Zomertijd.

Zomer. Rond lummelen in korte broek en wapperend shirt. Kewl!

Een Arnhemse wijkagent zag dat anders: hij ‘deelde’ de foto die hij van een gevallen motorrijder had gemaakt. De wat somber kijkende man op de foto’s had duidelijk ‘asfaltexceem’. Zijn tattoo zag er minder beschadigd uit dan zijn omgeving. Misschien is getatoeëerde huid slijtage bestendiger?

Aan de andere kant: op de dag dat het in Nederland veertig graden was kwam ik terug uit Noord Holland. Ter hoogte van Baarn haalde ik drie lieden op trikes in. Mannen met bandana’s, grote spiegelende zonnebrillen en minimale hemmetjes om hun gespierde dubbel ingekleurde torso’s. Ik denk wel dat die ‘s avond gillend in hun mandjes lagen terwijl de tattoos in vellen van hun verbrande body hingen.

Tijdens een sigarenpauze trof ik naast een pompstation een motorrijder die nogal ziekjes over zo’n vandaalbestendig tafelgebeuren hing in het up to date soort motor outfit waar ik het in de winter nog warm krijg. Hij was oververhit en uitgedroogd. Ik heb hem helpen uitkleden, hem mee genomen naar de toiletten om zijn polsen onder de kouwe kraan te houden, in de schaduw op de grond gezet en hem een liter AA drank gegeven. Hij vertelde dat zijn vrouw motorrijden gevaarlijk vond en hem alleen maar in complete gevechtsuitrusting de deur liet uit gaan. Twintig minuten later had hij een deel van zijn voorbehoedsmiddellen in zijn koffers gestopt en namen we afscheid. Benieuwd of hij zich om de hoek voor zijn huis weer in het pak heeft gehezen.

Maar het mooiste motor moment van deze zomer had ik bij ijssalon Udine in Dieren. Toen ik mijn driewieler daar stopte kwam er een meisje van een jaar of vijf op me af. “Mijn oma heeft ook motor gereden!” Ze wees naar een kittig ogende zestig plusdame naast een blij kijkende leeftijdgenoot van de zichzelf tevreden krabbende soort. Ik knikte de dame vriendelijk toe en stak haar glimlachend mijn helm toe. Ze keek even bedenkelijk, stond toen op en zei, terwijl ze mijn helm aan nam: “Dat is echt een tijd geleden hoor!”

Ik startte mijn driewieler. Met een sierlijk gebaar schikte de dynamische oma haar rok over het zweefzadel, zette het machien in zijn één en reed vlekkeloos weg. Haar man keek haar glimlachend na en knikte me samenzweerderig toe. “Ze heeft vroeger bij de politie gewerkt”, verklaarde hij onduidelijk. Christa’s rondje was niet langer dan om hert winkelcentrum Ze straalde en trakteerde op de ijsjes die ik eigenlijk was komen halen.

Dit verhaaltje staat ook  in “Mannen, motoren en (wat) meisjes”, het boekje met de deels waanzinnige, deels politiek incorrecte ervaringen van onze medewerker Dolf Peeters. Het is ideaal vakantievoer en is te bestellen via www.bestelmijnboek.nl en bol.com