Bandentest (2): 6 sets allroadbanden
Niet getreuzeld, want we hebben een flinke rit voor de boeg! We leggen zes verschillende sets allroadbanden op de R1250GS, knopen onze bagage voor een kleine week op de motoren, vreten flink wat kilometers, doen diverse testen en metingen en vatten dan alles samen in een dik rapport. De grote allroadbandentest van 2019.
Terrein! Een allroadband moet toch ook in het terrein nog enigszins uit de voeten kunnen? Net zoals de R1250GS ook nog redelijk in het terrein uit de voeten kan, ondanks zijn 261 kilo en 136 pk. Maar we zeggen het meteen maar: nee, een terreinbeoordeling zul je in dit tweede deel van onze bandentestserie van 2019 tevergeefs zoeken. Wie af en toe het terrein opzoekt, zal logischerwijs eerder een band kiezen uit het eerste deel van onze bandentest (zie MP13/2019): de grover genopte varianten met – zo bleek – uiteenlopende terrein- en straatvaardigheid. De banden in dit tweede deel zijn duidelijk sterk straatgeoriënteerd en in die zin ook echt ‘allroad’-banden. Dat betekent niet dat je met deze banden helemaal niet op het onverhard kunt rijden. Je zult waarschijnlijk echter weinig verschil merken of je nou een Bridgestone, Conti, Dunlop, Metzeler of Pirelli op je GS, Super Adventure, Multistrada of Super Ténéré hebt liggen. Alleen met de Michelin zul je een voordeel voelen, dat is de enige die nog enigszins op offroad-gebruik is voorzien. Dit strookt ook met de omschrijvingen van de fabrikanten zelf, die merendeels voor deze categorie banden een aandeel van circa 10 procent aangeven voor de terreinvaardigheid, ofwel ‘90/10’ straat/terrein. Vandaar dat een serieuze beoordeling van de terreineigenschappen niet al teveel zin meer heeft (wat in deze test overigens wel pech is voor Michelin, die de Anakee Adventure als ‘80/20-band’ klasseert).
We kijken dus naar de criteria die voor dit type banden echt relevant zijn: straat, straat en nog eens straat. In 2016 zijn we voor het laatst met allroadbanden op een grote (slijtage)toer geweest. Eveneens in de maten 120/70-19 en 170/60-17, toen op de voorgaande R1200GS. Een vergelijking met die test ligt voor de hand; terugkijken in de toenmalige resultaten om te zien in welke richting de huidige banden zich hebben ontwikkeld. Daar zullen we op de komende pagina’s dan ook op terugkomen.
De vergelijking van de zes verschillende banden op de nieuwe Shiftcam-boxer belooft bij voorbaat al een interessante test. We zien oude bekenden en een paar interessante nieuwkomers, die we deels al konden proberen tijdens persintroducties of op een langeduurtestmotor. We konden ze echter nog niet in een directe vergelijking rijden, zeker niet in deze vorm met uitgebreide beoordeling op binnenwegen en dagelijks verkeer, metingen op een nat testparcours waarbij echt het laatste beetje grip kan worden opgezocht, plus een direct vergelijkende slijtagetest.
Met dat laatste zijn we echt uniek in de wereld, en daar zijn we dan ook best trots op. Het is een hele hoop werk en vraagt om een strikte procedure om het goed te doen, maar als je echt rechtstreeks een harde vergelijking wilt kunnen maken, is er geen andere mogelijkheid dan om met zes identieke motoren een gemeenschappelijke reis te maken en ze met hetzelfde tempo over de weg te sturen.
In het vorige nummer (met de terreinbanden voor adventures) hebben we voor het eerst in de geschiedenis van onze bandentesten geen totaalwinnaar aangewezen. Op grond van de grote spreiding in karakter van deze straat/terrein-banden zou het uitroepen van een algemene winnaar de consument meer hebben verward dan geholpen, omdat de ideale band sterk afhankelijk is van je persoonlijke prioriteiten. In dit tweede deel zijn de testresultaten echter weer veel logischer te combineren, zodat er hier aan het eind toch weer eentje uitspringt.
Daarnaast is er natuurlijk altijd de beoordeling per testonderdeel, zodat iedereen onafhankelijk van de uiteindelijke totaalbeoordeling zijn eigen persoonlijke testwinnaar eruit kan halen. Tot slot nog even over het terrein: wie het in deze test allemaal te schoon toe gaat, die kan zich alvast gaan verheugen op deel 3. Daarin gaan we nog een keer het zand in.
