Restauratie H-D WR-racer uit 1941, tot het laatste boutje origineel

Martin “Marty” Gerrits staat bekend om zijn nauwkeurigheid, en zijn zonen Steven en Auke delen die obsessie. Steven wil als achttienjarige naast Triumph en Norton óók een Harley, maar het budget dwingt creativiteit af. Dan blijkt het blok gescheurd, de spatborden geruïneerd—en niets “gewoon” aan deze onderdelen.
Vanaf dat moment gaat alles op standje fabrieksexact, tot op het kleinste boutje. Met hulp van kenners, AMCA-netwerken en de Noorse wandelende race-encyclopedie Malte Vrangpeis. En met eindeloos speuren in boeken, brochures, tijdschriften en later ook internetfora. De WR wordt teruggebracht naar de staat waarin hij ooit de fabriek verliet, volgens AMCA-standaard: fabrieksnieuw. Gietnummers moeten kloppen, afwerkingen ook: parkeriseren hier, cadmeren daar. One-year-only-details stapelen zich op: chromen velgen, stabilisatorstang, stuurdemper, P-vormige splitpen.

Ook de kleurkeuze is geen smaak, maar bewijs: Briljant Black blijkt de oorspronkelijke lak.
Onder de tank en het plaatwerk verschijnt een racewereld vol specifieke oplossingen en rare uitzonderingen. Geen dynamo, wel een extreem zeldzame Edison-Splitdorf RM2-magneetontsteking. NOS-cilinderkoppen, WR-klephulzen, angled valves—en poorten die gepolijst zijn als racekunst.
Kogellagers waar je ze niet verwacht, lichte krukwangen voor dat “snappy” WR-geluid.
Een ongedempte uitlaat als replica van het origineel: brullen zoals het Racing Department het bedoelde.Zelfs een rode dot zegellak op een olieschroef ontbreekt niet—waarom? Niemand weet het zeker.

Negentien jaar lang bouwen vader en zonen boutje voor boutje aan één doel: absolute correctheid. Het resultaat: niet zomaar een restauratie, maar een meesterstuk—en een 1941 WR die onverwacht in de Lage Landen thuis is.

Niet missen? Neem dan hier een jaarabonnement op Het MotorRijwiel.