Pasportret – Col de la Cayolle

Barcelonnette is een van die bijzondere, haast magische plekken in de Westelijke Alpen. Een plek met veel mogelijkheden en bovendien ideaal als basiskamp voor de beroemde passen in de omgeving als de Col de Bars en de Izoard. De magnifieke Bonette, de hoogste pas van de Alpen, ligt op nauwelijks een uur rijden, terwijl Cayolle en Allos in het zuiden op ontdekking wachten. De oude stad van Barcelonnette is een echte charmeur, met zijn typische Zuid- Franse flair en oude stadscentrum.

De D902 – gesierd met de titel ‘Route des Grandes Alpes’ (zie MotoPlus 19/2025) – leidt naar de Col de la Cayolle. Gelukkig is het een departementale weg zonder langeafstandsverkeer en sowieso gesloten voor vrachtwagens en caravans. En dat is maar goed ook. De D902 verlaat Barcelonnette met een brug over de rivier de Ubaye en volgt een brede, goed geasfalteerde weg richting de bergen, maar wordt kort voor de afslag naar de Col d’Allos krachtig ingesnoerd door steile kalksteenwanden. Vanaf hier begint de spanning. Op een kleine wegwijzer lees je ‘Gorges du Bachelard’, waarna de gelijknamige rivier door de kloof raast en de weg steeds smaller wordt en hoog boven het water kronkelt.

Een paar bruggen, een paar tunneltjes, afscheidingsmuurtjes die slechts tot kniehoogte reiken, maar nauwelijks verkeer. De enige overzichtelijke stukken zijn de korte rechte gedeelten, en hier en daar een parkeerplaats. Voor de rest is opperste concentratie vereist, maar goed dat het autoverkeer zich hier van een uiterst rustige kant laat zien. Buiten het seizoen valt er sowieso weinig te beleven en de meeste motorrijders richten zich liever op de meer prestigieuze passen in de omgeving. De Cayolle is wat dat betreft veel meer een kandidaat voor de fijnproevers. Helaas duurt het schouwspel van de smalle Bachelard-kloof niet lang.

Al snel verlaat de weg de ruisende rivier en wordt de route weer iets steiler, maar blijft qua stijgingspercentage nog ruim onder de tien procent. De beboste vallei wordt breder en er komt zelfs ruimte voor kleine dorpjes en nederzettingen, al zien de meeste er sterk vervallen uit. Alsof er al jarenlang niemand 0 10 1.000 meter kilometer 1.500 2.000 2.500 20 30 40 Barcelonnette (1.130 m) Col de la Cayolle (2.326 m) Guillaumes (800 m) 50 60 St.-Martin-d’Entraunes (1.050 m) Refuge de la Cayolle (2.270 m) Fours-Saint-Laurent (1.660 m) meer woont. Alleen Fours-Saint-Laurentist geeft nog een duidelijk teken van leven.

Er is een oude kerk, een fontein uit 1931, een weliswaar gesloten hotel met restaurant, een eetcafé en een handvol rustieke huizen. De smalle weg duikt het bos weer in, laat zich daarbij constant van een weinig fijngevoelige kant zien. Perfect voor comfortabele allroads, laagvliegers zullen het hier echter minder naar de zin hebben. Zelfs hier op zestienhonderd meter hoogte groeien nog dikke dennen en de invloed van de nabijgelegen Middellandse Zee is duidelijk te voelen. Het bos wordt pas dunner zodra je de tweeduizendmeter- grens bent gepasseerd, waarna zich eindelijk prachtige uitzichten over het Alpenlandschap aandienen.

De witte reus Le Cimet doemt op met zijn indrukwekkende hoogte van 3.020 meter. Het heldere kalkstenen aangezicht is oogverblindend in de middagzon. De weg volgt de glooiende vallei in een wijde bocht, nu in zuidelijke richting. Met 3.053 meter hoogte rijst de Mont Pelat als laatste kalkstenen reus vóór de Middellandse Zee op. Voor ons betekent dat nog een tiental mooie en overzichtelijke bochten langs het ‘Pension de la Cayolle’, dat eten en onderdak biedt in gedeelde kamers tijdens de zomermaanden. En vervolgens is de top bereikt. Niet spectaculair. Er is niet eens een parkeerplaats op pashoogte. Een schreeuwend contrast met de beroemde bergtoppen van de Iséran, Izoard en Galibier, waar het soms onmogelijk is om een parkeerplaats voor je motor te bemachtigen.

