Chris Miltenburg – Suzuki GR650X

« Terug naar Mijn Trots
Chris Miltenburg (49) komt uit een echte motorfamilie. Al op zijn zeventiende kocht hij een Honda CB650 en het motorrijbewijs volgde direct toen hij achttien werd. Na twee noodstops laat de fruitteler de motor echter 25 jaar links liggen, tot twee jaar geleden. “Het kriebelde al langer en zo ineens kwam het besef, ik laat m’n plezier toch niet door een ander vergallen!”

“Ik ben opgegroeid in een echte motorfamilie. Mijn vader reed en mijn broer heeft altijd op hoog niveau getriald. Het motorrijden zat er dus al van jongs af aan in en op mijn achttiende heb ik direct binnen een week mijn motorrijbewijs gehaald. Ik had al een motor namelijk, een Honda CB650 met zo’n grote windjammer kuip. Ik was dat brommertje helemaal zat en nu kon ik lekker met de motor naar school. Uit de wind, radiootje aan en dan je klasgenoten op het fietspad inhalen. Dat was wel gaaf. Een jaartje of twee heb ik die gehad, maar om praktische redenen heb ik toen maar een auto gekocht. Later kwam er een XT600, maar daar heb ik denk ik maar twee jaar op gereden. Twee keer moest ik, met mijn vrouw achterop, een enorme noodstop maken en toen was ik er helemaal klaar mee. Heel resoluut heb ik in een keer de knop omgedraaid en een jaar of 25 niet meer gereden. Heel af en toe een klein stukje, maar dat telt niet. Mijn vrouw heeft me wel eens aangemoedigd om het weer op te pakken, maar het hoefde van mij niet meer zo. Ik was altijd wel druk met de zaak, maar geen tijd is eigenlijk geen excuus. Iedereen heeft tijd, je moet het alleen wel willen maken en dat was bij mij gewoon niet het geval. Het hele motorrijden is alleen wel altijd blijven jeuken en een paar jaar terug kwam ineens het besef, ‘ik laat m’n plezier toch niet door een ander vergallen’. Ik had eerst nog wel iets van, waarom zou ik het überhaupt doen? Het kost tijd, het kost geld, maar ik wilde gewoon weer gaan rijden. En letterlijk in een impuls heb ik toen twee Suzuki Impulsjes gekocht. Ik was aan het wachten op de patat, zat een beetje op Marktplaats en daar werden ze aangeboden voor € 135,00 en een kratje Amstel. Ik heb meteen gebeld, daar kon ik me geen buil aan vallen. Ze hadden wel wat aandacht nodig, maar dat kwam me eigenlijk alleen maar goed uit. Techniek heeft me altijd geïnteresseerd en ik wilde ook wel eens kijken of ik dat sleutelen leuk vond. Vroeger wilde ik dat ook wel, maar kreeg er nooit de kans voor. Zowel mijn vader als broer is behoorlijk technisch en die deden het dan wel even. Zij hadden de zwarte vingers, ik de groene, zeg maar. Beide motorfietsjes heb ik toen helemaal zelf opgeknapt. Gewoon proberen, en als ik dan ergens niet uitkwam, belde ik gewoon m’n broer die wat tips gaf. Al doende leert men hè. Hoewel ik de Impulsjes leuk vond, wist ik toen al dat ik graag een keer een staande luchtgekoelde twin wilde verbouwen. De Suzuki’s heb ik daarom verkocht en voor dat geld op zoek naar een nieuw project. Een Yamaha XS is onbetaalbaar, dat werd ‘m dus niet, met Kawasaki heb ik iets minder en toen kwam ik deze Suzuki GR650X tegen. Hij was al verbouwd en het leek me een prima basis om er een scrambler van te bouwen. Ik was al een beetje aan bedenken wat ik er allemaal mee zou kunnen doen, 18 inch wielen bijvoorbeeld, toen ik me bedacht dat ‘ie zo eigenlijk ook wel heel leuk was. Daarom heb ik besloten om een zo te houden, al moest er nog steeds wel behoorlijk wat aan gebeuren. De vorige eigenaar was er mee onderuit gegaan, het ding had wat schade, de uitlaat hing scheef en hij liep niet omdat de accu kapot was. Allemaal geen punt, want daarom kon ik ‘m ook voor een paar honderd euro meenemen. Als eerste heb ik het achterframe recht gemaakt, want dat was wat krom. Verder is er een ander zadeltje op gekomen, een nieuwe stuur, omdat het oude krom was en natuurlijk nieuwe banden. De keerringen en olie van de voorvork heb ik vervangen, er zijn nieuwe pasbussen en ringen bij de achterschokbreker op gekomen, ik heb een LED-module in de bestaande koplamp gemaakt, er andere knipperlichtjes en een nieuw dashboard op gezet en natuurlijk het blok weer netjes aan het lopen gemaakt. Eigenlijk heb ik ‘m vooral technisch helemaal onderhanden gehad, optisch niet zo heel veel. Ik ben er inmiddels ook wel achter dat ik het sleutelen eigenlijk nog leuker vind dan het rijden. Wanneer je door een beetje logisch nadenken een best ingewikkeld probleem helemaal zelf oplost, dan geeft dat zoveel voldoening. Hoewel ik nog een paar kleine zaken aan de Suzuki wil veranderen, een meer comfortabel zadel met wat opbergruimte eronder bijvoorbeeld, heb ik het volgende project ook al thuis staan, een Yamaha XJR1200. En ik wil natuurlijk nog steeds een keer een luchtgekoelde staande twin tot scrambler ombouwen, maar dat moet nog even wachten. De schuur wordt te vol anders!”