Warmdraaien 17 – 2017

Af en toe moet je jezelf een beetje kietelen, nietwaar? Dus heb ik mezelf onlangs een nieuwe motor cadeau gedaan. De oplettende lezer had het wellicht al aan het nieuwe fotootje naast deze column gezien: die KTM 1290 Super Adventure R is dus de mijne. ‘Jij, een nieuwe motor? Je lijkt wel gek! Jij rijdt toch altijd al op het nieuwste van het nieuwste…’ kreeg ik te horen van een motormaatje, toen ik met gepaste trots met de 1290R voor kwam rijden. Helemaal ongelijk kon ik hem niet eens geven: ik verkeer inderdaad in de uberluxe positie dat er meestal wel testmotoren in onze garage staan. En ik begrijp volledig dat zo’n opportunity jaloersmakend en niet te versmaden is, maar kan je toch ook verzekeren dat een eigen motor fijner rijdt dan wat dan ook…

Een eigen motor kun je namelijk helemaal naar eigen believen aankleden, afstellen en inrichten. En met de handleiding in de hand kun je de zeer omvattende moderne elektronica doorgronden en naar eigen believen inregelen. Dat kost tegenwoordig een paar uurtjes, maar dan voelt zo’n motor toch ook meteen aan als je eigen brommer, als een verlengstuk van jezelf. En hoewel er nog steeds een stemmetje in mijn hoofd roept dat mijn ‘oude’ 1190R ook helemaal niet verkeerd reed en pas 25.000 kilometer op de teller had staan won de emotie het dubbel en dwars van die rationaliteit. Oké, het servicelampje voor een beurt brandde op die 1190 sinds kort, maar dat vonden ze thuis helemaal geen argument toen ik daar vertelde dat ik mezelf had verwend met het nieuwste van het nieuwste…

Elke keer als ik nu door de garage loop, kijkt mijn nieuwe motor me aan met zijn bijzonder uitgesproken koplamp. ‘Straks nog even een stukkie-sturen?’, lijkt hij dan te zeggen. Standvastig als ik ben, kan ik daar vaak geen nee tegen zeggen, want meer dan wat ook nodigt een nieuwe motor uit tot eindeloos motorrijden, zelfs als je ook beroepsmatig al best veel onderweg bent.

Dus ik heb de laatste weken Oost-Nederland en het aangrenzende Duitse Nordrhein-Westfalen zeer regelmatig doorkruist. Mede omdat er op de nieuwe machine ook een nieuwe TomTom Rider 450 navi zit, inclusief een headsetje in mijn helm. Zo houden Bram of Eva me nu dus op bescheiden toon gezelschap en toeteren ze netjes in mijn oor waar ik links of rechts moet. En normaal gesproken ben ik eigenlijk altijd haastig onderweg ergens naar toe, dus ik was helemaal vergeten hoe leuk dat boemelen zonder bestemming is. En de GPS heeft me daarbij inmiddels over ‘kronkelroutes’ gestuurd waar ik nog nooit was geweest. Nota bene nog geen 40 kilometer van huis, kun je nagaan.

Als GPS-adept van het allereerste uur was ik de hobby daarvan de laatste jaren volledig kwijtgeraakt na de zoveelste mislukte kaartupdate en de zoveelste gedownloade route die helemaal niet bleek te kloppen en me alle kanten opstuurde, behalve de goede. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit: ik heb inmiddels zelfs al weer achter de computer gezeten om een route – die onze MotoPlus-routegoeroe Gerard Rietman even voor me had samengeklikt – bij te slijpen en naar eigen inzicht te volmaken. Goed 200 kilometer lang is ‘mijn inrijroute’ nu: vanuit Varsseveld langs enkele bekende Duitse Bikertreffs als Drögen Putt bij de Stausee in Haltern en de Longinusturm in Nottuln, waar in het weekend en op mooie zomeravonden tientallen – of zelfs honderden – motorrijders naar toe komen.

Ruim 160 kilometer van deze rit voert door Duitsland, waar verkeersdrempels nog nauwelijks bestaan en je op de prachtige secundaire wegen over het algemeen gewoon 100 mag rijden. En ik kan hem aanbevelen, want vlotte stuken worden afgewisseld met prachtige stuurweggetjes en het barst van de pleisterplaatsen langs de route voor een kop koffie of een peukenpauze. Bovendien zorgt het glooiende landschap voor een heus buitenlands tintje. Dus wie hem ook eens wil rijden: hij is te downloaden vanaf www.motoplus.nl/toeren onder het kopje ‘Eric’s inrij-ritje’. Ook mooi als je motor allang is ingereden!

Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus