden. Onder professionele begeleiding aan de grenzen van jezelf en die van de motor snuffelen, biedt dan natuurlijk uitkomst. En precies daar komt KTM’s 890 Adventure R Allroad Tour om de hoek kijken. Een leerzaam initiatief van KTM natuurlijk, maar bovenal gewoon leuk.
Afgelopen jaar vormden verschillende KTM dealers de uitvalsbasis voor deze georganiseerde rit, waarbij je in een kleine groep onder begeleiding van een gids een hele dag op pad gaat. Het is een allroad tour, dus er zit ook asfalt in de routes, maar het zwaartepunt ligt niet geheel verwonderlijk vooral op het onverhard. Daar ligt immers voor de meeste motorrijders de échte uitdaging.
Begin oktober stond de batterij 890 R’s in Cuijk, bij JTX Racing om exact te zijn. Voormalig eigenaar Joep Teunesen, zelf een offroad adept in hart en nieren, neemt in totaal vijf rijders mee op sleeptouw door het Noord-Limburgse en -Brabantse achterland. “Afhankelijk van hoe de dag loopt en wat het niveau van de rijders is, zal de route tussen de 140 en 180 kilometer lang zijn”, verduidelijkt hij, terwijl de deelnemers met de schriftelijke plichtplegingen bezig zijn. Het is een op z’n zachtst gezegd nogal gemêleerd gezelschap. Niet alleen qua offroad-ervaring (variërend van niet tot ‘een endurovakantie gedaan’), maar ook qua motorfietsen. Eén is net van een Harley-Davidson op een 1290 Adventure R overgestapt, eentje rijdt nog altijd Harley, de derde heeft een Multistrada 1200S in de schuur staan, terwijl de laatste een rasechte her-opstapper betreft, die er na bijna twee decennia afwezigheid net duizend kilometer in het zadel op heeft zitten. Van een 1290 Super Duke R, dat dan weer wel.
Geen enkele 890 R Adventure-eigenaar dus, iedereen rijdt vandaag daarom op een huurmachine. De kosten voor de dag bedragen € 295,- (met eigen motor € 100,-), dat is inclusief de motorhuur, brandstof en lunch. En voor iedereen die niet in het bezit van een passende outfit is, heeft JTX wel een geschikt setje paraat.
Na een korte uitleg over de motoren – “Zet ‘m maar gewoon in de Offroad-modus, dat is de meeste geschikte voor vandaag!” – gaat het rond de klok van half tien in de ochtend op weg. De eerste uren staan als altijd in het kader van wennen aan de motoren, het ervaren van de grip op het onverhard en, in het geval van gids Joep, het beoordelen van het niveau van de verschillende rijders. Uiteindelijk bepaalt de langzaamste het tempo, maar gelukkig blijkt iedereen behoorlijk aan elkaar gewaagd en wordt er vanaf de eerste meter een lekker tempo gereden. “We beginnen met redelijk eenvoudige, behoorlijke brede wegen, zodat iedereen rustig kan wennen aan het rijden op zachte ondergrond. “Dat voelt in het begin misschien wat onwennig, maar als je eenmaal hebt ervaren hoeveel grip zo’n band nog heeft (Metzeler Karoo 3 red.), dan gaat de snelheid vanzelf omhoog”, aldus Joep voorafgaand aan de eerste etappe. “En wanneer iedereen het gevoel een beetje te pakken heeft, gaan we het wat uitdagender maken. In principe kan ik het zo moeilijk maken als je wilt vandaag. En alles honderd procent legaal, laat ik dat vooropstellen!”
De vaak brede gravelpaden die we de eerste kilometers voor de voeten krijgen, zijn inderdaad perfect om er even in te komen. Omdat deze ook continu worden afgewisseld met korte single tracks en bospaden, deels glad en modderig en al dan niet met flinke knipgaten erin, hoeft het kwintet testrijders zich geen zorgen te maken over afkoeling. Ondanks de niet al te hoge temperatuur. Zeker niet wanneer Joep vlak voor de lunch nog een kleine ‘special stage’ in de aanbieding heeft. Rondom een kleine vijver middenin het bos ligt een soort van strandje, met zéér los zand. “Je kunt er ook gewoon via de ernaast lopende zandweg omheen, maar als je het leuk vindt, dan…” Die officieuze uitnodiging is niet aan dovenmansoren gericht, al laten sommigen ‘m ook aan zich voorbij gaan. Degene die de uitdaging wel aangaan, beroepen zich daarbij op verschillende tactieken. ‘Gas geven en kijken waar het schip strandt’ doet het goed. ‘Benen aan de grond en steppen maar…’ ook. Beide blijken overigens even effectief, iedereen overwint de horde zonder kleurscheuren of valpartijen. Bij de een is de rug alleen net even wat natter dan bij de ander…
Na de lunch wordt het niveau andermaal een beetje opgekrikt. De gewone zand- en bospaden vormen voor niemand echt een uitdaging meer, wat ook geldt voor de paden bezaaid met knippen. Sterker nog, van die laatste kan niemand eigenlijk genoeg krijgen. Met name omdat je het jezelf zo moeilijk kunt maken als je wilt. Ga iets sneller en je moet exponentieel harder werken om er een beetje elegant en gecontroleerd overheen te komen. Zo blijft er voor iedereen voldoende uitdaging.
In de middag staan er ook steeds meer kleine kruipdoor-sluipdoor wegen door lokale bosperceeltjes op het menu, wat met een flinke, 214 kilo zware allroad een enerverende bezigheid is. Snelheid is van ondergeschikt belang, controle des te meer. De moeilijkheidsgraad wordt bovendien nog eens extra groot door de vele natte boomwortels, waarop de banden totaal geen grip hebben. Zo weinig, dat de laatste motoren met vereende krachten het bos moeten worden uit getrokken. Het betere Camel Trophy-werk zeg maar!
Zo rijgen de kilometers zich aaneen en eigenlijk veel sneller dan gewenst dient de skyline van Cuijk (soort van dan…) zich alweer aan. Motoren en rijders zoals het hoort met de modder tot achter de oren en natuurlijk een bijzonder leuke ervaring rijker. En dan ook nog de rijcapaciteiten naar een hoger plan getild. Topdag noemen ze dat!
