MotoGP – Mandalika, Indonesië 2025

Een dag nadat ze na de constructeurstitel en de individuele titel ook het teamkampioenschap binnenhaalden, bleef het Ducati-fabrieksteam in Mandalika zonder finish. De in Motegi tot wereldkampioen gekroonde Marc Marquez werd al in de eerste ronde onderuit gereden door favoriet Marco Bezzecchi en de dolende Pecco Bagnaia crashte. Marquez kwam na twee eerdere valpartijen pas in de laatste ronden van de Sprint goed op gang en nadat hij de warm-up achter Fabio Quartararo als tweede had afgesloten, groeide Marquez’ zelfvertrouwen op het circuit waarop hij zich in 2022 na een enorme highsider op zondagochtend terugtrok voor de race en waar hij ook een jaar later in zowel de Sprint als in de Grand Prix onderuit ging. Dit keer maakte Marco Bezzecchi een eind aan Marquez’ race. De Aprilia-coureur startte slecht en ramde in de zevende bocht zesde man Marquez hard van zijn machine.

Marquez leek daarbij zijn rechter sleutelbeen te hebben gebroken, maar verder onderzoek in Madrid moest meer duidelijkheid scheppen. “Het was een race-incident, dat kan gebeuren”, was Marquez clement. “Marco heeft zijn verontschuldigingen al aangeboden. Het kan mij overkomen, het kan een ander gebeuren, maar nooit met opzet.” Marquez wilde ‘zo snel mogelijk’ terugkomen. “Maar binnen de grenzen van het herstel.” Bezzecchi, zelf een week eerder in Motegi het slachtoffer van een ongecontroleerde actie van zijn teamgenoot Jorge Martin, crashte ook zwaar, maar liep geen verwondingen op. “Het zijn allemaal strijders die het beste uit hun machine willen halen en misschien niet altijd heel veel nadenken over een strategie”, plaatste Aprilia’s Racing CEO Massimo Rivola toch ook een kritische noot. “Hier had hij de snelheid gehad om terug te komen. Dat deed hij ook in de Sprint.” De Grand Prix van Indonesië was ook na dat stormachtige begin zeer de moeite waard, mede ook door de verschillende bandenkeuzes van de rijders. Zo kozen de drie KTM-rijders voor en achter voor medium banden, terwijl Alex Rins, Fabio Quartararo en ook Miguel Oliveira achter voor een softe compound kozen. De winnende combi bleek echter soft-medium. Fermin Aldeguer reed een geweldige wedstrijd en nam na zes ronden de leiding over van Pedro Acosta. Aldeguer bouwde een voorsprong op die na 22 van de 27 ronden zelfs ruim negen seconden bedroeg.

Met nog steeds een enorme voorsprong van 6,9 seconden werd de geëmotioneerde rookie als zesde winnaar van het seizoen afgevlagd. Met zijn 20 jaar en 183 dagen is hij na Marc Marquez (20 jaar en 63 dagen) de jongste MotoGP-winnaar ooit. Sinds het door Nadia Padovani geleide Gresini Racing in 2022 de overstap maakte van Aprilia naar Ducati, wonnen al haar rijders minimaal één race. Om het teamsucces compleet te maken finishte Alex Marquez na een hard gevecht met Acosta als derde. Met zijn tiende podium van het jaar weet Marquez nu al dat hij de beste satellietrijder van 2025 is. Aldeguer was uiteraard ‘super happy’ met zijn eerste MotoGP-zege. “Maar nog meer vanwege mijn weekend”, keek hij verder dan alleen het eindresultaat. “In de tweede ronde van de eerste training crashte ik en daardoor miste ik een groot deel. Daarna kwamen we terug en ik denk dat de speciale achterband (met een harder karkas, red.) mij hier heeft geholpen.

