Warmdraaien 18 – 2017

Afgelopen week moest het er dan toch maar weer een keer van komen: een nieuwe tv. Ons oudje deed het verder nog prima, maar onder druk van de alsmaar oprukkende digitalisering en, toegegeven, lichte druk van de kinderen staat er nu een ultrasmal, ultra-HD en ultraslim apparaat met ultraveel mogelijkheden op de kast. Alleen, waar ik me vroeger kon verheugen op het installeren van zo´n nieuwe tv en het ouderwets in de weer zijn met allerlei stekkertjes voor het aansluiten van de randapparatuur, was dat ´verkneukelmomentje´ met de nieuwe aanwinst van korte duur. Dat lag niet zozeer aan de tv maar eerder aan mezelf. Meer precies aan mijn hartgrondige afkeer van het ontbreken van een deugdelijke handleiding en het vervolgens daarmee samenhangende snelle opraken van mijn geduld. Eindeloze garantiebepalingen, een summiere omschrijving van de inhoud van de verpakking en een paar pagina’s probleemoplossingen, meer heeft zo’n vodje niet om het lijf. De eigenlijke handleiding bevindt zich ‘in’ de tv, en neemt je na de eerste keer inschakelen stap voor stap mee in het installatieproces. Althans, als je er eerst in slaagt om je te registreren met een mailadres en een wachtwoord. Na poging drie was bij mij de lol er af dacht ik al met weemoed terug aan het afgedankte oudje. Wat was het leven toen simpel: stekker er in, op de knop drukken, zenders installeren en kijken. Gelukkig heb ik een vrouw met engelengeduld in dit soort zaken en was het hele karwei in uurtje gepiept en konden we genieten van, ook toegegeven, een retestrakke beeldkwaliteit. Afijn, het zal de leeftijd wel zijn….

Klik hier om de volledige column van Jeroen Hidding te lezen.