85 Jaar Moto Guzzi

Moto Guzzi bestaat 85 jaar en de Nijmeegse Guzzi-specialist TLM organiseerde een reisje naar het verjaardagsfeest bij de fabriek in het Italiaanse Mandello del Lario. Uiteindelijk reden er 224 Guzzi’s mee en werd het een trip vol ongecompliceerde pret, met genoeg stof tot nagenieten tot aan het 90 jarige verjaardagsfeest! Moto Guzzi, een merk dat 85 jaar jong is. Het is ook jong gebleven door een serie wedergeboortes na bijna-dood ervaringen. Want het merk dat in 1921 door Carlo Guzzi werd opgericht is een zuiver Italiaans merk en Italiaanse merken worden gemaakt door kunstenaars en niet door kil calculerende boekhouders. Italianen gaan voor de passie en vergeten soms dat er ook nog geld voor de pasta moet komen. En voor je het weet sta je in de moderne keiharde zakelijke wereld dan met de rug tegen de muur, daar weet men bij Guzzi alles van. Voor veel Italiaanse motormerken geldt dat ze met de productie van goedkope, lichte motoren zijn begonnen. Carlo Guzzi – hij stierf in 1967 en ook dat was weer goed voor een bedrijfscrisis – zette zijn schepping als stevige 498 cc machine in de markt. De motorfiets was het resultaat van de samenwerking tussen techneut Carlo Guzzi, de rijkelui’s zoon Giorgio Parodi en de coureur Giovanni Ravelli. Elk Italiaans merk heeft zijn coureur, anders komt het geld niet snel genoeg op! Ravelli was niet alleen coureur, hij was ook piloot en kwam in 1920 om tijdens een vliegtuig ongeluk. Maar toen was het prototype van de 500 cc ééncilinder, die in feite tot in het midden van de zeventiger jaren de spil van de Guzzi-productie zou vormen, al klaar. De boring en de slag van de ééncilinders bleven van 1920 tot 1976 ongewijzigd en die Nuovo Falcones en Sahara’s zijn intussen ook al gezochte klassiekers. Over de complete geschiedenis van het merk zijn boeken vol geschreven, wij kijken even met een hinkstapsprong door de Guzzi-geschiedenis. Met die 500 als basis kon Moto Guzzi zich gaan wijden aan wat Italiaanse fabrieken het liefst doen: racen. Vanuit Mandello kwamen de meest indrukwekkende racers, zoals de Bialbero, Quattro Valvole, de Quattro Cilindri en de legendarische achtcilinder, de Otto Cilindri. In het fabrieksmuseum staan alle exoten keurig op een rij en mensen die daar koud onder blijven hebben geen hart in hun lijf en geen druppel olie in hun aderen. Na de tweede wereldoorlog fabriceerde Guzzi veel lichte motoren. De in 1946 uitgebrachte Cardellino had een tweetaktmotortje van eerst 64 cc en later 83 cc. De Galetto was een scooterachtige machine met 17” wielen en een liggende 159 of 192 cc motor. Andere kleine ééncilinders waren de Zigolo, de Lodola en de Stornello. Deze vertederende lichtgewichten worden voornamelijk in Italië gewaardeerd, meer naar het noorden vallen de liefhebbers toch meest voor de zware modellen. En voor veel Moto Guzzi liefhebbers zijn de grote V-twins – waarvan de motorblokken oorspronkelijk voor Fiat’s 500 gedacht waren – de ware Guzzi’s. De oervader daarvan, de 700 cc zware Moto Guzzi V7, werd in 1967 gepresenteerd en sloeg in als een bom. De krachtbron van de motor groeide naar 750 cc, naar 850 cc en naar 1000 cc. De meest recente cilinderinhoud is de krappe 1200 cc, zoals die nu in de Norge zit. Voor veel mensen was Moto Guzzi’s V7 Sport uit 1972 de belangrijkste, mooiste en meest begeerlijke motor aller tijden. De “Telaio Rosso-serie” met de speciale chroommolybdeen-frames kreeg een rode laklaag op het buizenwerk. Maar dat rood hield ook prima op de standaard frames en voor originaliteits-liefhebbers is het goed om te weten dat de originele V7 Sports met “rood frame”de framenummers van VK 11111 tot en met 11261 hebben. Van de 150 geproduceerde exemplaren rijden er naar schatting nog ongeveer 1600 rond! Inmiddels zijn de latere V7 Sports, de Le Mans 1 en 2, ook al gezocht, maar voor heel redelijke bedragen koop je nog een goede 850 Le Mans 3, een California of een SP1000. De meer recente Moto Guzzi’s, inclusief de door Tonti ontworpen “kleine” Guzzi’s geven ook een enorme prijs-pret-verhouding. Moto Guzzi’s vanaf een jaar of