Chassis Factory

De tijden dat je met een twee weken oud frame de Koningsklasse wint – zoals Jack Middelburg in 1980 deed op zijn Yamaha met Nico Bakker frame – behoren tot het verleden. Dat weet Brian Slooten als geen ander, het zijn zelfs zijn eigen woorden. Waarom Slooten dan toch met een eigen rijwielgedeelte aan de Moto2 wil deelnemen? Het is pure ambitie van de jonge constructeur. “De GP is het summum voor een ex-coureur als ik. De Moto2 biedt de meest realistische kans om er iets te bereiken. Honda zit momenteel diep in de put in de MotoGP, maar ik acht de kans heel klein dat ze me bellen. Maar de Moto2 trekt als een magneet omdat dat het enige wereldplatform is om je te profileren als framebouwer.”

Misschien rijst bij u de vraag waarom Honda überhaupt Slooten zou moeten bellen. Antwoord: omdat hij met zijn Chassis Factory rijwielgedeeltes vervaardigt die goed genoeg zijn voor de titel in het Britse (BSB) GP2-kampioenschap. Het is een klasse waar Supersports 600 (met standaard frame en een opgevoerd motorblok) het opnemen tegen motoren met een standaard motorblok en juist een speciaal frame. In 2023 is het zogenaamde ‘Chrome’ rijwielgedeelte van de Chassis Factory goed genoeg voor het kampioenschap. Omdat in de Moto2 alle Triumph-blokken gelijk zijn, net als zaken als wielen en vering, maakt het frame net als in de BSB het verschil. Oh ja, vlak de rijder ook niet uit.

Buiten zijn ambitie en geestdrift zijn er verschillende redenen waarom Slooten pas dit jaar wil instappen. Het belangrijkst zijn de Moto2-regels en voorwaarden die voor de komende jaren vast liggen. “Er liggen langdurige contracten met Triumph en Pirelli en ook de elektronica is voor iedereen gelijk. Dat neemt obstakels weg om deel te nemen. Zowel rijders als ik kunnen een langdurig traject uit stippelen om naar de top te gaan. Nederlandse rijders kunnen mijn pakket ook in het NK gebruiken en vanuit daar doorgroeien naar het WK. Daarvoor heb ik een pakket en een complete motorfiets in de aanbieding. Het pakket blijft niet beperkt tot frame en swingarm, het zijn ook de kroonplaten, voetsteunen en clipons. Je kunt het zo gek niet bedenken of het zit er bij.” Wie voor de complete motorfiets gaat – erg logisch Triumph 765GP2 gedoopt – krijgt ook het blok, uitlaatsysteem en de eigenbouw radiateur. Wil je deelnemen aan de Moto2 dan dien je het blok te huren bij Triumph. Het kuipwerk komt wel weer uit de stal van Chassis Factory. Het bestaat uit een zelfdragend zitje, tankcover en aerodynamische kuip.

Gevestigde namen als Kalex, Suter en Boscoscuro zijn ook ooit uit het niets begonnen en dat is precies wat Slooten met Chassis Factory voor heeft. Zijn titel in het BSB werkt natuurlijk als visitekaartje, maar gezien de enorme belangen in de Moto2 is dat niet voldoende. “Ik moet het in de praktijk laten zien. Ik moet een ex GP-coureur op de motor zetten, ik moet een zooitje banden aanschaffen en er moet een team rondom de testcoureur komen dat hem ondersteunt en alle data registreert. We moeten het tijdens zo’n shake down sessie bewijzen.”

Overtuigen van teams draait allemaal om de beschikbaarheid van data weet Slooten. “Dat zie ik ook in het WK Superbike. Voor sommige superbiketeams maak ik de radiateurs en dan zie je van dichtbij dat echt alles om het verzamelen van data gaat. Laat mooie waarden zien en coureurs geloven heilig in jouw chassis. Tegelijk zorgt goede data ervoor dat ze geen excuus meer hebben om traag rond te gaan.” Kan Slooten niets met de database die hij opbouwde in het BSB? “Die gegevens zijn niet helemaal relevant. De Engelse banen zijn smaller en meer stop and go, het asfalt is slecht en daardoor weet je niet exact wat de vering op GP-waardige circuits doet.”

