Interview Pecco Bagnaia
Voor een Italiaan lijkt Pecco Bagnaia over verbazingwekkend weinig mediterraan temperament te beschikken. De in Turijn geboren Bagnaia oogt bijna altijd kalm en Ducati’s ‘hot favourite’ voor 2022 klinkt vaak doordacht, zonder zichzelf een strak persprotocol aan te meten. Foutloos is Bagnaia echter geenszins, zo tonen niet alleen zijn kostbare valpartijen, maar ook het feit dat hij in zijn vakantie op Ibiza met excessief veel drank op achter het stuur stapte en een sloot in reed.
Pecco is niet perfect. En de Italiaan is de laatste om dat te beweren. Toch is al heel vroeg duidelijk dat de als Francesco gedoopte Bagnaia een speciaal talent heeft. Op zijn dertiende wordt hij al derde in het hooggewaardeerde Spaanse 125 cc-kampioenschap en in 2013 maakt hij in het Team Italia bij de seizoensopener in Qatar zijn grand prix-debuut. Na een jaar zonder punten wordt hij hij opgepikt door de VR46 Academy en een jaar later stalt Valentino Rossi hem bij Jorge Martinez. Op een minder snelle Mahindra etaleert Bagnaia zich als een snelle en bekeken stuurman, die in 2016 het Indiase merk tijdens de Dutch TT een historische eerste grand prix-overwinning bezorgt.
Twee jaar later is hij mede dankzij acht keer winst Moto2-wereldkampioen. Bagnaia’s debuutjaar in de MotoGP in het Pramac Ducati-team is er letterlijk een van vallen en opstaan. Door een onderbeenbreuk in Brno houdt hij ook een dubbel gevoel over aan 2020, zijn tweede seizoen in de koningsklasse. Maar twee keer een snelste ronde én een tweede plaats in Misano laten zien dat Ducati terecht geduld met de ruwe diamant heeft. Als hij aan het begin van 2021 in het fabrieksteam aantoont dat hij ook vanaf de eerste ronden hard kan gaan, een tekortkoming in de twee vorige seizoenen, ontpopt de altijd vriendelijke en correcte Bagnaia zich tot Fabio Quartararo’s grootste concurrent. Van de 58 punten achterstand die hij na tien GP’s heeft, zijn er acht wedstrijden later nog 26 over. Bij de seizoensfinale is het niet winnaar Bagnaia maar zijn teamgenoot Jack Miller die na een historisch eerste volledig Ducati-podium alvast een waarschuwing laat horen voor 2022 na een gelukkig makende test op de machine voor het nieuwe seizoen.
“Ik geloof echt dat alles beter is. Dus de rest van de wereld heeft volgend jaar een probleem”, spreekt de Australiër daar stoere taal.
Dat optimisme blijkt echter niet geheel terecht. Na niet bijster overtuigende wintertesten besluiten Ducati, Bagnaia en Miller om te kiezen voor een soort hybride krachtbron, een V4 die tussen die van 2021 en de nieuwe van 2022 in zit. Tijdens openings-GP van 2022 in Qatar geeft Bagnaia aan dat hij blij is ‘weer te kunnen werken zoals ik wil’, waarmee hij niet alleen impliceert maar later ook toegeeft dat hij als fabriekscoureur te lang aan het testen is geweest in de aanloop naar dit seizoen. Het duurt desondanks tot de vierde grand prix van het jaar voordat Bagnaia voor het eerst eens een sessie afsluit als snelste en tot de Grand Prix van Spanje voordat hij zijn eerste poleposition scoort. Hij remt marginaal eerder, maar kan harder een bocht in duiken, vertelt Bagnaia in Jerez. “Daar verloor ik vorig jaar veel tijd, vergeleken met Fabio”, aldus Bagnaia. De GP22 is fysiek minder zwaar om te rijden. “Je voelt het gewicht minder. De basis is vergelijkbaar met die van vorig jaar, maar de nieuwe smallere stroomlijn helpt ons daarmee.”
Luca Marini, die Bagnaia goed kent van hun gezamenlijke dagen op Valentino Rossi’s ranch benadrukt het belang dat de vice-wereldkampioen van vorig jaar heeft voor Ducati. “Ik denk dat Ducati heel erg zijn commentaren volgt, want ze geloven heel erg in hem”, meent Marini. “En terecht, want hij is de beste Ducati-coureur. Je moet de feedback van de beste rijder volgen. Want je wilt het kampioenschap winnen en slechts één rijder kan de titel pakken.” Aan Bagnaia’s snelheid twijfelt niemand. Op zeven van de tien circuits waar de MotoGPcoureurs al eerder waren, worden dit jaar nieuwe polerecords gevestigd – vier maal door Bagnaia. Die vier poles in 2022 zijn er evenveel als Fabio Quartararo, Aleix Espargaro en Johann Zarco – de nummers 1, 2 en 3 in de tussenstand – bij elkaar. Ook is Bagnaia verantwoordelijk voor drie van de zeven nieuwe ronderecords in 2022. Dertien maal staat Bagnaia sinds 2020 op een MotoGP-podium, zeven maal als winnaar. Niet minder dan in zes van zijn (tot en met Assen) zeven overwinningen komt de Ducati-coureur elke ronde als leider voorbij start-finish.
In Assen staat voor de zeventiende keer op rij met minimaal één Ducati op het podium. Die serie begon dankzij Bagnaia vorig jaar in Aragon, waar hij, ogenschijnlijk koel, elke keer een antwoord heeft op de aanvallen van Aragon-specialist Marc Marquez en zo zijn eerste MotoGP-race wint. Bagnaia maakt acht maal deel uit van zo’n ‘Ducati-podium’ – sléchts acht maal, want die reeks had er voor de nu 25-jarige Italiaan beduidend beter uit kunnen zien. Op zijn geliefde Misano komt hij vorig jaar vijf ronden voor de finish ten val, terwijl hij als polesitter op weg lijkt naar zijn derde overwinning in vier races. Uit de crashlijst van 2022 blijkt dat Bagnaia met acht valpartijen in de eerste elf races al vaker is gevallen dan in heel 2021. Eén van die schuivers met slicks tijdens een halfnatte kwalificatie in Portugal levert hem een schouderblessure op, waar Bagnaia zichtbaar door wordt geremd.
Bagnaia heeft dan al een nul achter zijn naam staan als hij in de eerste race van het jaar naar voren probeert te komen en samen met Jorge Martin onderuit gaat. Daarna volgen nog racecrashes in Le Mans, Barcelona (van de sokken gereden door Takaaki Nakagami) en Duitsland. En hoewel hij in Jerez, Mugello en Assen drie perfecte optredens met een overwinning afsluit, gaat het verhaal van Pecco Bagnaia dit jaar meer over vallen dan over vieren. Vóór de Grand Prix van Groot-Brittannië bedroeg zijn achterstand op Quartararo 66 punten; reden waarom Bagnaia niet aan een wereldtitel wil denken.
? Toen we aan het seizoen begonnen, zeiden veel mensen dat jij de favoriet zou zijn. Ik weet vrij zeker dat jij er ook zo over dacht. Wat doet dat met een coureur?
“Aan het begin van het seizoen was ik vrij zeker dat we voor de titel zouden kunnen gaan dankzij de verbeteringen die we vorig jaar hadden gevonden. Maar de topfavoriet was zonder twijfel Fabio, als wereldkampioen. Wij hadden niet de start van het seizoen zoals we hadden verwacht. Onze machine werkte niet zo goed, dus we moesten veel veranderen en verbeteren. In Portimao en daarna Jerez waren we op de goede weg, dus dat was nogal laat. Maar daarna maakte ik een paar fouten en ik had pech, maar het was belangrijk om te analyseren waarom ik die fouten maakte en hoe ik ze kon voorkomen.”
? Na je crash in Duitsland zei je dat je niet wist wat er gebeurd was, maar als je crashte, moest het een fout zijn geweest. Wat denk je dat je verkeerd hebt gedaan en wat kun je verbeteren?
“Dat is moeilijk om precies te weten. Maar twee keren dat ik dit jaar door eigen schuld ben gevallen, was toen ik dacht ‘oké, even op adem komen en dan weer pushen’. En vervolgens crashte ik. Ik heb het niet over concentratieverlies of dat ik de focus kwijt was. Maar misschien moet ik nog steeds leren dat we met onze machine in sommige situaties moet blijven pushen voor de banden. Dat klinkt raar om te denken, maar het is de enige verklaring die ik heb. Als ik alleen op kop rijd, is dat probleem kleiner. Het gat onder controle houden met met degene die achter me rijdt, is niet het probleem. Maar als ik in de achtervolging ben, is het makkelijker om die fout te maken.”
? Wat is groter: de vreugde die bij winnen hoort of de frustratie die bij die crashes vrijkomt?
“Heel eerlijk gezegd, we vechten voor een titel, nietwaar? Winnen is geweldig, maar als je die fouten maakt zoals ik ze heb gemaakt, wegen die zwaarder dan de overwinningen. Wedstrijden winnen is fantastisch, maar als je de titel wilt winnen, is het belangrijker om constant goed te zijn.” Ik denk dat wij als rijders allemaal wel met de druk kunnen omgaan. Maar in de Moto2 won ik acht races en al die acht wedstrijd zat ik op kop en pushte ik. Ik hoefde niet zo vaak echt in gevecht. Ik denk wel dat ik sterk ben in de duels, want normaal gesproken kan ik goed van ver komen. Maar als een race wat gesetteld lijkt, moet ik misschien meer blijven pushen.”