tien jong zijn anno 2006 betrouwbare karakterfietsen voor een publiek dat glimlachend relativeert dat vermogen ook niet alles is en perfectie dodelijk saai kan zijn. Moto Guzzi-rijders zijn milde romantici met een meer dan gemiddelde interesse voor begrijpelijke techniek, schoonheid en de rijke historie van hun merk. En de vaak besproken betrouwbaarheid van het merk uit Mandello? Ach, de meermaals gehaalde grens van een kwart miljoen kilometers zonder echte problemen zegt genoeg en is geen uitzondering. Maar natuurlijk blijft een Guzzi een Italiaans stuk techniek… Teo Lamers is de man die het merk hoog hield in de tijden dat diverse Moto Guzzi-importeurs de draad kwijt raakten. Teo zorgde bijna een kwart eeuw voor motoren, voor onderhoud, voor reparaties, voor de broodnodige onderdelen en voor de Guzzi-goodies. Maar ook werd er vanuit Nijmegen gebouwd aan een indrukwekkende-, trouwe klantenkring waarvoor Moto Guzzi meer dan een motorfiets was. Nu is de zaak in Nijmegen een grote complete motorzaak met een unieke bedrijfsvoering. Want Teo, die momenteel met zijn lief Gracia in Australië woont, heeft de zaken overgedragen aan Michiel en Martijn, met Roel als stille kracht op de tweede lijn. Zij zetten Teo Lamers Motoren (zie ook www.tlm.nl) momenteel voort met groot enthousiasme en de bijzondere motorzaak is klaar voor de volgende kwart eeuw. En één van de dingen die dus blijven zijn de reizen waarmee TLM zoveel klanten tot vrienden heeft gemaakt. En zo vertrokken er onlangs 224 Moto Guzzi’s met hun berijders en eventuele duopassagiers vanuit Nijmegen naar het 85 jarige verjaardagsfeest van Moto Guzzi in Mandello di Lario aan het Como meer. Een zesdaagse trip van zo’n 2500 kilometer uit en thuis. Voor ons zette TLM een keurige Guzzi Norge klaar en dat was slechter te treffen, zodat we na een verbond met de gebroeders Hoo – Rob de senior IT-specialist en zijn jongere broer Ruud, master-mariner op pad gingen voor de eerste dagetappe van 700 kilometer naar Gasthof Steinhaus im Donautal in Beuron-Hausen im Tal. De tweede dag was het begin van een “bergen en passen” route van een kilometer of 400. De afstand was minder, de inspanning navenant groter. Maar Alpenrijden is een onvergetelijk feest en het feit dat het op de Albulapas koud, nat, grauw en winderig was, maakte de zaak alleen maar avontuurlijker. De boorden van het Como meer zijn volledig ondertunneld en het gerommel van LaFranconi dempers onder de Le Mans III van een boomlange Zweed die alleen al een aanrijdroute van 1700 kilometer naar Nijmegen had gereden, klonk als onweer achter de bergen. De groep van totaal 240 motoren (er waren ook een paar andere merken bij) was ondergebracht in verschillende hotels tot op een kilometer of dertig van Mandello. Albergo Ristorante Al Clubino is in elk geval een aanrader. In Mandello, eerder een dorp dan een serieuze plaats, werden dit weekend ongeveer 15.000 Moto Guzzi rijders verwacht. Op Guzzi’s. En dat zijn er veel, heel veel! In Mandello laten die 15.000 Moto Guzzi’s je vergeten dat er ook nog andere merken zijn. Het hele dorp is een feest en iedere Italiaan of Italiaanse bloeit op wanneer er naar hem of haar gekeken wordt. Overal hangen vlaggen en spandoeken, alle etalages zijn gevuld met Moto Guzzi’s of dingen die met het merk te maken hebben. Overal zijn dus Moto Guzzi’s vanaf de dertiger jaren tot nu, met al verrassend veel Norges. Guzzi’s, origineel, top-gerestaureerd of gewoon doorleefd. Glimmende Guzzi’s van Duitse liefhebbers met lederen vestjes en hun hang naar chroom, chromer, chroomst. Cleane racers met scharrige kentekenplaten. Vet coole caféracers. Cali’s in zo’n woeste “King of the Highway” outfit, dat een fully-dressed Harley er een scharminkel bij lijkt… Alle modellen in alle uitvoeringen met alle mogelijke, maar vaak wel indrukwekkende kilometerstanden: op Moto Guzzi’s wordt gereden, dat is duidelijk. Ze blijken uit meer dan twintig landen te komen. Overal stalletjes, kraampjes, tenten en kriskras geparkeerde motoren. Herstel: Moto Guzzi’s. De alleen Italiaanstalige lokale TV interviewt zonder