Het is bijna jammer dat een coureur als Bo Bendsneyder na zijn Moto2-avontuur alweer zo snel bij MV Agusta terecht kon want de ervaren coureur was een geweldige testrijder geweest voor Chassis Factory. Maar de eveneens ervaren Slooten weet een ding: als je een (ex) GP-coureur vraagt voor testwerk staat daar een financiële vergoeding tegenover. “Ik denk dat je een leuke middenklasser kunt kopen voor zo’n test. Het kan nog duurder want de kortste route naar de GP’s is een team betalen om met jouw spullen te rijden.” Bij het horen van zulke bedragen verlang je direct terug naar oude tijden waarin motorsportfans spontaan hun portemonnee trokken om de armlastige Jack Middelburg financieel uit het slop te trekken. Iemand zin om de handschoen op te pakken?

Een bedrijf als NTS trok in het verleden de portemonnee bij RW-Racing. Een succes werd het niet, is dat geen angstbeeld? “Eerlijk gezegd vond ik dat ze best een hele prestatie hebben neergezet. Vanuit het niets stonden ze binnen anderhalve seconde van de kop. Fabrikanten als Kalex, Suter en Boscoscuro maken het me niet makkelijk. Ze hebben de standaard gezet en daar moet ik overheen. Tegelijk bedraagt het verschil tussen de eerste en laatste man maar één seconde. Sluit dat gat en je bent wereldtop.”

Het Spaans Open is een kraamkamer van GP-talent, is dat een mogelijke springplank voor Chassis Factory? “In het Spaanse kampioenschap kun je inderdaad laten zien wat je waard bent want daar is het niveau bizar hoog. De top-tien bestaat uit voormalige of toekomstige GP-coureurs die allemaal op oud-fabrieksmateriaal rijden. Het startveld bestaat vooral uit junior-teams van GP-teams.” Toch sluit Slooten het Spaans Open niet uit als etalage. “Alleen door prestaties interesseer je coureurs, zo simpel is het. ‘Win on Sunday, sell on Monday’, in honderd jaar is er wat dat betreft niets veranderd.”

Voor ambitieuze, maar weinig vermogende coureurs biedt de Triumph 765GP2 nog een groot voordeel: “Mijn motorfiets is ongeveer twee keer goedkoper dan die van de gevestigde orde. Die prijs verzacht voor klanten de sprong in het diepe. Ik snap heel goed dat teams geen risico willen lopen, maar ik geloof in dit concept en omdat we zo klein zijn kan Chassis Factory heel snel dingen aanpassen. Dat levert vertrouwen op.”

Het rijwielgedeelte vertegenwoordigt een balans tussen financieel verantwoord en snelheid. Om op de ‘kleintjes te letten’ slaat Slooten andere wegen in dan de concurrentie. “Niet alle framedelen zijn CNC gefreesd, maar ik werk met plaat. De achtervork maak ik van gevouwen en dichtgelaste plaat, arbeidsintensief, maar wel iets betaalbaarder.”

Slooten doet het weliswaar anders, maar niet compleet anders. Het rijwielgedeelte is oogstrelend mooi gelast, maar conventioneel van opbouw. Zou Slooten in een klasse waar alles afhangt van het rijwielgedeelte niet een totaal afwijkend frame willen bouwen met bijvoorbeeld een enkelzijdige voorwielophanging? Waar is het technisch geëxperimenteer gebleven? “Als je een totaal afwijkend concept neerzet, heb je een heel team nodig om de data van zoiets unieks te monitoren. De ‘gekke professor’ die iets geniaals bedenkt en bouwt bestaat niet meer, je hebt sowieso flink wat mankracht nodig. Een heel team moet dus overtuigd zijn en het is nu eenmaal zo dat niet iedereen open staat voor een experimenteel rijwielgedeelte.”

Voor zo’n jonge ondernemer weet Slooten verdraaid veel van de vaderlandse racehistorie. Met Chassis Factory wil hij zelf GP-geschiedenis schrijven. “Ik wil de droom levend houden dat Nederlandse bedrijven, net als in de tijd van Jamathi, een hoofdrol tijdens de TT kunnen vervullen. Voor nu lijkt het me al geweldig om de komende TT met een wildcard mee te mogen doen. Het is weer tijd voor ouderwetse Hollands Glorie.”