Mijn Trots – Wim Verberk en zijn Suzuki Katana 650

“Je kunt wel zeggen dat ik uit een echte motorrijdersfamilie kom. We zijn met vijf broers en drie zussen, en op één na hebben we allemaal ons motorrijbewijs. Zelf was ik 21 toen ik m’n rijbewijs haalde. Ik ben toen begonnen op een Ural zijspan, daar heb ik best een tijdje mee gereden. Daarna heb ik twee Yamaha’s gehad tot ik overstapte op mijn eerste tweetakt, een Suzuki GT750, ook wel bekend als de waterbuffel. Ik ben echt een tweetaktman, dat is mijn hobby. Ik heb altijd veel gesleuteld aan brommers, dat waren ook allemaal tweetakten. Na de waterbuffel heb ik nog een GT500 gehad voor ik overstapte op een Yamaha AS1, een 125cc tweetakt. Dat was mijn laatste tweetakt, want vier jaar geleden kocht ik een viertakt, een Honda 400cc. Die heb ik nu nog steeds, maar die vond ik na een tijdje toch iets te licht. Ik was niet per sé op zoek naar iets nieuws, maar toevallig kwam ik deze Katana 650 tegen op internet. De man die ‘m te koop had staan vroeg er zo weinig voor, dat ik dacht ‘dat kan niet waar zijn. Zo’n mooie motor voor zo weinig geld, dan moet er wel iets aan mankeren.’ Toen ik er naartoe ging om te kijken kwam ik er al snel achter dat dat niet zo was. De vorige eigenaar had ‘m ingevoerd vanuit Duitsland en zelf helemaal opgeknapt, alle onderdelen in het blok die aan vervanging toe waren, heeft ‘ie vervangen en hij had de Katana verder helemaal netjes gemaakt. Alleen de startmotor en CDI waren aan vervanging toe, maar die kleinigheden kon ik gelukkig zelf wel repareren, dus ik heb ‘m toen meteen gekocht. Op de klok staat 38.000 kilometer, al weet ik niet of dat de echte kilometerstand is, omdat ‘ie uit elkaar is geweest. Maar hij loopt zo geweldig mooi, die kan nog wel 38.000 kilometer mee. Hij ziet er ook nog helemaal origineel uit met die rode accenten op de remschijven en -klauwen. Er moeten alleen nog rode achterschokbrekers op, dat ga ik nog doen. Verder is het gewoon een hele complete motor, omdat de vorige eigenaar hem al zo onder handen heeft genomen. Vandaag was m’n eerste echt lange rit met de Katana. Alhoewel, lange rit, de eerste van meer dan honderd kilometer zeg maar. Ik ben niet zo van de lange ritten, meer van de korte stukjes. Rondje om de kerk, dat soort dingen. Maar hij deed het goed. De vraag was of de CDI het vol zou houden, omdat ik een gebruikte heb gemonteerd in plaats van een nieuwe, maar dat ding functioneerde probleemloos. Ik denk niet dat de Katana ooit nog weggaat. Voorlopig vermaak ik me er nog wel mee, en als ik er later niet meer op kan rijden dan is ‘ie nog steeds mooi om naar te kijken. En ik heb een mooie schuur, dan krijgt ‘ie daar gewoon een mooi plekje!”