Eerste Test MV Agusta Dragster 800RR
Met de RR-uitvoering heeft MV Agusta, dankzij onder meer lekker exclusieve stijlelementen, een sterker blok en nog wat andere additionele technische verfraaiingen, een nog meer op de aanval gerichte Dragster 800 op poten gezet. Wij gingen een blokje om met deze nieuwe edele variant en voelden direct de niet minder exclusieve RR-exponent van de reguliere Bruatle 800 aan de tand.
Is het nu een meer vluchtige power-cruiser afgeleide of toch een verkapte naked bike met cruiser stijlelementen? Dat was ook bij de standaard Dragster al de eerste vraag die opkwam. Een vraag overigens waarop het antwoord al vrij snel gevonden is. Al na een paar meter presenteert de Dragster zich namelijk als een hoogtoerige, lichtvoetige metgezel. En als directe Brutale-afstammeling kon het natuurlijk ook haast niet anders: van voren en qua geometrie duidelijk een pure naked bike, enkel de flink ingekorte achterzijde met de diepliggende kentekenplaathouder verschaffen hem die heerlijke, unieke cruiser-achtige look. Dat geldt voor de standaard Dragster, maar veel meer nog voor de duidelijk sportiever opgetuigde RR-versie. Eenmaal in het zadel, weet je precies van welke kant de wind waait. Het stuur is lekker breed, licht gekromd en niet al te diep, de tank loop schuin naar beneden af richting voorzijde. In combinatie met dat enorm minimalistische kontje krijg je direct het gevoel dat de Dragster enkel uit blok en voorwiel bestaat.
À propos blok, MV Agusta staat er niet bepaald bekend om nieuwe modellen wat betreft elektronica volledig optimaal de weg op te bonjouren. Deze keer echter, lijken de technici in ieder geval wat betreft de verschillende motormappings alles onder controle hebben. Bij het wegrijden hangt de Dragster RR namelijk heerlijk rustig aan het gas, trekt soepel op en laat zich ook de rest van de driehonderd testkilometers van een bijzonder gebruiksvriendelijke kant zien. Niet te verwarren met saai trouwens. De triple is van onderuit al lekker krachtig en trekt uitermate lineair door zijn powerband. Voorspelbaar, maar toch vraagt de Dragster voornamelijk om een behoorlijk dynamisch ingestelde rijder, de 798 cc drie-in-lijn met contra-roterende krukas is ondanks zijn beschaafde manieren nog altijd geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Die beschaafde manieren dankt de driepitter voornamelijk aan de dubbele injectoren, waar het standaardmodel nog is uitgerust met slechts één injector. Gecombineerd met geherprogrammeerde mappings (Rain, Normal, Sport en een vrij programmeerbare Custom stand) en een aangepast uitlaatsysteem, heeft MV het vermogen gekieteld tot 140 pk. Daarbij staat een maximaal koppel van 86 newtonmeter tot je beschikking, dat over een lekker breed toerenbereik is uitgesmeerd. Dat de RR daarmee beduidend grotere passen zet dan zijn standaard familielid, merk je direct. Ieder klein commando van de rechterhand wordt onmiddellijk in daden omgezet. Al vanaf zo’n vierduizend toeren bolt de Dragster zijn mouwen en het feestgedruis blijft aanhouden tot het eind van het toerenbereik. Om precies te zijn breit de toerenbegrenzer er bij 13.200 omwentelingen een eind aan, op supersport niveau dus. Maar het mooiste van dit aggregaat is nog wel dat uitknijpen tot het gaatje helemaal niet nodig is, ook even snel door de versnellingsbak klimmen is helemaal aan de 800 besteed.
Maar wederom, de RR-piloot doet er goed aan in een sportieve bui te verkeren. Het rijwielgedeelte met compleet nieuwe Ø 43 mm Marzocchi voorvork en Sachs achterschokbreker geniet ondanks zijn brede stelbereik in de basis gewoon een behoorlijk sportief strakke afstelling. In combinatie met het blok resulteert dat in de charme van een echt beest. Helemaal passend trouwens bij die unieke, ronduit stoere optiek, die in de nieuwe exclusieve Pearl Shock Red en Pearl Ice White kleurstelling nog eens extra wordt benadrukt. Het maakt dat de Dragster 800 RR altijd en overal opvalt, al was het alleen al door die fabelachtig mooie spaakwielen.
De RR laat zich daarbij rijden als een echte sportfiets. De handling is prima en ook over bochtenstabiliteit valt er niets te klagen. Enkel in snelle wisselbochten wordt het rijwielgedeelte wat nerveus en valt de machine nogal onbehouwen in de tweede slinger. Onder de streep echter is de Dragster een lekker dynamische machine. Echter wel nog een kleine kanttekening: niet alleen optisch, maar ook ergonomisch is de MV simpelweg een erg compacte machine. Rijders boven de 1.80 meter hebben het niet gemakkelijk met de beschikbare ruimte tussen buddy en stuur. Bovendien glij je op het naar voren aflopende zitje constant tegen de tank aan.
Net zo giftig als het design is ook de rempartij. Gelukkig kan de machine bogen op een weliswaar laat, maar ook zeker ingrijpend ABS. Dat is uiteraard niet het enige elektronische hulpje aan boord, sportrijders zullen met name de nieuwe quickshifter, waarmee vanaf 30 km/uur zowel op- als teruggeschakeld kan worden zonder koppeling, direct in hun hart sluiten. Zowel qua looks als rijeigenschappen een overdonderend totaalconcept dus. Wat overigens ook geldt voor de prijs van € 18.090,-. Oef….
