Provincietour Zuid-Holland

Goed, helemaal ontsnappen aan de bebouwing gaat niet lukken, niet voor lange tijd althans. Op veel plekken blijft de maximale snelheid steken op 60 km/uur en zoek je de mooiste wegen op een zonnige zaterdagmiddag op, dan zul je ze zeer waarschijnlijk moeten delen met hordes wielrenners, e-bikes en andere trage verkeersdeelnemers. Heb je echter de luxe om op een mooie doordeweekse dag te gaan rijden, dan zul je merken dat je ook met 60km/uur (en soms iets harder) nog verdomd lekker kunt sturen. Bovendien is er een hoop moois te zien, dus als je accepteert dat je geen nieuw straatrecord hoeft neer te zetten, kun je je opmaken voor een ontspannen dagje toeren!

We beginnen in het prachtige Gorinchem, dat niet voor niets door de ANWB uitgeroepen werd tot ‘allermooiste vestingstad van Nederland’. Ingeklemd tussen de Merwede, de Linge en de provincies Gelderland en Brabant, kent de stad al eeuwenlang een strategische ligging die vaak betwist werd. Om die reden werden vele verdedigingswerken gebouwd die tot de dag van vandaag erg goed bewaard zijn gebleven. Een rondje wandelen over de vrijwel intacte vestingwallen en langs de Linge zet de toon voor wat later op de dag volgen gaat.

Vanuit Gorinchem zetten we koers richting het noorden, en duiken we via Arkel de Alblasserwaard in. Dit laaggelegen gebied is vrijwel geheel omringd door water, wat al vroeg in de geschiedenis leidde tot allerlei kronkelende dijkjes en vele molens om de voeten droog te houden. Het is een mooie opwarmer voor de Lekdijk, die de Alblasserwaard in het noorden begrenst.
Vanaf Ameide gaat het westwaarts, richting Nieuwpoort: nog een prachtig klein vestingstadje. Wie toe is aan een bak koffie parkeert de motor voor Eetcafé de Dam, waar je je op het terras plaats kunt nemen in een 17e-eeuws panorama, met uitzicht op het oude stadhuis.

Na Nieuwpoort gaat het verder over de Lekdijk richting het westen. De Lek kronkelt steeds lekker aan je rechterhand, en de dijk doet daar zwierig aan mee. Na twintig minuten sturen stuit je op het UNESCO werelderfgoed van Kinderdijk. Nu kijken Nederlanders niet zo snel meer op van een molen meer of minder, maar de lange rijen molens en waterwegen die je hier vindt, leveren mooie plaatjes op, en zijn het tastbare bewijs van de vernuftigheid die door de eeuwen heen ontwikkeld is om het water buiten te houden. Wie de hordes toeristen wil mijden, doet er goed aan om op de dijk, net boven de busstopplaats, de motor even in de berm te zetten: de hoogte van de dijk geeft hier van een afstandje al een mooi kijkje op de molens van Kinderdijk.

Vanuit Kinderdijk pakken we een veerpont naar de overkant, waar we vanaf Krimpen aan de Lek de dijk in andere richting volgen tot aan Schoonhoven. Hoewel het lokale bestuur in de Zilverstad geen groot liefhebber is van motorrijders op ‘hun’ Lekdijk, getuige de inrijverboden voor motoren in de weekenden, kun je vanuit het westen de stad nog probleemloos naderen. Ook deze oude vestingstad ademt historie, die met name vanuit de oude Haven vanaf een aantal gezellige terrasjes goed te aanschouwen is.

Vanuit Schoonhoven gaan we richting het noorden, de Krimpenerwaard in, waarbij we langs de Vlist een heerlijk kronkeldijkje volgen tot aan Haastrecht. Hier steken we de Hollandsche IJssel over en gaat het binnendoor richting Driebruggen en Bodegraven. Fort Wierickerschans is daarbij een zichtbare herinnering aan de keten die al deze vestingsteden aan elkaar knoopt: de Oude Hollandse Waterlinie. In Bodegraven zelf kun je bij Goedhart Motoren een hele fijne motorzaak vinden waarbij op de parkeerplaats eigenlijk een permanent motortreffen gaande is tussen tientallen klanten, inclusief snacks en koffie.

Via Zwammerdam draaien we de Meije op, de heerlijk kronkelende weg die het gelijknamige riviertje volgt naar het eveneens gelijknamige dorpje. In de Middeleeuwen werd lange tijd een bittere strijd uitgevochten tussen de Hollandse en Utrechtse machthebbers, waarvan de provinciegrens op dit riviertje ooit het resultaat moet zijn geworden. Het tempo ligt hier niet hoog, daarvoor is de weg net te onoverzichtelijk met alle dichtbegroeide heggen, maar heerlijk sturen lukt er zeker. Halverwege kun je bij Eetcafé De Halve Maan terecht voor geweldig softijs.