De pashoogte van 2.326 meter is in steen gehouwen, net als de afstand tot Nice: 130 kilometer. In feite is de top met de gemarkeerde steen de grootste bezienswaardigheid, al is dat ook wel karakteristiek voor de Cayolle: geen sensatie, geen spektakel, gewoon stil genieten. Naar het zuiden toe verspringen de bergruggen in de middagnevel en het is duidelijk te zien dat het spektakel van de Alpen rustig aan plaatsmaakt voor de Middellandse Zee en de Côte d’Azur. Maar dat betekent zeker niet dat het saai wordt. Bij lange na niet, want op nauwelijks een uur rijden liggen de sensationele ‘gorges’ van Daluis en Cians, evenals het prachtige bochtenparadijs in het oosten van de Provence, dat pas in de zee eindigt.

De weg wordt breder en beter, en er liggen nog wat mooie bochten op de weg naar beneden. De brede vallei aan de zuidkant geeft de weg veel meer ruimte en overzicht. Het eerste echte stadje ten zuiden van Barcelonnette is Saint-Martin-d’Entraunes. Alle rolluiken zijn dicht, het dorp doet een lange dut. Er is zelfs geen café open. Midden in het dorp ligt een verrassend krappe bocht van 180 graden. Talrijke motorrijders hebben zich laten verrassen door de bocht en zijn iets erna gestrand.

De smalle weg buigt iets verder af naar de Col des Champs en de Col d’Allos, die in combinatie met de Cayolle zorgen voor een prachtige rondrit van ongeveer 140 kilometer over drie passen. De D2202, zoals de weg vanaf de top van de pas genoemd wordt, volgt nu de Var-vallei zuidwaarts richting Guillaumes. Een minder aantrekkelijk dorp duikt op slechts achthonderd meter hoogte op. Gelukkig is het rijk aan restaurants, cafés, tankstations en opties voor de terugweg. We rijden via Cayolle terug, zuidwaarts naar de Col de la Bonette. Maar welke route je vanaf hier ook kiest, één ding is zeker, in deze regio van Frankrijk blijft het spannend!

INFO

WETENSWAARDIGHEDEN
De Col de la Cayolle is over het algemeen een rustige bergpas in de Franse Zee-Alpen (of Maritieme Alpen) op de grens van de departementen Alpes-de-Haute-Provence en Alpes-Maritimes. Met een hoogte van 2.326 meter behoort hij tot de top van de Alpenpassen en verbindt Barcelonnette met Saint-Martin-d’Entraunes en Guillaumes. De Middellandse Zee bij Nice ligt op slechts 130 kilometer afstand van pashoogte. De Cayolle markeert echter ook de zomerse klimaatgrens tussen de hete mediterrane lucht en het koele, droge hooggebergte. Het is dus heel goed mogelijk dat het op pashoogte een koele vijftien graden Celsius is, terwijl het kwik 33 kilometer verder naar het zuiden in Guillaumes op 800 meter hoogte de dertig graden aantikt. Net als de parallel lopende naburige passen Col d’Allos en Col de la Bonette ligt de Col de la Cayolle in het Nationaal Park Mercantour. Een spannende rondrit voert van Barcelonnette via de Col d’Allos, de eenzame Col des Champs en verder via de Cayolle terug naar het startpunt.

RESTAURANTTIPS
Aan leuke eetgelegenheden geen gebrek in Barcelonnette en Guillaumes, maar onderweg op de pas kun je alleen in de refuge (berghut, red.) vlak voor pashoogte wat eten, en dat enkel tot eind augustus.

VERBLIJFTIPS
Barcelonnette biedt een ruime keuze aan hotels en in de buurt liggen ook twee campings. Het motorvriendelijke B&B ‘La Mexicaine’ ligt aan de voet van de Bonette in Jausiers (www.lamexicaine. com). In Barcelonnette vind je ook de op motorrijders ingestelde chambres d’hôtes ‘L’Escale en Ubaye’ (www.chambres-hotes-escale-ubaye. fr).Vlak voor pashoogte, maar alleen in de zomer geopend, ligt het rustieke ‘Refuge de la Cayolle’ (www.refuge-delacayolle. fr/le-refuge).

MOTORTREFPUNT
Bij ‘Refuge de la Cayolle’ en natuurlijk zoals altijd op pashoogte.

PASSEN IN DE BUURT
Col d’Allos, Col des Champs, Col de la Bonette, Col de Vars