Als de band harder is, ben ik heel snel. Ik kan het gas goed controleren en ik kan vloeiend blijven rijden.” Twintig ronden reed Aldeguer comfortabel leidend op kop. “We hadden ook afgesproken dat het team niet zou aangeven wie er achter me reed, want ik maakte meer fouten toen ‘Bez’ achter me zat. Vandaag zat ik op hem te wachten, want hij was sneller. Maar hij kwam niet, en het gat werd groter en dat motiveerde me alleen maar meer om zo door te gaan.” Zijn inhaalacties op de aanvankelijke tweede man Luca Marini en leider Acosta hadden hem goed gedaan. “Ik haalde Marini in waar ik gisteren ‘Bez’ wilde terugpakken en ik passeerde Pedro in de bocht waar ik gisteren de Sprint verloor. Dus ik leer bij!” Teamgenoot Marquez snapte wel waarom Aldeguer een paar maten te groot was voor iedereen. “Hij was heel snel met de softe band en hij kon een hele hoge bochtensnelheid houden”, analyseerde Marquez. “Zijn natuurlijke manier van rijden was perfect geschikt voor deze baan. Hij maakte zelf het verschil. Ik probeerde twee keer in de trainingen zijn lijnen te rijden en ik crashte beide keren.”

Lang leek het alsof Pedro Acosta de meute aan het ophouden was. Ook toen hij gepasseerd was door Aldeguer leek hij het tempo van onder meer de weer sterke Luca Marini, de onverwacht sterke Alex Rins, Raul Fernandez, Fabio Quartararo en ook Alex Marquez ernstig te drukken. Toch reed de Spanjaard de hele race in de top 3 en in de slotfase kon hij zelfs de vanaf de achtste plaats gekomen Marquez weer van de tweede plaats verdringen. “Het managen van de bandenspanning van de voorband was niet makkelijk”, legde Acosta zijn strijdwijze uit. “Als ik dicht achter iemand zat, was die te hoog. Zat ik op kop, dan was ’ie te laag. Geen makkelijke wedstrijd.” Hoewel hij Acosta moest laten gaan, was Alex Marquez dik tevreden na een weekend met hobbels. “Ik startte heel slecht, omdat ik het holeshot device niet ingeschakeld kreeg”, verduidelijkte hij na een ongewone maar zeer vermakelijke Grand Prix.

“Het podium was heel ver weg, en plotseling, van de ene op de andere ronde, zat de groep voor me! De Yamaha’s van Rins en Quartararo waren aan het begin niet te passeren door hun softe achterband, maar later kon ik wel inhalen en ik bleef geduldig, terwijl ik me ook beter begon te voelen. Een goed resultaat voor ons.” Van de in Motegi nog ouderwets overtuigende Pecco Bagnaia viel in Mandalika niets te bekennen. Vanaf de eerste training worstelde hij met de rem- en stabiliteitsproblemen die hem tot de Grand Prix van San Marino hadden dwarsgezeten. In de test daags na de Grand Prix leken zoals hij zelf zei ‘al eerder gebruikte onderdelen’ hem vleugels te hebben gegeven. Hoewel niemand van het Ducati-management precies wilde aangeven wat Bagnaia weer het zelfvertrouwen had gegeven, kwam uit onverwachte hoek deels uitleg: VR46-teamdirecteur Uccio Salucci vertelde dat het team op verzoek van Ducati op zondagavond in Misano één GP24 van Franco Morbidelli had afgeleverd in de pitbox van het fabrieksteam. Ducati-teammanager Davide Tardozzi wilde de actie echter niet bevestigen.

Dat Ducati geen openheid van zaken wilde geven, zorgde voor veel onbegrip. Een duidelijk gefrustreerde Bagnaia zei op vrijdag geen ‘technische vragen’ meer te beantwoorden. “Ik zeg alleen nog wat ze willen dat ik zeg”, zei hij kortaf. “Theoretisch is het dezelfde machine als in Motegi, maar het gevoel is niet hetzelfde”, meldde hij vertwijfeld na een dramatische Sprint, die hij vanaf een treurige zestiende plaats was begonnen. Vorig jaar won de Italiaan de Sprint in Mandalika, een jaar eerder reed hij vanaf de dertiende startpositie naar de winst in de Grand Prix. “Ik ben niet de rijder, ik ben een passagier. Ik kan niks controleren en de machine beweegt hevig. Vier keer zat ik zonder remmen (vanwege shaken), drie keer moest ik vanwege het schudden van het gas. Heel moeilijk om zo’n weekend voor te stellen na vorige week.” Op zondag stuurde Bagnaia na een zeer slechte start als laatste door de eerste bocht. Op die laatste plaats gleed hij na zeven ronden onderuit. Zijn laatste voltooide ronde was 1,6 seconden langzamer dan leider Aldeguer. Na afloop liet de ongedeerde Bagnaia, volgens Ducati ‘als gevolg van de crash’, zijn gebruikelijke praatje met de pers schieten. Hij bood zijn team excuses aan voor de crash.