Wat nooit verandert, is dat Assen blijft verrassen
Ook in huize Bulsink stak half juni de TT-koorts weer op. De eerste signalen waren de door mijn zoon bewaarde supermarktfolders in verband met de inkoop van bier en barbecuevlees voor op de TT-camping, waar hij weer met een aantal vrienden neerstreek.
En ook mijn vader meldde zich met de vraag of ik nog snel ergens een nieuw steuntje voor zijn TomTom kon bestellen. Hoewel hij de weg naar Assen toch eigenlijk wel moet kennen, hij was er dit jaar namelijk voor de zestigste keer! Maar ja, sinds 1959 is er natuurlijk ook wel iets veranderd aan het Nederlandse wegennet… Wat in al die jaren nooit verandert, is dat Assen altijd blijft verrassen. De Dutch TT is voor zowel de rijders als de bezoekers elk jaar weer een hoogtepunt, en eigenlijk gebeurt er altijd wel iets bijzonders. Dit jaar vormde het stralende weer een uitzondering: de regenjassen en stukken plastic konden thuisblijven en paraplu’s deden enkel dienst als parasol tegen de brandende zon.
Zaterdag werd er zelfs een nieuw warmterecord gevestigd, gelukkig was het op de wedstrijddag iets beter te harden. Maar waar regen en twijfelachtige weersomstandigheden in het verleden vaak een behoorlijke stempel op de wedstrijd drukten, was het ditmaal zeker in de MotoGP vooral de vraag of de banden het in de hitte wel tot het einde zouden uithouden. Zeker bij topfavoriet Marquez, die in een soort wanhoopspoging om de in de training zo snelle Yamaha’s en Suzuki’s bij te benen voor een zachte achterband koos. Een gok die voor hem goed uitpakte, want alhoewel hij Viñales in de slotfase moest laten gaan, koos hij heel slim Nederlandse eieren voor zijn geld; met die tweede plaats deed hij immers uitstekende zaken in het WK-klassement. In de kwalificaties toonde Marquez trouwens weer eens zijn weergaloze kwaliteit, toen hij in de Haarbocht onderuit leek te gaan maar na een meter of vijf schuiven toch weer grip vond. Je kunt fan van hem zijn of niet, maar dergelijke acties hebben iets buitenaards, vooral omdat het niet de eerste keer is dat hij zo’n ongelooflijke redding laat zien.
Na onze succesvolle samenwerking op de Motorbeurs Utrecht mocht ik namens Tissot op zaterdagavond de Tissot Pole Position Awards uitreiken aan de snelste qualifiers in de Moto3, Moto2 en MotoGP: Niccolò Antonelli, Remy Gardner en Fabio Quartararo. Vooral de pole van – en daarmee mijn ontmoeting met – Quartararo vond ik zeer de moeite waard; Quartararo blijkt een hele spontane 20-jarige gast, die als rookie de sterren van de hemel rijdt. Hij kan in de toekomst zomaar de nieuwe Marquez gaan worden! Bovendien heeft de Fransman ook nog een ‘Dutch Connection’ door zijn teammanager Wilco Zeelenberg en zijn rijderscoach Torleif Hartelman… Naast verbazing over de prima optredens van Jurgen van den Goorbergh’s zoon Zonta in de Red Bull Rookies Cup, de kamikaze-acties in de Moto3, de Triumph-driepitters in de Moto2 (waarom?) en de weergaloze stuurmanskunst in de MotoGP – helaas viel Rossi te snel uit en helaas wilde er geen mooie kopgroep samenkomen zoals vorig jaar – verbaasde ik me in Assen vooral over de schitterende accommodatie die het TT-circuit de laatste jaren is geworden.
Met zijn 53.000 genummerde tribuneplaatsen (en nog eenzelfde aantal plekken in het gras op de taluds), plus de upgrade qua verharding, catering, toiletten, parkeerplaatsen en aan- en afvoerwegen is ‘ons TT-circuit’ een absolute toplocatie geworden. In het verleden heb ik regelmatig kritiek gehad op hun publieksvoorzieningen, dus een compliment is nu ook op zijn plaats. En ik snap er dan ook totaal niets van dat de Formule 1 dus voor dat aftandse, onbereikbare Zandvoort heeft gekozen; ik wens alle autoliefhebbers nu alvast veel sterkte daar in de duinen! (En ben stiekem heel blij dat Assen echt de kathedraal van de motorsport blijft!)
– Eric Bulsink,
Hoofdredacteur MotoPlus
