Tegenwoordig is alles beter

In de hoek van de klassieke motorliefbebbers wordt er heel wat afgemopperd over het moderne accijnssap.

Het dure spul dat uit de pomp komt lost polyester tanks op, lost rubber benzineslangen op, heeft na een week of acht de zelfde ontbrandingskwaliteiten als lauwe uilenzeik, verstopt alle sproeiers in alle carburateurs, lost pakkingen op, tast dichtringen aan. En als je vergeten bent voor de winterstop je carburateurs af te tappen? Dan kan het hele spul in de ultrasoonbak…

En als alles goed gaat, dan moet in elk geval de sproeier bezetting en het ontstekingstijdstip aangepast worden…

Dat lijkt allemaal dramatisch gehuil naar de maan, maar we hebben zelf de voorbeelden gezien die bewijzen dat … Nou ja: Met moderne benzine is de ellende niet te overzien.

Maar dan:
Dan is er een student die van af vorig jaar oktober toch maar zijn OV jaarkaart gebruikte en zijn motor maar liet staan. Sinds die tijd kwam hij bijna nooit meer ergens op tijd aan. Maar overdekt reizen (of eindeloos wachten onder zo’n praktische stationsoverkapping had zijn voordelen voor iemand met tocht- en koude gevoelige voorhoofdsholtes.

En dat Hondaatje? Dat stond sinds oktober verloren en vergeten  in een tochtige stalling. Afgelopen weekend besloot zijn eigenaar maar eens op de motor op bezoek te gaan bij zijn ouders.

Hij stofte de buddy af, sloeg zijn been over de buddy en startte. Het Hondaatje startte direct. De banden werden beademd met een paar tienden verse lucht. En 86 kilometer later stond de kleine eencilinder zich weer wat ongemakkelijk te voelen in de schaduw van de Triumph Trident die al startproblemen heeft als hij een maand niet gelopen heeft…

`Ach, het is natuurlijk wel een Honda`sprak de tevreden eigenaar…