Eerste Test Triumph TF250-X crosser
Het Engelse Triumph is sinds hun doorstart in 1990 inmiddels weer een vaste waarde in de motorwereld. En de fabriek is op sportief gebied zeer ambitieus, wat onder meer resulteert in het leveren van de motorblokken voor de Moto2-klasse in de wegrace-GP’s. Enkele weken geleden debuteerde Triumph ook in het WK motorcross met deze spiksplinternieuwe TF250-X crossmotor, die op korte termijn bij een aantal geselecteerde Triumph-dealers in de showroom staat.
De nieuwe Triumph TF250-X blijkt ‘in het echie’ adembenemend mooi. En hij verraste vriend en vijand door bij het debuut in de MX2-Grand Prix van Argentinië in handen van de Deen Mikkel Haarup meteen kopstart te pakken en met een derde plaats overall ook direct een GP-podium te scoren. Dat had werkelijk niemand verwacht in een veld waarin KTM, Husqvarna, GasGas, Yamaha, Honda en Kawasaki toch zeer actief zijn.
Nu zijn ze bij Triumph ook niet over één nacht ijs gegaan: achter de schermen zijn ze al jaren bezig met hun motorcross-project en daarvoor zijn oud-topcrossers als Ricky ‘The Goat’ Carmichael, Ivan Cervantes, Jeff Stanton en Clement Desalle als testrijders aangetrokken. En voor dat testen bouwde Triumph in Amerika een vele miljoenen kostende offroad-testfaciliteit. Het blijft daarbij ook niet bij deze kwartliter: eind 2024 komt er ook een zwaardere TF450-X, en er wordt ook al openlijk gesproken over de 250cc- en een 450cc-enduromotor. Woeste noppenplannen dus, daar in Engeland!
De nieuwe Triumph is een volledig eigen ontwikkeling is, al ziet de kenner wel trekjes van bestaande merken terug. Triumph wilde het wiel blijkbaar niet helemaal opnieuw uitvinden. Zo heeft het motorblok onmiskenbaar Oostenrijkse (KTM-)trekjes en zien we in het rijwielgedeelte toch wel Yamaha-techniek terug, als we door onze wimpers kijken.
Het motorblok meet exact 250 cc en heeft een boring maal slag van 78 x 52,3 millimeter. Twee bovenliggende nokkenassen met vier titanium kleppen regelen de gaswisseling. De gesmede zuiger komt van Elko König en heeft een in de motocross reguliere levensduur van 45 uur, waarbij voor die zuigerwissel de cilinder en cilinderkop zijn te demonteren met het blok in het frame. De compressieverhouding bedraagt trouwens een niet misselijke 14,4 op 1 en dat draagt zeker bij aan het topvermogen van 48 pk bij 13.500 toeren. Het litervermogen gaat dus richting de 200 pk! Nog belangrijker dan dat topvermogen is een lekker vol aanvoelend koppel, want dat komt de rijdbaarheid in het terrein ten goede. Na een kleine step-up rond de 6.500 toeren levert hij het maximumkoppel rond de 9.000 toeren (er is geen exacte waarde opgegeven), maar eigenlijk zit dat koppel tussen de 7.000 en 12.000 toeren best dicht tegen het maximum aan. Verantwoordelijk daarvoor zijn natuurlijk ook de uitgekiende in- en uitlaatkanalen, het 44-millimeter-Dell’Orto-gasklephuis, de Keihin-injector, het Twin-Air-luchtfilter, de lichtgewicht uitlaat met resonator en de Athena-ECU. Deze ECU heeft standaard traction-control en launch-control en twee met een knop op het stuur te wisselen motormappings. Als accessoire is een wifi-module leverbaar, waarmee je het motormanagement kunt bijregelen met een app op je telefoon. Je krijgt er dan ook tien extra motormappings bij voor diverse specifieke terreinomstandigheden.
Uit al deze gebruikte spullen blijkt ook dat Triumph flink inkopen is wezen doen bij top-toeleveranciers in de motorcross, en dat zie je ook terug bij het rijwielgedeelte. Zo vinden we daar topspullen als de Kayaba-vering, Neken-kroonplaten, het aluminium Pro Taper ACF-stuur met carbon inserts (twintig procent lichter dan een aluminium stuur), geklemde Odi-handvatten, DID-velgen, Pirelli-banden en Brembo-remklauwen met Galfer-schijven. Allemaal onderdelen van de bovenste plank, die onderstrepen dat Triumph meteen serieus mee wil doen op de crossbanen.
En om te ontdekken hoe de nieuwe Triumph rijdt op een crossbaan, konden we de machine zelf in Amerika testen op het prachtige Gatorback-crosscomplex bij Gainesville. En de eerste indruk is echt positief.
