Vroeger was alles…
Kleiner.
Wanneer je met de motorfiets ontwikkelingen bent meegegroeid of er minder dan 20 jaar geleden bent ingestapt, dan zal het je niet zijn opgevallen.
Maar motorfietsen zijn mastodonten geworden.
Wij merkten het weer eens toen we onlangs een Triumph Trident tegen het frame liepen. Een T150 uit 1973, geen Hickley Triumph uit het geniale brein – en de fabriek – van John Bloor.
Zo’n T150 Trident was omstreeks de spagaat tussen de jaren zestig en zeventig van alweer de vorige eeuw een genadeloze supersportbike. Een motor waarmee je het kon opnemen tegen de andere topstukken uit die tijd: De BMW R75/5 en de Honda CB 750. Ook al zulke beesten!
Terug naar de Triumph uit 1973: Dat is gewoon een onaanzienlijk ding. Iets voor wat groot uitgevallen kabouters. Zo’n R 75/5 en CB 750 hebben ook maar een formaatje ‘sleutelhanger’. Zelfs de eigen 1991’er 750 cc Trident is er in vergelijking een monument van een machine bij.
Wat wel grappig is, is hoe makkelijk zo’n Mega Dreumes is te hanteren. Je drukt hem zo van het grindpad af. Tijdens het op- en afbokken kun je gewoon doorgaan met praten.
Qua formaat en prestaties zijn de Toppers van Toen vergelijkbaar met de (wat lichtere) middenklassers van nu.
En als je dan ziet hoe zorgeloos we vorig weekend op een ER 6 N door de Ardennen dansten…
Dan kom je opeens in een spanningsveld: want hoe klein de Ouwe Trident ook is, bij zijn baasje staat hij wat in de weg. Daarom wordt het weekend hier in elk geval gebruikt om de garage op een Tetris achtige manier her in te delen. Misschien past de Triumph er dan nog bij….
En als je dan ziet hoe zorgeloos we vorig weekend op een ER 6 N door de Ardennen dansten…