? Als je wint, voldoe je dus aan je verwachtingen en als je crasht moet je dus weer aan je zelfvertrouwen werken. Hoe doe je dat?
“Normaal gesproken ken ik mijn mogelijkheden wel. Ik weet dat we in alle races voorin mee kunnen doen. We demonstreren elke keer dat we die snelheid hebben. Maar als ik crash of als we problemen hebben, weet ik voor de volgende race al weer dat ik de snelheid wel heb. Dat geeft me rust. Maar bij fouten, problemen of crashes, is het belangrijkste om te snappen waarom iets gebeurde. Daar ben ik altijd mee bezig.”
? Je komt altijd heel rustig over, wat er ook gebeurt. Na de crash in Le Mans zei je dat je boos was, maar daar was weinig van te merken. Hoe ga je thuis met die boosheid om?
“In Le Mans was ik zeker boos, maar ik begreep dat het mijn fout was en ik heb het team m’n excuses aangeboden. Na de crash in Duitsland niet, omdat ik niet wist wat er fout was gegaan. Als ik crash, heb ik zeker iets fout gedaan, maar dat moeten we nog uitzoeken. Maar als ik thuis kom, probeer ik niet over de races na te denken. Dan probeer ik m’n tijd door te brengen met m’n vriendin en dat helpt me heel erg. En we hebben een hondje, dat vreet ook veel van m’n tijd, maar het is wel heel leuk.”
? Na Duitsland zei je dat Fabio een completere rijder was dan jij. Ik denk niet dat veel rijders dat over een concurrent zeggen en het zegt ook wat over jou. Dacht je niet ‘hiermee toon ik m’n kwetsbaarheid’?
“Ik denk dat oprechtheid heel belangrijk is. En ik geloof ook nog steeds dat Fabio completer is dan ik. Ik werk er aan om dat ook te bereiken. Maar het is duidelijk dat ik nog iets mis om een honderd procent-titelkandidaat te zijn. Fabio is op dit moment de enige rijder die zo constant is, die zo snel en sterk is. Als ik wil winnen en wereldkampioen wil worden, moet ik me verbeteren en moet ik ook die stappen zetten.”
? Met wie praat je daarover?
“Dat moet je toch vooral zelf doen. Je moet naar jezelf kijken en de tekortkoming begrijpen. Ik dacht pas nog dat ik normaal gesproken altijd wel zeg dat ik me sterk voel, maar toen dacht ik ‘heb ik daar wel eens over nagedacht, of niet’. Ik denk dat dat iets is wat ik moet leren en waar ik over moet praten. Mijn trainer is daar heel goed in en m’n vriendin en m’n familie ook. Ik denk dat zeventig procent van mezelf moet komen en de overige dertig procent door hulp van m’n vriendin, m’n familie en het team.”
? Fabio heeft met een sportpsycholoog gewerkt, Alex Rins ook en ook Andrea Dovizioso – hoewel hij er een andere naam aan geeft. Heb jij er ooit over gedacht om hulp van buiten te zoeken?
“Op dit moment denk ik dat ik die hulp niet nodig heb, ook niet als het mezelf lukt om die fouten te voorkomen. Maar als ik problemen blijf houden in de toekomst, stel ik me daar open voor. Het draait altijd om een ‘open mind’.”
? Alle coureurs hebben het er over dat jullie op de grens zitten en dat daardoor fouten sneller worden gemaakt. Hoe lastig is het om daar mee om te gaan?
“Dat is de sleutel van Fabio’s succes! Al de dingen die ik net heb genoemd, hangen daar mee samen. Op dat gebied moet ik me verbeteren.” ? Zelfs Ducati’s Sport Director Paolo Ciabatti zei in Assen dat het moeilijk wordt om de titel te pakken. Betekent dat dat je al vooruit kijkt naar 2023? “Nee, ik ben er mee bezig om elke race de sterkste en de snelste te zijn. We bekijken het race voor race en als het tijd wordt om over de titel te praten, zien we het dan wel. Nu ligt de focus om gewoon zoveel mogelijk races te winnen. De mindset is altijd hetzelfde, om de beste versie van mezelf te zijn. En om steeds te leren, niet alleen voor dit jaar, maar ook voor de toekomst. Want ik heb na dit seizoen nog een tweejarig contract en we hebben allemaal hetzelfde doel.”
