Hugo Pinksterboer – geluid
Ik werd er waarschijnlijk niet van wakker, maar ik viel er zeker niet meer door in slaap: dwars door de muur kwam het geluid van de wekker van mijn dochter. Hard? Nee. Bloedirritant?
Geluid is een pijnpunt. Ook op beperkt volume. Een passerende auto was al genoeg om die wekker te overstemmen, maar die wekker kwam wel steeds weer terug. Een hoeveelheid decibellen om heel zachtjes over te lachen, maar je kan er knap chagrijnig van worden. Zo worden er ook hordes mensen knap chagrijnig van de hordes motorrijders die met mooi weer hun huizen passeren. Is dat omdat ze tegen motorrijders zijn? In de Krimpenerwaard, een van de populaire motorgebieden die nu onder bewonersvuur liggen, sprak ik met een man die motorrijders met plezier in zijn tuin uitnodigt. Krijg je er de hele dag koffie, thee en gebak bij – maar voor elke keer dat je door passerende motoren het gesprek moet stilleggen, dok je een euro. Hij maakt winst, weet hij zeker, en daar is ‘ie niet blij mee.
Toch investeert hij samen met medebewoners, gemeente en politie veel tijd, moeite en geld om de dijken in hun stukkie Nederland open te houden voor motoren. Omdat ze ook ons die dijken gunnen. En omdat ze het niet zo hard willen spelen als hun buren uit Lopik, die de boel in de weekenden op slot gooiden. Vragen ze als enige tegenprestatie dat we aan ze denken. Hou die toerentallen laag. Doe effe lief als je huizen, fietsers of wandelaars passeert.
Mooi initiatief, vond ik. Redelijke vragen, vind ik. Op Facebook wordt daar ruimschoots anders over gedacht. Lang niet door iedereen, maar mensen die opkomen voor hun rust worden meer dan eens naar heel verre oorden gewenst en voor verwend of erger uitgemaakt, al dan niet met zinloze verwijzingen naar hun woonduur of hun geitenwollen sokken, of naar hevig zwetende fietsers en andere wegmisbruikers.
Een van onze grote problemen is natuurlijk dat wij duidelijk meer decibellen produceren dan de meeste andere weggebruikers. Dat doen we – met uitzondering van die minderheid die met open pijpen rijdt – keurig binnen de grenzen van de wet. Hoeveel geluid je precies mag maken verschilt van motor tot motor en van auto tot auto, maar vergeleken met de gemiddelde auto produceren we makkelijk een decibel of tien meer. Daarmee wordt het geluid van een motor als twee keer zo luid ervaren als dat van een auto. Als er een club van tien motoren langskomt, wordt die geluidsdruk nog eens verdubbeld. Hoef je niet eens extra gas voor te geven. Dat doe ik zelf overigens wel, met regelmaat, als het kan. En als ik ‘m richting toerenbegrenzer jaag, maakt zelfs zo’n bedaagde R1200GSA meer herrie dan ik voortdurend langs wil horen komen. Dat laatste is dus iets om rekening mee te houden, in zo’n dichtbevolkt landje. Geluid is niet irritant als je het zelf maakt. Ik kan het weten. Ik ben een drummer.
Dat de meeste motorrijders zich aan de wet houden, als het om geluid gaat, lijkt onderstreept te worden in de rechterlijke uitspraak die het Lopik mogelijk maakte om een deel van de Lekdijk West af te sluiten. Het woord ‘geluid’ komt in dat hele stuk niet voor, want dan had er een andere uitspraak gevolgd. Toch zijn het natuurlijk wel die decibellen die voor het grootste deel van de overlast zorgen. ’t Is dus mooi dat we diezelfde decibellen voor een even groot deel in eigen hand hebben. Gun die rechterhand wat rust waar het nodig is, zou ik zeggen, samen met die aardige Krimpenerwaarders. Dat lijkt de enige manier om meer afsluitingen te voorkomen. Handhaving? Zit er niet in. En zo’n afgesloten dijkweg gaat waarschijnlijk pas weer open als we allemaal elektrisch rijden. Zonde van de jaren die we nog hebben.
Hugo Pinksterboer is motorrijder, schrijver, drummer, fotograaf en vader van een dochter die met dat eerste het gelukkigst is.
