Warmdraaien

Warmdraaien – Stokje

Zeg nooit nooit, maar in principe is dit mijn laatste voorwoord in MotoPlus. Met ingang van dit nieuwe jaar heb ik het hoofdredacteur-stokje van dit blad namelijk overgedragen aan Jeroen Hidding.

Vanaf volgend nummer kun je op deze plek dus de overpeinzingen van Jeroen tegenkomen; na 16 jaargangen en ruim 360 keer te hebben ‘warmgedraaid’ op deze plek is het tijd voor jong bloed met een frisse kijk. Ik wil voorkomen dat ik straks zo kan aanschuiven bij Waldorf en Statler, die twee mopperende oude mannetjes op dat balkonnetje in de Muppetshow die overal commentaar op hebben en alles beter weten…
Het wil niet zeggen dat jullie nu van me af zijn. Integendeel: ik blijf de MotoPlus-lezers vermaken (hoop ik tenminste) met mijn schrijfsels, mijn testen, mijn reportages, mijn roadtrips èn mijn ‘Op-pad-met’ serie die ik afgelopen jaar ben begonnen en waarvoor ik ook komend seizoen weer van plan ben om met een stuk of twaalf lezers een dagje te gaan sturen.
Want zelf de hort op gaan, mensen ontmoeten, motoren rijden en daar over schrijven is nog steeds het allerleukste wat er bestaat. En juist daarvoor hoop ik de komende jaren weer wat meer tijd te krijgen, nu ik weet dat de dagelijkse gang van zaken en de productievoortgang van de nieuwste MotoPlus bij Jeroen en de rest van ons team in uitstekende handen is.
Ruim 36 jaar geleden stapte ik – net 24 jaar oud – deze wereld binnen, en leerde ik van mijn mentor en toenmalige Moto73-hoofdredacteur Coen Verburg de klappen van de zweep. Aanvankelijk dacht ik nog dat het testen van en schrijven over nieuwe motoren een leuke ‘tussen-job’ zou zijn tussen mijn technische studie en een ‘echte baan’ die ik rond mijn dertigste ambieerde. Een beetje zoals anderen soms een wereldreis maken, zeg maar. Maar juist de motorwereld werd de reis van mijn leven!
Het verhaal gaat dat ik als baby van zes weken tussen m’n vader en moeder in op een BMW R50 m’n eerste motorkilometers maakte; met de paplepel ingegoten noemen ze dat dus. Van dat ritje kan ik me niets herinneren, wel van de ritjes een jaar of tien later, achterop bij pa bijvoorbeeld naar de wegraces in Tubbergen. Met op de terugweg, vlak voor we weer thuis waren, nog een klein ommetje over die ene mooie bochtige weg, waar we platliggend in de bochten het metaal van de motor over het asfalt hoorden schrapen. Daar in die bochten is het zaadje ongetwijfeld gepland. Een beter bewijs dat motorrijden besmettelijk is, is er ook niet, want vijftig jaar later rij ik diezelfde weg nog steeds regelmatig als ik het zoveelste nieuwste motormodel aan de tand voel. Of als ik met één van m’n eigen youngtimers rondtuf: ik kan ook na al die honderden en honderden gereden motoren en al die vele kilometers (na het miljoen ben ik gestopt met tellen) nog steeds van elk ritje en van elke motor genieten.
Na flink carrière gemaakt te hebben bij Moto73 werd het in 2006 tijd voor de grote sprong in het diepe en begon ik samen met Sebastiaan Horsman met ons eigen blad: MotoPlus. En mede dankzij ons geweldige team en onze trouwe, kundige freelance-medewerkers is MotoPlus geworden tot wat het nu is: met afstand het grootste en meest toonaangevende motorblad van de Benelux, plus de basis voor een bloeiende uitgeverij. Maar dat kon natuurlijk ook niet zonder de steun van al onze lezers, vanaf deze plek wil ik jullie dus enorm bedanken voor dat vertrouwen!
Nu is het dus tijd voor een ‘heroriëntatie’: achter de schermen blijf ik voor 200% betrokken bij MotoPlus, MotoPlusXL en Het Motorrijwiel, en de komende jaren ben ik ook nog gewoon de eerste in lijn als het om ons offroad-magazine Noppennieuws gaat. Op deze plaats zul je – uitzonderingen daargelaten – voortaan dus een ander gezicht zien, maar we gaan elkaar zeker nog tegenkomen, blijf vooral terugzwaaien!