Bob Hollander en zijn Yamaha XJ550

« Terug naar Mijn Trots
Nee, Bob Hollander (57) is niet met Yamaha getrouwd. Maar ja, hij heeft er niet alleen opvallend veel versleten, hij heeft er ook nog altijd verschillende in zijn bezit! Waaronder deze XJ550 uit ’81. Niet direct de meest sexy of exotische machine volgens velen, maar daar is Bob het niet mee eens: “Ik zou ‘m wel in de kamer willen zetten!”

“Echt niemand in mijn familie had iets met motorfietsen, maar ik wel. Waar het dus vandaan komt, geen idee, maar ik ben er altijd gek van geweest. Op mijn achttiende heb ik ook meteen het motorrijbewijs gehaald en natuurlijk ook een motorfietsje gekocht. Later heb ik ook nog het autorijbewijs gehaald, maar eigenlijk vooral omdat dat moest van mijn ouders. Mijn eerste motorfiets was een luchtgekoelde tweetakt, een RD250. Leuk hoor, maar niet om lange stukken mee te rijden. Daar was ik daarom snel klaar mee. Van al mijn spaargeld heb ik toen vervolgens mijn eerste nieuwe motor gekocht, een Yamaha XJ550. In testen kwam die er altijd erg goed uit, maar belangrijker was dat ik het gewoon een ver-schrik-ke-lijk mooie motorfiets vond. En nog altijd vind trouwens. Als ze aan mij vragen, van alle motorfietsen die er nu zijn, welke vind je dan de mooiste? Dan kom ik toch weer op een XJ’tje 550 uit. Wat dat betreft was het echt liefde op het eerste gezicht, en dat is nooit overgegaan. Binnen twee jaar stond er al iets van 70.000 kilometer op de teller, die heb ik daarom destijds ingeruild op een nieuwe 550, weer een zwarte. En wéér een Yamaha, toch ben ik niet per se een Yamaha-man, ik heb er gewoon veel. Maar ik heb ook een Honda Gold Wing 1200 bijvoorbeeld.
Afijn, met die tweede 550 heb ik tot 1986 gereden, toen was ‘ie redelijk op. Er stond inmiddels iets van 140.000 kilometer op de teller. Ik werkte destijds als monteur in motorzaken, alleen al daarvoor maakte ik behoorlijk wat kilometers. Maar ook tijdens de vakanties en in de weekenden reed ik altijd, dan gaat het wel hard natuurlijk. Vervolgens passeerden onder meer nog een XJ600, DT175, Suzuki SP400 en verschillende XT600’s de revue. Met die XT’tjes deed ik alles, zevenduizend kilometer in drie weken, tot aan Monaco aan toe. Maar op een gegeven ogenblik ben je daar dan wel klaar mee. Het offroad rijden met die dingen was leuk, maar ze hadden ook wel veel onderhoud nodig wilde je ze heel houden. Om de 30.000 kilometer een revisie was niet ongewoon. Toen zijn we aan de XJ900’s begonnen, eentje voor mij en eentje voor mijn toenmalige vrouw. Niet per se omdat ik die zo mooi vond, qua proporties vind ik ‘m namelijk niet helemaal kloppen, maar ik zocht een degelijke motorfiets waar je veel kilometers mee kon rijden en die ook nog eens redelijk goedkoop in onderhoud was. Dat was de XJ900. Was wel een goede keus, want ik heb er nog altijd drie in mijn bezit, waarvan eentje met 285.000 kilometer op de teller. Met die machine probeer ik nog altijd iedere zomer om wat bergpasjes mee te pakken. Geen klachten over de 900 dus, al was het in eerste instantie vooral een praktische keuze zoals gezegd. Mijn hart lag nog altijd echt bij de XJ550. Het was mijn eerste nieuwe motorfiets, ik maakte er mijn eerste ritjes in het buitenland mee, mijn eerste vriendinnetje achterop, de eerste wheelies, dat blijft toch altijd trekken. Dus regelmatig Marktplaats checken, en daar kwam ik een jaar of zeven geleden deze tegen. Hij was redelijk origineel, had de goede zwarte kleur en niet al teveel gelopen. Vierhonderd euro heeft ‘ie me gekost, geen geld voor je eerste liefde hè. Ondanks dat ik ‘m grotendeels origineel wilde houden, heb ik er nog wel het een en ander aan veranderd. De originele bouten zijn verzinkt, maar die gaan roesten. Die heb ik allemaal vervangen door verchroomde exemplaren. Ook zijn er verchroomde klepdeksels op gekomen. Eigenlijk heb ik alles wat beter kan veranderd. Achter zitten er bijvoorbeeld Koni’s op met andere olie, en ook de voorvork is aangepast. Optisch zijn er eigenlijk alleen andere knipperlichten en spiegels op gekomen. En chromen randjes van een Honda Magna rond de claxons, vind ik net iets mooier. Dat is weliswaar niet origineel, maar het ziet er wel standaard uit, het had zo uit de fabriek kunnen komen. Eigenlijk heb ik dat was ze toen beter hadden kunnen doen, ook gedaan. Dat zijn vooral functionele zaken. In de basis vind ik de XJ qua design gewoon nog altijd een bijzonder mooi ding. Ik zou ‘m zo in de kamer willen zetten, maar daar staan al twee motorfietsjes. Hij gaat ook nooit meer weg, maar dat doe ik sowieso maar zelden. Daarom heb ik er ook negen…”