Warmdraaien 7/2013
Bijna twee weken geleden presenteerde onze nationale ombudsman Alex Brenninkmeijer zijn jaarverslag, met de veelzeggende titel ‘Mijn onbegrijpelijke overheid’. Brenninkmeijer behandelt klachten van burgers tegen die overheid. Mensen die verzeild raken in een wirwar van wetjes en regeltjes en vermalen dreigen te worden in de ambtelijke molens. En daar heeft Brenninkmeijer dus veel werk aan, want hij behandelde afgelopen jaar 15.112 klachten, waarvan er 1350 betrekking hadden op het verkeer. Een van de zaken waardoor Brenninkmeijer mijn warme sympathie heeft, is het feit dat hij bij die presentatie van zijn jaarverslag een lans brak voor ‘faire verkeersboetes’. In zijn ogen wordt nu vooral de overheidsbegroting gespekt, terwijl er in zijn ogen sprake moet zijn van een redelijke boete voor de begane fout. Brenninkmeijer: “De overheid moet eens kritisch kijken naar het huidige boetestelsel. Er is namelijk sprake van een ‘perverse prikkel’, want op dit moment bepaalt het ministerie van financiën de hoogte van de boete. De meeste boetes worden voor relatief kleine snelheidsovertredingen uitgeschreven, maar de overheid vergeet dat maar weinig mensen bewust te hard rijden. De overheid moet bij zichzelf te rade gaan waarom die mensen op een bepaalde weg te hard rijden. Het zou logisch zijn dat het Centraal Justitieel Incasso Bureau steeds aan Rijkswaterstaat meldt op welke wegen veel mensen de fout in gaan, zodat Rijkswaterstaat de bebording of weginrichting kan aanpassen. Want die is dan blijkbaar op dat punt niet goed genoeg!”
Daarmee slaat Brenninkmeijer de spijker op zijn kop: je moet tegenwoordig bijna hogere wiskunde gestudeerd hebben, om te weten hoe hard je met name op de snelwegen waar en wanneer mag rijden. Voor je het weet rij je ergens 130, terwijl een uiterst vaag bord kilometers terug je heeft uitgelegd dat je daar op dat moment bij een geopende spitsstrook, regenachtig weer èn op werkdagen slechts 100 mag… Waarom krijg ik steeds vaker het idee dat de mensen die al die onduidelijke verkeersborden bedenken zelf meestal met een OV-jaarkaart in de trein zitten en eigenlijk een gruwelijke hekel hebben aan verkeer. Of behoren ze soms tot de uitverkorenen die van onze belastingcenten een auto met chauffeur tot hun beschikking hebben?
Even overschakelen naar Noord-Italië, naar Varese om precies te zijn. Want sinds het Husqvarna-concern door BMW is verkocht aan KTM-baas Pierer hangt daar een vreemde ‘stilte voor de storm’ in de lucht. Iedereen houdt zijn mond stijf dicht, maar achter de schermen speelt er van alles. Te beginnen bij Electrolux, de oorspronkelijke eigenaar van Husqvarna, die nu ook nog steeds Husqvarna grasmaaiers en kettingzagen produceren en verkopen. Zij hebben nog steeds een vetorecht over de naam, puur om hun eigen producten te beschermen. Dat Electrolux schijnt Pierer inmiddels een schot voor de boeg te hebben gegeven: als hij niet netjes met Husqvarna omspringt, trekken zij de merknaam terug! De Oostenrijkse mededingingsraad zou er volgens geruchten ook problemen mee hebben wanneer Husqvarna naar Mattighofen wordt gehaald en zouden liever zien dat het een ‘Italiaans’ merk blijft. En wat verder ook plotseling meespeelt is dat de gemeente Varese graag de oude MV Agusta-fabrieken (de gebouwen dus) pal aan het Lago di Varese wil opkopen, om van die unieke plek een park te maken. KTM-topman Kalman Cseh is de laatste weken veel in Varese gesignaleerd. De vraag is namelijk of Giovanni Castigioni dan zelf nog wel een nieuwe fabriek wil gaan bouwen, of misschien andermaal afscheid neemt van MV Agusta middels verkoop aan KTM! Zodat die in de nieuwe fabriek in Varese zowel MV’s als Huskies kan gaan produceren. Let wel: het zijn allemaal slechts geruchten. Maar waar rook is, is ook vuur…
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
