De jaren tachtig, tijd van motor-evolutie

Kawasaki’s Z1000 EFI: futuristisch, vol kabels en het begin van elektronica aan boord. Honda tilt vering naar een nieuw niveau met Pro Link, terwijl Kawasaki en Suzuki volgen met Uni-Trak en Full Floater. BMW zwemt tegen de stroom in met de R80 G/S en vindt onbedoeld de allroad uit.
Ondertussen zoekt Honda koortsachtig naar de opvolger van de vier-in-lijn. De V4 verschijnt: eerst wat onbestemd, daarna onweerstaanbaar succesvol met de VF750F als reddingsboei. Kawasaki slaat terug met de GPZ900R: compact, vloeistofgekoeld en de eerste échte Ninja. Meer vermogen, minder gewicht—en ineens is 200 km/u-plus geen exotische uitzondering meer.
In de racerij groeit aluminium uit tot het nieuwe goud voor framebouw. Suzuki brengt het circuit naar de straat met de GSX-R750: compromisloos licht en messcherp. Vierzuiger-remklauwen, oliekoeling, brugframes—innovatie wordt de norm. Honda reageert met de VFR750 en een aluminium frame rechtstreeks uit de GP-racerij. Michelin zet met radiaalbanden een volgende stap in grip en stabiliteit.
Zelfs de toerwereld krijgt een schokgolf met de Gold Wing 1500. Achter de luxe schuilt echter een harde les: veiligheid en stabiliteit worden ontwikkeldoelen.
En dan ABS: BMW durft het als eerste in serieproductie te brengen op de K100. Ook wielmaten evolueren razendsnel, van 16 inch experimenten naar de 17 inch standaard. Ook zien we de upside-down-vork als norm opduiken, eerst in de cross, maar uiteindelijk ook op (sportieve) straatmodellen.
Kawasaki’s ZXR400H trapt in 1989 de deur open—al blijft hij in Japan.

Alles bij elkaar waren de jaren 80 een proeftuin én doorbraakperiode tegelijkertijd. Techniek die toen nieuw was, vormt nu nog steeds het fundament onder elke moderne motor.
En dit is pas deel 1— inde volgende uitgave van Het MotorRijwiel gaan we dieper de segmenten en niches in die toen ontstonden.

Niet missen? Neem dan hier een jaarabonnement op Het MotorRijwiel.