Na de Meije volgt het toepasselijk genaamde Woerdense Verlaat. Het lijkt in deze omgeving even alsof we dat enorm dichtbevolkte gebied verlaten hebben: kilometers om de weg heen zijn alleen groene velden en waterwegen te zien. Verkeer is er amper op de donderdagmiddag die ik hier rijd, je kunt je prima even in de leegte verliezen, met enkel honderden watervogels als gezelschap. Daarna volgt opnieuw een heerlijk kronkelend dijkje, als we opnieuw de grens met de Utrechters volgen langs de Kromme Mijdrecht. De weg is smal, maar goed overzichtelijk, wat het een genot maakt om hier te rijden. De berm die aan de waterkant is wel behoorlijk smal, dus zorg dat je scherp blijft als je geen nat pak wilt halen.

Water blijft nog even het bovenliggende thema, ook langs de Amstel sturen we nog een stuk voort, en na het oversteken van het Aarkanaal rijden we een stuk van de provincie in dat qua landschap regelmatig doet denken aan Friesland: grote plassen en meren zo ver het oog reikt, met vele zeilers die ook van een mooie dag op het water genieten. De wegen zijn hier minder spannend en vrij recht, maar dat geeft je wel de gelegenheid om ontspannen de omgeving in je op te nemen.

Het vele water en de relatief geringe aanwezigheid van bruggen dwingt me op dit stuk wat kilometers te smokkelen aan de Noord-Hollandse kant van de provinciegrens. Als provincie-ambassadeur voor Zuid-Holland blijft dit helaas niet zonder gevolgen: op het enige stukje snelweg van de route (de A44 tussen oprit Kaag en afrit Noordwijkerhout) begint de Suzuki vervaarlijk te zwabberen. Een stop onderaan de afrit wijst al gauw de boosdoener aan: een stuk afgebroken Stanley-mes heeft zich in de achterband gezogen en maakt dat de lucht op hoog tempo uit de band komt sissen. De Noord-Hollanders hebben mijn smokkeltochtje over hun wegen hard bestraft. Ik baal als een stekker en moet concluderen dat het tochtje van de Suzuki over deze route vroegtijdig gestrand is.

Tegelijkertijd biedt exact dit punt een goed keuzemoment. Vanuit hier wordt het lastig om het grootstedelijke geweld verder echt te vermijden. Vind je het na inmiddels al aardig wat uurtjes in het zadel mooi geweest, dan is de weg naar huis vanuit hier zo ingezet. Ga je nog lekker door dan is er nog genoeg moois te zien, bijvoorbeeld Noordwijk aan Zee. De duinen zijn relatief smal aan dit stuk kust, wat maakt dat je de motor bijna op het strand kunt parkeren. Erachter vind je op een mooie dag niet alleen heel veel strandgangers, maar ook een reeks strandtenten die absoluut de moeite waard is. Als je trek hebt kun je hier goed terecht bij Tulum, één van de fijnste strandtenten van het land waar je je culinair echt even in Mexico kunt wanen.

Nadat we de kust achter ons gelaten hebben gaat de route verder richting Leiden. Op dit stuk is er toch geen ontsnappen aan de bebouwde kom, dan is het ook de moeite waard om de oude binnenstad van Leiden even in te duiken. Waar een bezoek aan de Randstad normaal al snel gepaard gaat met hoge parkeerkosten geldt dit voor motoren niet: nagenoeg alle gemeenten gedogen het gratis parkeren van je motor op de stoep, mits je er geen hinder mee veroorzaakt. Vind een mooi plekje in de binnenstad om je motor pontificaal te parkeren, en neem zeker de moeite voor een wandelingetje langs de grachten, de Burcht (om toch in het thema van vestingen te blijven), of zoek een plekje op een van de vele terrassen. Leiden is een echte studentenstad, en alle vreemde rituelen en tenuen die daar bij komen kijken laten zich al snel aan de oplettende kijker zien, wat een vermakelijk schouwspel kan zijn vanaf het terras.

Na het verlaten van Leiden volgen een aantal landelijke, voornamelijk rechte wegen die als doel hebben om voorbij Zoetermeer te komen. Na eerder vandaag al langs de Amstel gestuurd te hebben is het nu de beurt aan de Rotte, die andere rivier die zijn naam gaf aan een grote Hollandse stad. Vanaf de Rottebandreef is de rivier zelf weliswaar niet zichtbaar, maar zijn de kronkels ervan absoluut in het asfalt terug te vinden. Het contrast dat Rotterdam als grote, moderne metropool biedt met de vele historische steden die eerder vandaag de revue passeerden, is groot, maar daarom ook fascinerend. Met een kwartiertje na het inrijden van de bebouwde kom parkeer je je motor op de stoep (leve dit parkeerbeleid!) aan de voet van de Erasmusbrug. De immense skyline, de enorme brug en de drukte van alles dat over de Maas vaart, bieden een indrukwekkend schouwspel. Als afsluiter van een dagje heerlijk toeren onderstreept het de diversiteit van Zuid-Holland: van de oudste stadjes, polders en dijken tot de modernste metropool van het land!