GP Wegrace Spanje en San Marino
Volgens Pecco Bagnaia is het circuit van Barcelona voor Aprilia wat de Red Bull Ring is voor Ducati. Dus: thuisrijder Aleix Espargaro moest winnen. En dat deed hij. Maar er gebeurde meer. Na een derde plaats in Barcelona won Jorge Martin een week later de Grand Prix van San Marino. Hij maakte in twee raceweekends 26 punten goed op klassementsleider Pecco Bagnaia. Dat die er in Misano bij was, mocht een mirakel heten.
Op het glibberige maar – volgens Aleix Espargaro ‘niet gevaarlijke’ circuit van Barcelona kroop een groot aantal MotoGP-coureurs door het oog van de naald. Polesitter Pecco Bagnaia startte perfect, terwijl achter hem zijn teamgenoot Enea Bastianini vanaf de veertiende plaats na een bliksemstart in de eerste bocht Johann Zarco ramde. In de carambolage die volgde, kwamen ook Alex Marquez, Marco Bezzecchi en Fabio Di Giannantonio ten val. Een bocht verder vloog de kopman Bagnaia met een angstaanjagende highsider van zijn machine. Brad Binder reed vervolgens over zijn onderbenen reed. Ook Binder kwam ten val en zijn machine was volgens zijn team na contact met Martin al beschadigd. De achtervolgende coureurs werden met olie besproeid. De wedstrijdleiding zwaaide de rode vlag. Bagnaia kwam er met kneuzingen wonderwel van af, terwijl Bastianini vanwege een breuk in zijn enkel en een gebroken middenhandsbeentje de races in Misano, India en Japan mist. Bagnaia maakte een week later in Misano korte metten met de staat van het asfalt in Barcelona. “Barcelona is een ramp”, was de wereldkampioen duidelijk. “Het iste glad en het is onacceptabel om in een WK zo’n circuit te hebben. Er moet een minimale grip zijn zoals die is in Misano. Het is onveilig. Brno is van de kalender verdwenen omdat men niets aan het asfalt wilde doen en zo zou het voor Barcelona ook moeten zijn als het zo blijft. En daar ben ik niet blij om want ik vind Barcelona geweldig. Maar het is niet leuk om steeds met het gas te moeten zoeken naar grip. Het gevoel op de ranch is net zoals in bocht 3 en 4 in Barcelona.” De chaos in de eerste bocht met vijf gecrashte Ducati’s leverde ook stof tot napraten. “Er is hier altijd iemand die in de eerste ronde zijn brein uitschakelt. Vorig jaar was het (de niet bestrafte) Nakagami, dit jaar Bastianini”, aldus slachtoffer Johann Zarco die vanwege de snelle herstart met een niet voorverwarmde voorband de race in moest. Enkele rijders opperden het plan om in de toekomst de start richting de eerste bocht te verplaatsen, waardoor de snelheid wordt gedrukt. “Ik denk dat we verstandig genoeg zijn om op het juiste moment te remmen”, legde Aleix Espargaro de oplossing bij de rijders. “Niet dat je voor de eerste bocht 25 man moet inhalen. Het gaat er niet om waar de startstreep ligt, het gaat er om wie er op de machine zit. Zo moeilijk is het niet. We moeten samen in die eerste bocht iets relaxter zijn. Als we verderop starten en een rijder wil niet remmen, dan doet hij het dan ook niet.” Espargaro pleitte bovendien voor strengere straffen. “Een Long Lap-penalty (de straf voor Bastianini, red.) kun je tijdens de race ook krijgen als je iemand raakt, maar in de eerste bocht en dan een incident met vijf rijders… dan mag het wel minimaal een dubbele Long Lap zijn. Minimaal.” In Misano kwam de Aprilia-’kapitein’ met de suggestie om telkens een proefstart te organiseren vanaf de grid, zoals ook werd tijdens het Grand Prix-weekend in Silverstone. “Zo kunnen in ieder geval het rempunt voor de eerste bocht enigszins inschatten.” Amper twintig minuten na de crashes – te snel, volgens de geschrokken Espargaro – werd de race herstart, zonder de twee Ducati-fabrieksrijders. Jorge Martin was het beste weg, maar hij werd snel gepasseerd door Maverick Viñales. Vanaf de derde van 23 ronden wist Viñales teamgenoot Espargaro achter zich. Niet als rugdekking, want de in het nabijgelegen Granollers geboren Espargaro wilde beslist zijn thuisrace winnen. “Op elk ander circuit had ik genoegen genomen met een tweede plaats, maar hier… Ik zei tegen mezelf ‘Het wordt crashen of winnen. Als hij wil winnen, moet hij er voor zweten’”, lachte de 34-jarige veteraan na afloop. Espargaro voelde zich door de hardere wind niet comfortabel op zijn machine, terwijl teamgenoot Viñales sterker met het remmen was. Toen Espargaro de aansluiting verloor, moest hij ‘twintig minuten in ‘qualifying mode’ pushen’ om het gat weer te dichten. De inhaalactie aan het eind van het rechte stuk na negentien ronden was op de grens, vond Espargaro zelf ook, maar de geklopte Viñales slikte de nederlaag na een historische eerste één-twee voor Aprilia. De vanaf de eerste rij gestarte Miguel Oliveira moest op de derde Aprilia eerst Martin laten gaan en daarna ook diens teamgenoot Zarco. “Ik zou graag de tijd even stilzetten”, genoot Espargaro na van zijn derde zege in 312 Grands Prix. “Ik ben heel blij voor Aprilia, en trots ook, en ik denk dat Aprilia ook trots mag zijn op ons na deze historische dag. En het is niet makkelijk om een goede relatie te hebben met je teamgenoot en tegelijkertijd een machine te ontwikkelen die het gevecht met de concurrentie aan kan.” Het was het bewijs dat samenwerking binnen een team zich uitbetaalt, meende Espargaro. “Als twee sterke rijders samenwerken is dat beter dan wanneer eentje het alleen moet doen.”
