Evert ten Napel – Vreemde maanden
Juni was voor mij een hele vreemde maand. Allereerst was daar het belabberde niveau van het EK voetbal en de ergernis dat het Nederlands Elftal ontbrak. Zelfs het huidige Oranje had op dit toernooi niet misstaan. Want wees nou eerlijk: Albanië, Oostenrijk, Turkije, IJsland, de beide Ierlanden en Wales, daar zou zelfs dit Oranje met gemak van winnen. Daar ben ik heel zeker van.
Maar goed een slecht humeur kan ook zo weer omslaan. Zo was ik blij verrast dat FC Twente – volgens de hoogste Zeister voetbalbaas Bert van Oostveen dood en begraven – toch straks weer in de Eredivisie mag voetballen. Dat houdt dan wel in dat een andere mij dierbare club, De Graafschap, eerst hoopte de opengevallen plek van Twente in te mogen nemen, nu ineens een toontje lager moet zingen. ‘Dat is toch niet NORMAAL opa’, zou de kleindochter tegen Opa Bennie Jolink zeggen.
Dan was er voor mij geheel verrassend de Brexit, het uitreden van de Engelsen uit de EU. Aan de ene kant treurig, maar voor mij en mijn motorvrienden misschien weer gunstig omdat het Britse pond enorm in waarde is gedaald en wij aan het eind van deze maand juli op onze trip naar Lands End een stuk voordeliger uit zijn dan oorspronkelijk begroot. Zo heeft ‘Ieder nadeel z’n voordeel’ om onze grootste voetballer aller tijden Johan Cruyff maar eens weer te citeren.
Moeilijk had ik het begin juni toen ik na vele jaren als vrijwilliger bij het korps Motards van Alpe d’Huzes ontbrak. Het was overigens een zelf gekozen besluit, de leeftijd speelt een beetje mee en er staan tientallen jonge motorrijders klaar om het werk op de eerste donderdag van juni in de Franse Alpen over te nemen. Maar ik ben van die club gaan houden, van Klaas, Mark, Albert, de twee Jannen en al die anderen zijn motorvrienden voor altijd.
Halverwege de maand juni kwam voor zoonlief het verlossende whats-appje uit Apeldoorn, dat zijn Café Racer klaar was, hij kon niet wachten en pa moest de warme hap door zijn strot persen om tijdig bij de boys van Premium het monster te kunnen starten. ’t Is een mooi product geworden, hulde aan de mannen van Jamie Coe.
Tot slot was er de TT van Assen, dit jaar voor het eerst op zondag, omdat de grote jongens van Dorna dat nu eenmaal willen. Daarmee komt een einde aan een enorme traditie: de laatste zaterdag van juni op naar de Drentse hoofdstad. Die wisseling zat nog niet in mijn systeem, vandaar dat ik door andere bezigheden ontbrak.
Die TT is wel een beetje het begin van mijn journalistieke loopbaan. Als leerling van de Drents Groningse Pers mocht ik aan de hand van Ger Gramsma en Sjoerd Post ook een paar regels schrijven over Neerlands grootste sportevenement. Daarna als lid van het TROS TT Team interviews maken voor en na de door Jaap Timmer becommentarieerde races. Ik maak mijn afwezigheid in september wel weer goed op de Vrienden dag van het Circuit.