voorbehoud ook mensen die geen Italiaans spraken. Mensen bekeken motoren of sjouwden met net gekocht moois en etenswaren. Geen onvertogen woord. Verder was de fabriek twee dagen lang te bezichtigen en die excursie was voor veel mensen een soort pelgrimsreis, een bezoek aan het Heilige der Heiligen. En bij narekenen van de prijs van het perfecte Italiaanse ijs op het feestplein in het dorp leer je dan ook nog dat een bolletje 50 cent kost. Drie bolletjes kosten dan 1,50 euro. En vier ijsjes van drie bolletjes worden dan in de drukte razendsnel aangeslagen voor 9 euro. Ach, het zal Italiaans rekenen voor beginners zijn geweest… [[kasten 1]] BETROUWBARE GUZZI’S De betrouwbaarheid van Guzzi’s is goed voor menige goed gesprek aan de bar. Met 224 Moto Guzzi’s maakten we een ritje van ongeveer 2500 kilometer. In zes dagen werden er dus gezamenlijk 560.000 kilometers afgelegt. De veegploeg repareerde daarbij drie lekke banden en wisselde een accu vanwege een slechte dynamo. Verder moesten een paar simpele (omval-) schades rijdbaar gemaakt worden met een hendeltje of een steuntje en brak er een koppelingskabel. En één Guzzi van een Belgische motorrijdster moest op de aanhanger terug na een botsing met een loslopende koe in de Alpen. [[bildunterschrift]] Gips in stijl, na de polsbreuk als gevolg van een botsing met een koe in de Alpen! [[Kasten 2, mit Bild Moto Guzzi Norge]] MOTO GUZZI NORGE De Moto Guzzi Norge is enkele maanden geleden geïntroduceerd en vormt samen met de Griso en de Breva de voorloper van een hele nieuwe modellenlijn van Guzzi, die gestalte krijgt nu de fabriek onder de vleugels van het machtige Piaggio-concern opereert. De Norge is Guzzi’s snelle toermodel; beeldschoon en bullig. De luchtgekoelde, van een goede injectie voorziene stoterstangenmotor is niet gedateerd en zeker geen zwaktebod, eerder een monument. Guzzi-rijders relativeren de beperkingen van hun merk: ook bij de Norge vinden ze de opgegeven 93 pk’s voldoende. Rijden doet de Norge het prettigst rond 5000 tpm, dan zijn er zo’n 65 paarden aan het werk en rij je in zes keurig 140. De zesversnellingsbak is een feestje en de Brembo-remmen werken ook geweldig. Op de heenreis werd er rustig gereden; de Norge liep toen 1 op 19. De terugweg via de snelweg (Chiavienna, St. Moritz, Chur, Zurich, Basel, Saarbrücken, Koblenz, Keulen, Venlo) leverde een brandstofverbruik van 1 op 18 op. De hanteerbaarheid in de Alpen bleek – ook door de goede zitpositie – voorbeeldig en op de snelweg bleek de windbescherming met het met de hand verstelbare ruitje in de hoogste stand boven verwachting. De topsnelheid zal in praktijk tegen de 200 km/uur liggen, maar is voor deze Moto Guzzi helemaal niet belangrijk. Met de Norge heeft Moto Guzzi een groottoerist op de markt gebracht voor mensen die individualisme en romantiek hoog in het hart hebben. Mensen die Japanse motoren te snel, Duitse motoren te serieus en Amerikaanse motoren te Amerikaans vinden. De Norge GT kost op een tientje na 17.000 euro. [[bildunterschrifte]] [1-3, selber wahlen] 85 jaar Moto Guzzi trok ruim 15.000 Guzzi-rijders naar Mandello del Lario, het stadje aan het Como-meer. [5] Moto Guzzi was één van de allereerste fabrikanten die de motoren in een windtunnel testte. Die windtunnel is nu een bezienswaardigheid. [6] Een kijkje in de fabriek was voor velen een bezoek aan het heilige der heiligen. [10] Nederland was goed vertegenwoordig bij het verjaardagsfeestje. [11] Guzzi’s, Guzzi’s en nog eens Guzzi’s. [13] Een mooiere camping is nauwelijks denkbaar: in het park langs het Como-meer. [14] Gezellige drukte in het piepkleine stadje. [15] Een politiemotor in zijn natuurlijke omgeving: verstopt achter een paar struiken. Wel een Guzzi natuurlijk! [21] Weer een collectorsitem. [22] Guzzi’s zijn bijzonder. Guzzi-rijders ook… [23] Vier ijsjes van 1,50. Dat is dan negen euro… [25] Guzzi maakte vroeger ook lichte motoren. [30-44, selber wahlen] Een originele Moto Guzzi is een zeldzaamheid. Of een klassieker. [48] De Triking driewieler met het Guzzi-blok voorop mocht natuurlijk niet ontbreken op het feest.