Fabrieksbezoek – Galfer

Galfer werd in 1952 opgericht in Barcelona en de moderne fabriek van zesduizend vierkante meter bevindt zich op amper tweehonderd meter van de achterkant van de hoofdtribune van het circuit van Catalunya. Daar rollen jaarlijks 1,8 miljoen fietsremschijven en 1,2 miljoen motorfietsremschijven uit. Er werken 110 mensen, waarvan acht op de R&D afdeling, en die techneuten ontwikkelen zowel de productie- als de racecomponenten. Galfer produceert al heel lang eenvoudiger remschijven voor de vervangingsmarkt, maar sinds een tijdje ook als eerste montage. Dat laatste is ontstaan omdat de Spaanse remklauwenfabrikant J. Juan hun remklauwen levert aan motorfabrikanten, zelf echter geen remschijven in het assortiment heeft, terwijl fabrikanten wel graag een compleet systeem wilden inkopen. Daarom vroeg men Galfer om de schijven te leveren en op die manier is Galfer een zogeheten OEM (Original Equipment Manufacturer) leverancier geworden, voor bijvoorbeeld KTM, Ducati, Beta, Triumph, Sherco and Starck. Die stap veroorzaakte zowel een groei in volume als een ontwikkeling qua professionaliteit, want motorfietsfabrikanten stellen hoge eisen aan processen, kwaliteitscontroles en certificeringen. Galfer vertelt dat componenten van de OEM remschijven deels in China worden geproduceerd en in Barcelona geassembleerd tot complete producten, omdat de prijsdruk vanuit de fabrikanten extreem hoog is. Alle vervangingsmarkt schijven worden in Barcelona geproduceerd.

Vervolgens wilde Galfer zich ontwikkelen richting de hogere marktsegmenten en dus werden remschijven voor de racerij ontwikkeld, de Floatech Race. Galfer koos voor het ontwikkelen van remschijven voor de Moto2 en Moto3, omdat men dat als de hoogste motorsportcategorie beschouwt waar met stalen schijven wordt gereden. MotoGP rijdt tenslotte met carbon schijven en die kant wil Galfer niet op. Dat raceprogramma nam een enorme vlucht toen twee topteams met de Floatech Race gingen rijden, namelijk MT Helmets MSI Racing Team en sinds 2024 Honda Asia Team. Die laatste veroverde met Ai Ogura in 2024 de Moto2 wereldtitel, waarmee Galfer nogal een aardig visitekaartje heeft afgegeven. Afgeleid van de Floatech Race presenteert men nu de Floatech Road, met als slogan ‘brake like a pro’. Op de openingsfoto zie je links de Floatech Race en rechts de Floatech Road.

Laten we eerst eens de twee belangrijkste onderdelen van een remschijf benoemen: het hart en de frictiering. De stopkracht wordt gegenereerd door de wrijving tussen de remblokken en de frictiering, de blank metalen ring. Zijn belangrijkste taken zijn het leveren van zo veel mogelijk wrijving, een goede modulatie (dus bijvoorbeeld niet te agressief ‘happen’) en vooral een goede thermische huishouding zodat de stopkracht ook gewaarborgd blijft bij hoge belasting. Deze frictiering is verbonden met het wiel middels het hart van de schijf, ofwel de drager. Dit hart moet vooral licht en stijf zijn. Het feit dat aan deze twee onderdelen zulke verschillende eisen worden gesteld is de eerste reden om een remschijf te splitsen en omdat de buitenring een separaat deel is van het hart, wordt een dergelijke constructie een zwevende schijf genoemd.

De tweede reden is dat de frictiering enorm heet wordt en metaal zet uit bij warmte. Een remschijf die bestaat uit één deel kan daarom gemakkelijk kromtrekken. Een zogeheten zwevende remschijf geeft bewegingsruimte aan de frictiering ten opzichte van het hart om wat te expanderen. Vervolgens moeten hart en frictiering aan elkaar verbonden worden en dat is waar het patent van Galfer om de hoek komt kijken. Traditioneel werd vaak een ronde bus als verbinding gebruikt. Het nadeel daarvan is dat deze bus de kracht niet ‘draagt’ op de onderste en bovenste helften van de bus, zoals wellicht logisch lijkt, maar slechts op en heel klein deel wat het dichtst bij het scheidsvlak van de frictiering en het hart ligt. Het is een betere oplossing om als het ware tien vingers radiaal in de schijf te laten vallen, zoals op de technische tekening te zien is, zodat de remkracht gedragen wordt over de lengte van die tien vingers.

Dit idee is niet nieuw, want PFM van de Isle of Man had dit al in productie voor de eeuwwisseling, Brembo heeft al jaren de T-drive en het Nederlandse Moto-Master is succesvol met hun T-Floater. De T wordt nogal eens gebruikt omdat met een beetje fantasie die genoemde vinger het verticale streepje van de T is. Nu claimt Galfer een patent te hebben op de manier waarop de frictiering en het hart aan elkaar verbonden zijn, maar ze willen niet precies in detail treden. Er is een gat onderin de vinger en de verbinding bestaat uit een glijbus die door dat gat in de vinger steekt, een diafragma veerring tussen twee vulringen, waarna vervolgens de glijbus van de Floatech Road geklonken wordt. Het gamma van de Floatech Road omvat twintig verschillende schijven en dat dekt ruim vijfhonderd verschillende motorfietsen af, met name modellen vanaf 2005 met remschijven van 300 tot 330 millimeter diameter, zeg maar van ER-6n tot Panigale V4 Superleggera.

Een prachtige en serieus snelle rit op licht vochtige Spaanse bergpassen rondom het Parc Natural de Sant Llorenc del Munt i l’Obac geeft de kans om een breed spectrum van machines voorzien van de Floatech te beproeven. Het rijden met een KTM 1390 Super Duke R, Triumph Speed Twin 1200, Tiger 1200, Kawa Z H2, Yamaha Tracer 900 en tot slot een Duc Multistrada V4S bevestigde dat de remschijven krachtig vertragen, fijn aangrijpen zonder agressief te zijn en niet trillen. Hoe ze zich op een circuit houden is uiteraard pas te beoordelen na een circuittest, maar de eerste voortekenen zijn positief. Voor de echte recordjagers is het mooie nieuws dat de Floatech Race ook gewoon te koop is, maar dat is alleen op speciaal verzoek en er is geen officiële prijslijst, dus dat zal geen koopje zijn. Wel gaaf dat het kan!