CompactTest Mash Seventy Five

Toegegeven, de kop boven dit verhaal is wat provocerend. Aan de ene kant konden we deze woordspeling niet weerstaan en mocht je aan de andere kant geïnteresseerd zijn, probeer je dan niet aan die kop te ergeren en/of ook niet aan de Mash Seventy Five.

In tegenstelling tot de Mash Five Hundred, die we kort geleden reden en die zowel motorisch en rijwieltechnisch als qua afwerking behoorlijk overtuigde, zal dat maar in beperkte mate opgaan voor deze 125 cc viertakt. Laten we wel wezen, een motorfiets bestaat uit een paar honderd afzonderlijke onderdelen en met een prijs van € hoef je geen wiskundestudie gevolgd te hebben om te bedenken dat die afzonderlijke onderdelen in dit geval niet heel duur geweest kunnen zijn. Er is dan ook tijd meer in het productieproces om optisch nette lasnaden te leggen of bewerkingssporen aan het frame weg te werken. En dan moet je tevens accepteren dat de knipperlichten af en toe de oren laten hangen en dat de stuuruitslag door verschillend opgelaste nokken links en rechts verschilt, waardoor er maar liefst 1,7 meter verschil zit in de draaicirkel links en rechts. Dat de koplamp de kracht heeft van een theelichtje en dat de spiegelarmen veel te kort zijn, is dan van ondergeschikt belang. Tot dit punt zou je het standpunt kunnen huldigen dat de genoemde punten inderdaad bijzaken zijn, die het rijden op zich niet direct hinderen. Prima, maar als de voorste remleiding van de testmachine bij het inveren de voorband raakt, dan is het snel gedaan met de lol. En met die leiding vroeg of laat ook, trouwens. Het betekent in ieder geval dat je vraagtekens mag plaatsen bij de eindcontrole van de fabrikant. France Equipment, dat als eigenaar de Mash in China laat produceren, is in ieder geval geen nieuwkomer op de motormarkt. In ons geval was het probleem door een andere geleiding van de remleiding snel opgelost, en de voorrem doet zijn werk verder goed, maar het vertrouwen had al wel een deukje opgelopen.
Aan de luchtgekoelde tweeklepper de taak om dat vertrouwen te herstellen. Na een vroege koude start neemt het blokje een paar tellen de tijd voor het op een draai aan het gas reageert. Eenmaal op temperatuur maakt ‘ie er het beste van met zijn 11,6 pk en trekt hij onderin zelfs opvallend gewillig aan de ketting. Bovenin, dat komt door het ontbreken van een toerenteller overeen met zo’n 70 km/uur, ontwikkelt het blok in de vijfde en hoogste versnelling een soort van kriebelend eigenleven. Het verbruik van 1 op 31,3 is bijzonder acceptabel, maar de versnellingsbak is dan weer niet heel nauwkeurig en kent lange schakelwegen.
Dat het opvallend stug afgeveerde rijwielgedeelte, bestaande uit een upside-down voorvork en stereo achterschokbrekers, op kleine oneffenheden wat onwillig aanspreekt, komt waarschijnlijk door de nog lage temperaturen en de houterig aanvoelende Kingstone-banden, die trouwens verdacht veel op de Heidenau K66 lijken. Maar dat terzijde. En toch weet de Seventy Five de sympathie te winnen. De slim uitgedokterde klassieke looks zijn momenteel helemaal hot, en ook op de ergonomie valt eigenlijk weinig aan te merken. Of dat voldoende is om de mindere punten weg te vlakken, moet ieder voor zich beslissen. Maar erger je er niet aan….