Dolf’s Domein MP 09-2012

Van Schiphol tot aan Arnhem is 123 kilometer. We vertrokken op vrijdag half twee vanuit Schiphol met een motor plus een fotograaf in zijn auto. Op de motor duurde de 123 kilometer lange rit twee uur. De fotograaf in zijn auto deed er dik vier uur over.Wij zijn motorrijders, ons vervoer is onze trots. Je trots wil je niet graag blootstellen aan gevaren als lange ritten tussen de stalen muren des doods – het gedoogde file fileren -, de kans op diefstal of de mogelijkheid dat iemand met een vlindermes ‘FUCK’ in je buddyzit kerft. Maar zo komen we natuurlijk nooit uit de auto en de file. Daarom is het handig om voor Randstedelijk gebruik je verstand voor je gevoel te laten gaan. Je zou zelfs de aanschaf van een scooter kunnen overwegen…Een Randstadcuiser moet aan een paar eisen voldoen. Het moet eerder een werkpaard dan een luxepaard zijn. Zijn aantrekkelijkheid voor het dievengilde moet om de nabij het vriespunt liggen. Het motorblok moet er eentje van de rustige soort zijn en de breedte en zithouding moeten file- en vergezicht compatibel zijn. Het rijden tussen de files doe je door constant het wegdek vanaf je flank tot op een paar honderd meter verder te scannen. Doorgaans houden automobilisten rekening met je en geven ze je vaak uitdrukkelijk de ruimte. Prima! Maar er hoeft er maar eentje te zijn die dat niet doet en daarom is gezien worden de belangrijkste boodschap. Op ons werkpaard zitten dan ook een paar serieuze verstralers. Die zijn zo gesteld dat ze een heel onrustig lichtbeeld geven in de spiegels van de automobilisten. Zo maak je ruimte voor jezelf. Wanneer er vlak voor je voorwiel iemand van koers lijkt te veranderen is het tijd voor fase twee: een druk op de claxonknop. Nu hebben alleen Harley en Moto Guzzi begrepen wat een belangrijk onderdeel de claxon is. Daarom zijn er op onze eigen ‘urban hero’ twee behoorlijk luidkeelse Fiamm hoorns geschroefd. Nog een aanpassing: om de ‘kruip door sluip door factor’ nog groter te maken zijn er twee klassiek smalle Krauser koffertjes gemonteerd. Die hangen aan een zelf gemaakt rekje waardoor ze strak langs de motor lijnen en toch ruimte bieden aan een laptop, camera en wat ouderwets papierwerk.Om de rit tussen de pedaalemmers dan nog veiliger te maken, rijden we alsof we op een oude Harley zitten: remmen met de achterrem dus. Want ook bij een gedoogd tempo kan een plotselinge greep naar het remhendel resulteren in een wegschuivend voorwiel.Over voorwielen gesproken, dat zijn de beste indicatoren voor wat er voor je gaat gebeuren. Beter nog dan het bewegen van het hoofd van een automobilist, het aanzetten van zijn richtingaanwijzer zie je namelijk aan het uit- of indraaien van de voorwielen, wat met één en dezelfde beweging gepaard gaat. Het tussen de files door rijden wordt officieel gedoogd. Doe het dus altijd met je volle verstand en houdt het tempo realistisch. Je bent hoe dan ook sneller dan de pedaalemmers, die daar als hondjes aan elkaars achterkant staan te ruiken. Rijden tussen de rijen auto’s door vraagt net zo veel concentratievermogen als het rijden op het circuit. Het is zelfs zo enorm vermoeiend dat wanneer je een nacht slecht hebt geslapen of je niet kunt focussen, je er dan feitelijk niet aan zou moeten beginnen. Maar wanneer je met de juiste motor en de juiste insteek de spitsuren trotseert, dan kun je trots zeggen: “Toerrijder? Sportrijder? Nee hoor, ik ben filerijder!”