Omvallen onmogelijk bij Honda
Omvallen met de motor? Als het aan Honda ligt, is dat in de nabije toekomst onmogelijk. De Japanse fabrikant heeft een zelfstabiliseringssysteem voor tweewielers verder doorontwikkeld.
Een motorfiets die niet meer kan omvallen. Of een scooter die niet kantelt. Dergelijke concepten waren er tot dusverre alleen op drie wielen. Honda werkt echter aan een techniek, die een tweewieler in iedere situatie zelfstandig uitbalanceert zonder daarbij gebruik te hoeven maken van de extra ondersteuning van een derde wiel. In een eerste versie werd de Honda Riding Assist al in 2017 voorgesteld op de Tokyo Motor Show. Kort voor 2021 ten einde liep, presenteerden de Japanner de 2.0-uitvoering van deze rijhulp.
De anti-omval-techniek is slechts in één video te zien. Informatie over het systeem heeft Honda ook nog niet geopenbaard. Desondanks is het behoorlijk indrukwekkend wat in het filmpje wordt getoond en geeft het een eerste indruk van de werking, die toch flink lijkt af te wijken van de oerversie. Versie 1.0 was geïmplementeerd in een NC750, had een in de lengterichting variabele balhoofdhoek en een goed verstopte gyroscopische aansturing, die de motorfiets automatisch uitbalanceerde.
De Riding Assist 2.0 verstaat weliswaar hetzelfde kunstje – de tweewieler valt niet om – maar bewandelt duidelijk een andere weg. Op een Honda MN4 Vultus, die hier als proefkonijn wordt gebruikt, is een complexe vorm van achterwielophanging herkenbaar. Daar waar normaal gesproken het linksysteem voor de monoschokdemper zit, heeft Honda twee in de rijrichting parallel aan elkaar geplaatste en elektronisch aangestuurde actuatoren gebruikt. Van daaruit lopen, uitgevoerd als parallelogram-constructie, twee stangen in opwaartse richting, die draaibaar met de eigenlijke swingarm zijn verbonden. Door deze constructie is het mogelijk om het achterwiel als het ware uit de loodrechte middenpositie te laten ‘stappen’. Maximaal een centimeter of 20, schatten we zo. Deze ‘verlaging’ van de as heft de impulsen van de rijder op en zorgt er voor dat de motor altijd in balans blijft en niet om kan vallen. Welke sensoren Honda hiervoor gebruikt, is helaas niet goed te zien.
Wel goed te zien is dat het systeem prima lijkt te werken. De rijder zit ontspannen in het zadel, zonder dat handen of voeten met de bedieningselementen of het asfalt in aanraking komen. Daarbij blijft de Honda in iedere getoonde situatie perfect in balans – er kan zelfs achteruit worden gereden. Te zien zijn echter uitsluitend lage-snelheid-situaties. Wie zelf motor rijdt, weet dat bepaalde hellingshoek bij alledaags motorgebruik horen. Zonder hellingshoek blijft er immers weinig van de rijdynamiek van een tweewieler over. Hoe Honda denkt over de overgang tussen ‘niet omvallen in stand of bij lage snelheid’ en ‘normale rijomstandigheden met hellingshoek’ is helaas dan ook niet bekend. Een manuele omschakelhandeling of een snelheidsafhankelijke automatische ingreep liggen dan voor de hand.
Ook de uitvoering van de eindaandrijving bij een dergelijke variabele swingarmconstructie blijft vooralsnog een open eind. Op de testmotor is een elektrische aandrijf-unit op de linkerzijde van de swingarm te zien. Cardan, ketting of tandriem kunnen we ons wat dat betreft nauwelijks voorstellen. Als dit systeem daadwerkelijk toegepast zou worden, lijkt gebruik op een elektrisch aangedreven tweewieler voor stadsgebruik het meest voor de hand te liggen. We wachten af….
