Dolf’s Domein – Shit!

Wij Motopluslezers zijn motorrijders. Dat hebben we zelf onderzocht en gemerkt. Er is een aanzienlijk verschil tussen motorrijders en mensen die een motor hebben. Dat bedacht ik toen ik met iemand sprak die boos en verdrietig was, omdat zij geen boek mocht maken over haar ervaringen bij de ANWB Alarmcentrale. Natuurlijk gingen die verhalen niet alleen over motorrijders 2.0.

Er was bijvoorbeeld ook het tragische verhaal van de man die door zijn eigen camper werd overreden nadat hij daar op een helling onder gekropen was om naar de losse uitlaat te kijken. Of het telefoontje van een automobilist in paniek die vroeg: “Help me, ik zie borden ‘Trier’. In welk land zit ik?” En wat te denken van het koppel dat belde om gerepatrieerd te worden, simpelweg omdat de bestuurder en zijn partner ergens in de Alpen opeens een haarspeldbochtenfobie hadden ontwikkeld, of de man die eiste dat de ANWB hem uit Schotland kwam reden omdat zijn GPS kapot was? Ook minder urgente zaken kwamen vaak aan bod, zo was er een motorrijder die informeerde of het erg was wanneer een motorfiets nat was. Op zich niet, al bleek bij navraag dat de motor in kwestie tot aan zijn tankdop in een kanaal stond. Zo blijkt toch dat het een heel andere wereld is dan de onze. Tijdens de meest recente Motoplus lezersreis leken de straten op snelstromende rivieren, zo nat kunnen motoren wel worden. En hun berijders ook. Toch belde niemand de ANWB of zijn moeder, maar had iedereen dikke schik. Gewoon omdat motorrijden leuk is en juist het onverwachte de franje aan het kleed is. Dat zaten we onlangs tevreden te overdenken na een dynamoschade in de Ardennen. De dynamo laadde niet meer op en de accu was inmiddels volledig leeg gereden. Dan is het even een kwestie van improviseren. Bij de dorpsgarage werd een auto accu gekocht, waarna we bij de locale quincaillerie een paar meter dik snoer en wat klemmen en een acculadertje scoorden. De accu werd met een paar goedkope spanbandjes op de buddy gekneveld, het stuk snoer werd de navelstreng tussen de accu en de bedrading van de motor. Als je zonder licht rijdt en de knipperlichten en claxon niet gebruikt, kom je op zo’n acculading echt honderden kilometers ver. Missie geslaagd dus. Het aardige is dus, dat het juist de dingen zijn die mis gingen, die een trip het herinneren waard maken. Om te voorkomen dat avontuurlijk reizen overgeromantiseerd wordt, nog een uitsmijter: een temperamentvolle Italiaanse twin had na een enorme wolkbreuk elektrische problemen. De vonken lekten naar de buitenkant van de bougiekabels. Bij een tankstation werd een spuitbus vochtverdrijver gekocht waarmee de bedrading van de haperend lopende motor werd afgedoucht. Het drijfgas bleek alleen hoogst ontvlambaar. De motor vloog in de fik. Iemand spoot in paniek 12 kilo bluspoeder in het rond, gleed uit en viel tegen de brandende motor die omviel. Gelukkig bleek de tweede brandweerman succesvoller en kon ik niet lang na het voorval weer mijn weg vervolgen. Wist u trouwens dat bluspoeder erg laxerend is? Ik toen ook nog niet, een uur later wel. Toen het ook nog steeds regende. “SHIT!”