Als de motor voor ons klaar staat zie je echt dat het een hele moderne machine is: volwaardig en met zeer hoogwaardige afmontage. Het bodywerk heeft een fraai slank design met de kleuren zwart-geel en een strak afgewerkt, slijtvast zadel met veel grip. Ook het aluminium frame staat de machine goed. Bij het van de bok tillen van de nieuwe crossmotor voel je meteen het opmerkelijk lage gewicht van 104 kilo inclusief olie en benzine. Hij voelt daarmee superlicht aan. En al bij het naar de baan rijden voelt de Triumph ook meteen heel vertrouwd, alsof het merk al jaren meedraait in de crosswereld. Zitpositie, feeling van het stuur en de plaats van de voetsteunen: de complete verhoudingen van deze motor kloppen volledig en je merkt aan alles dat er binnen Triumph al langere tijd aan deze machine is gewerkt door mensen met veel ervaring. Mannen als Carmichael, Stanton, Desalle en Cervantes zijn er duidelijk niet alleen maar bijgehaald voor een mooi marketingpraatje, maar hebben echt hun steentje bijgedragen.
Op de baan valt meteen op dat de motor erg gemakkelijk stuurt en lekker wendbaar is. Daarnaast heeft het blok ook het juiste koppel van onderuit, al valt ook op dat het wel een toerenblok is; hij voelt zich het lekkerste als je hem hoog in toeren – zeg tussen de 6.000 en 12.000 toeren – rijdt. In het middengebied en op top loopt hij echt verrassend goed door en klinkt hij lekker agressief. Door het toerenkarakter van dit blok is het wel zaak hem altijd in de goede versnelling te rijden. Voor ons gevoel had de standaard-gearing van deze testmotor op deze typische Amerikaanse crossbaan best iets aangepast mogen worden met een iets kleiner voortandwiel, want de baan was – zoals ze tegenwoordig ook met alle GP-circuits doen – helemaal diep losgetrokken en dat liep dus vrij zwaar. Daarom was de motor in mapping 1 – die automatisch inschakelt als je hem (elektrisch) start ook het beste rijdbaar. Dit is de meest sterke en agressieve mapping. Mapping 2 is softer en bedoeld voor gladde omstandigheden omdat het vermogen dan soepeler wordt afgegeven.
Standaard zitten er Pirelli Scorpion-banden op deze Triumph en die hebben zich na al die jaren al wel bewezen. Dit zijn op dit moment de beste allround-crossbanden die er te koop zijn: je kunt er in principe heel de wereld mee rond en ze zijn geschikt voor zowel harde als zachte ondergrond. De gemonteerde achterband is een 100/100-19 en daarvoor is gekozen omdat deze wat lichter is dan de 110/100-19. Toch zouden wij eerlijk gezegd kiezen voor die 110/100, omdat die net wat breder is en daardoor minder wielspin en meer tractie geeft op losse zandondergrond.
Verder heeft Triumph gekozen voor bewezen goede Kayaba-vering. Op dit Amerikaanse circuit met veel jumps voelde die vering zeer veilig en vertrouwd aan in de standaard basissetting. De vering is ook geschikt voor een breed publiek en biedt veel veiligheid en comfort. In elk geval is het een heel goede basis, die met wat finetuning aan de stelknoppen voor iedereen acceptabel zal zijn, zonder dat je dus meteen compleet andere veringset moet kopen.
Tijdens onze testdag waren alle grote namen aanwezig die allemaal hun steentje hebben bijgedragen aan deze TF-ontwikkeling. Ricky Carmichael, Jeff Stanton, Clement Desalle, Ivan Cervantes en ook de snelle Ivan Tedesco reden allemaal testsessies met ons mee en dat is toch wel een bijzonder gevoel als je met dit soort mannen samen op mag rijden. Bovendien waren ze na afloop allemaal reuzebenieuwd naar onze mening over deze spiksplinternieuwe machine. Ze stonden open voor onze feedback en willen duidelijk van iedereen horen of er nog verbeterpunten waren. Best een uniek gevoel en het onderstreept nog maar eens hoe professioneel Triumph omgaat met de komst van deze nieuwe motorcross-machine.
Het bevestigde ook ons goede gevoel: ze zijn lekker bezig daar bij Triumph! Wij kunnen dan ook niet wachten op de zwaardere TF450-X en op de toekomstige enduromotoren. En we zijn heel benieuwd wat de noppentoekomst voor Triumph gaat brengen! Maar met deze nieuwe 250 zet het Engelse merk in elk geval een geweldige eerste stap. De machine, die € 11.395,- kost, verraste ons namelijk in alle opzichten positief. Hij is erg mooi, functioneert echt goed en is daarbij geschikt voor zowel een hobbycrosser als een toprijder! Echt een geweldig debuut van Triumph op de crossbanen!
