‘But it comes from the earth…’

Vorige week kon ik de nieuwe Triumph Tiger 900 testen in het mooie Marokko, tussen Marrakesh en Essaouira. Het land heeft in Nederland een bedenkelijke naam en in Marokko zelf hangt in sommige grote steden in het noorden ook een wat onbehaaglijke sfeer, maar verder naar het zuiden is het echt prima toeven.

In 1992 maakte ik in de omgeving van Marrakesh mijn eerste Marokkaanse testrit. Samen met mijn vriend Toon van de Vliet – de man van Noppennieuws, wat later dus weer het zusterblad van MotoPlus zou worden – werden we destijds nagestaard door honderden Marokkanen die waarschijnlijk dachten dat wij met onze bijzondere Yamaha GTS1000’s van de maan kwamen.

Een jaar later was ik er opnieuw: toen maakte ik voor het eerst een grote rondreis op de motor door Marokko. Het was in een tijd dat het geld bij de sigarettenfabrikanten nog tegen de plinten op klotste en Chesterfield het plan had opgevat om een soort Camel Trophy te gaan organiseren, maar dan met offroad-motoren: de Chesterfield Discovery. Tien teams van twee rijders trokken met ongeveer 15 begeleiders en één journalist – ík zei de gek – voor die pilotreis op Suzuki DR650’s een dag of tien door Marokko. In erbarmelijk slecht weer: we hadden zelfs sneeuw, hagel, storm en regen. Maar het werd desondanks een droomreis door een fantastisch land met een prachtige, onherbergzame natuur.

Sindsdien heb ik Marokko ook altijd aangeprezen bij iedereen die een avontuurlijke motorbestemming zocht. Op ongeveer 2.400 kilometer van Nederland kom je namelijk in een andere wereld terecht. Het is – zeker verder naar het zuiden, aan de noordkant van de Sahara – ook echt Afrika, met andere mensen, andere gewoontes, pistes, ezelskarren, oude Renault 12’s met zeven man erin en drie op de imperiaal, ruige bergen en echte woestijn.

Ik ben er inmiddels vaak geweest en elke keer valt me op dat ons krampachtige streven naar een schoner milieu in Marokko nog niet echt een issue is, al zie je het de laatste jaren vooral in het noorden en rond de grote steden wel veel schoner worden. Maar Marokko doet je beseffen dat we in Nederland wel het braafste jongetje van de klas kunnen zijn, maar dat wij alleen de wereld helaas niet gaan redden. Euro5 of Euro6 voor voertuigen? Als het daar rijdt, is het goed! Afvalscheiding? In Marokko waait het ene vanzelf verder weg dan het andere, dus die scheiding gebeurt automatisch!

Ik weet nog dat ik jaren geleden bij een pomp stond te wachten achter een stokoude vrachtwagen, waarvan de tank overstroomde omdat het tankpistool niet afsloeg. Hyper als wij Europeanen daarvan worden probeerde ik de beste man met handen en voeten te waarschuwen. Dit kon écht niet: die diesel kwam in de bodem terecht! Waarop hij in gebrekkig Engels zei: “But it comes from the earth…” Maar ook in Marokko worden er flinke stappen gezet, al is de maniakale milieu-godsdienst van Noord-Europa hen vreemd. Het land kijkt waarschijnlijk net zo verbaasd naar ons als wij naar hen, want ook bij ons gebeuren er vreemde dingen.

Die nieuwe E10-benzine bijvoorbeeld, waarover we in dit nummer deel 2 van een technisch achtergrondartikel publiceren. Er blijken aantoonbare nadelen te zitten in het gebruik van ‘milieuvriendelijke’ brandstoffen – zowel benzine als diesel – waarin dus ethanol, koolzaadolie of palmolie zijn bijgemengd. Voor de productie van de in diesel bijgemengde palmolie zijn bijvoorbeeld de afgelopen drie jaar alleen al in Indonesië 130.000 hectare regenwoud platgebrand. En dat platbranden heeft meer CO2 in onze atmosfeer gebracht dan door het bijmengen ooit bespaard zal worden…

Inmiddels zijn in Brussel de alarmbellen ook gaan rinkelen en willen ze het gebruik van de meest schadelijke biobrandstoffen vanaf 2023 alweer afbouwen, maar daarover is het laatste woord natuurlijk nog lang niet gezegd. Het geeft echter andermaal aan dat het milieu niet bij de Nederlandse of Europese landsgrenzen ophoudt en deze problemen alleen mondiaal aangepakt kunnen worden.