Getest

Eerste test Royal Enfield Scram 411

De eigenzinnige Himalayan krijgt er een eveneens totaal afwijkend naked-broertje bij. De Scram 411 deelt frame, tank en blok met Enfields allroad, maar voelt toch totaal anders dan de Himalayan. Bij een Royal Enfield vloeit ‘anders’ dan ook door de aderen.

De lichtsignalen van de snel naderende auto bevestigen iets wat ik op dat moment terdege besef: de eencilinder in de Scram 411 is niet een van de krachtigste blokken op de markt. Met hangen en wurgen ronden de Enfield en ik de inhaalactie af vlak voordat we ons frontaal in de grille van de aanstormende Renault boren. Zo’n ‘momentje’ zorgt voor de steilste leercurves en per direct minder nonchalant ingezette inhaalacties. De automobilist is niets kwalijk te nemen. De regio waarin we onze testkilometers maken is normaal het domein van Parijzenaren op krachtige superbikes die een inhaalactie in een tiende van een seconde afronden.
De Vallée de Chevreuse is een naam om te onthouden. Het natuurgebied ten zuidwesten van Parijs is een onverwacht motorparadijs. Onverwacht, maar niet onontdekt. In het weekend laat elke snelle jongen uit Parijs hier zijn R1 of Blade uit. De wekelijkse invasie blijft niet zonder gevolgen; het stikt hier werkelijk van de trajectcontroles en de vermaarde geluidspaal maakte hier zijn debuut. Zowel over het geluidsniveau als over onze snelheid hoeven we ons op de Scram 411 geen zorgen te maken. Zorgeloos hebben we – doordeweeks – de kronkelwegen door groene bossen en langs prachtige landhuizen en kastelen voor onszelf. Zoals gezegd; onthoud de naam Vallée de Chevreuse.

Same same but different

Foto: Royal Enfield

Op een hartslag verhogende inhaalactie na is het echt puur zorgeloos rijden op de Scram 411. De motorfiets en de Franse regio zijn voor elkaar gemaakt. Het is continu draaien en keren op de kleine weggetjes en daarbij gedijt de lichte Enfield. Regio’s als de Achterhoek of Zuid-Limburg moeten ook een prima habitat zijn voor de Scram, maar eigenlijk elk gebied waar de wegen kronkelen. De snelweg hoef je niet te mijden met de naked, maar met 120 à 130 km/uur (de motoren hadden nog geen honderd kilometer op de teller staan) is het wel zo’n beetje afgelopen. De snelweg gaat dus wel, maar de provinciale weg is simpelweg veel leuker.
Bij het tempo op secundaire wegen voelt de 411cc metende eencilinder zich goed. Het is het blok uit de Himalayan. Die allroad vormt de basis van de naked en de twee delen het gros van de onderdelen. “Same same but different” noemt Royal Enfield dat in stijl. Dat ‘different’ geldt ook voor het eindresultaat op zich. Zelfs na lang denken komt er geen directe concurrent voor de motorfiets op. De Scram 411 heeft het rijk alleen. Net als de Himalayan heeft de motorfiets een styling waarvan je houdt of verafschuwt, maar de motorfiets is wel direct herkenbaar als een Scram 411. Wat dat betreft is het een tweewielige 2CV of Kever die in hun tijd al net zo eigenzinnig waren.

Volop comfort

Foto: Royal Enfield

Het opvallende paneel vooraan bij de benzinetank is nergens voor nodig, maar geeft de Scram 411 zijn eigen smoelwerk. De aluminium koplampbekleding oogt fraai, maar is uiteindelijk ook weer puur esthetisch. Toch is de praktische inslag nooit ver weg bij Royal Enfield. De passagiersbeugel is vanwege het design klein, maar een groter exemplaar (met ruimte voor een topkoffer) gebruikt exact dezelfde ophangpunten. Het eendelige zadel – bij de Himalayan bestaat het uit twee delen – is een prima exemplaar dat volop comfort biedt. De hele motorfiets doet dat verrassend veel. Het stuur, zadel en voetsteunen staan precies op de juiste plaats en dat resulteert in een heel natuurlijke en fijne zitpositie. Helaas laten rem- en koppelingshendel zich niet verstellen. De vijftienliter-tank moet door het goede zadel zonder helse pijnen in een ruk leeg zijn te rijden. Een kanttekening is hier op zijn plaats; ondanks zijn allroad-roots voelt het niet logisch om de Scram 411 staand op de steppen te rijden. Het achterframe drukt daarvoor net iets te ergerlijk aan den binnenzijde van de knieën. Met je gat in het zadel valt er niets te klagen en ook vibraties van de eencilinder ontbreken door een balansas en de geringe massa van het zuigertje.

Design gruwel

De eencilinder is net als het design een gruwel voor de één en een feest voor de ander. Alle begrip voor de eerste groep pk-liefhebbers want 24 pk is natuurlijk niet al te veel, maar het is verrassend leuk om met de Scram 411 onderweg te zijn. Probeer het eens. Oké R1- en Blade-achtige sensaties zijn onbestaand, maar er komen een aanstekelijke rust en enthousiasme voor terug. Vibraties ontbreken net zo hard als pk’s, maar het blok grossiert wel in souplesse. Het pakt keurig op en de injectie is netjes voor elkaar. Vooral bij het terugschakelen voelt de (vijf)versnellingsbak stroef, maar er stonden amper kilometers op de motorfietsen en dat moet dus beter kunnen. Hopelijk geldt dat dan ook voor het vinden van de vrijstand.
Omdat Royal Enfield tijdens de lunch een paar liter benzine in de Scrams gooit, blijft het gemiddelde brandstofverbruik onduidelijk, maar dit blok kan simpelweg geen drankorgel zijn. Die lunch eten we trouwens onder een dekje van roze wolken. Geen idee hoe de mannen uit India het flikken, maar na het testen van een Enfield tel je in je hoofd altijd je spaargeld om te kijken of de aankoop er in zit.

Liefde gebruiken

Foto: Royal Enfield

Wat dat betreft zijn verkoopprijzen van € 6.399,- of € 6.599,- (afhankelijk van de kleur) een zegen. De Scram is al net zo’n charmeur als zijn familieleden en maakt hebzucht en een glimlach los. Het verwende motorjournaille valt als een blok voor de sympathieke eencilinder. Toch dopen we onze pennen direct weer in azijn als de voorrem ter sprake komt. Vergeet remmen met twee vingers, hiervoor heb je de hele hand nodig. Zelfs dan houdt de remwerking van het enkele schijfje niet over. De achterrem bewijst hoe het ook kan. Die combineert vertraging met doseerbaarheid. Samen met de vering kan de voorrem wat liefde gebruiken. Liefde in de vorm van staalomwonden remleidingen en zachtere blokken.

Achtbaan

Foto: Royal Enfield

Bij de vering mag een specialist zich het hoofd buigen over de oplossing voor een voorvork die hoge verkeersdrempels moeiteloos omtovert in een biljartlaken, maar die slecht wegdek oncomfortabel doorgeeft. In stilstand voelt de voorvork al vrij stug aan en dat stugge gevoel zet zich door op asfalt vol gaten. Op zich beschikken de voorvork en monoshockdemper wel over bijna allroad-waardige lange veerwegen. Natuurlijk komt de verkoopprijs van zes mille ergens vandaan en zoals altijd is de vering een mooie manier om een paar centen te besparen. Dat laat zich voelen als je met wat onrust in het rijwielgedeelte een iets snellere bocht induikt. Het kost de vering de nodige moeite om de onrust de kop in te drukken. Het gas loslaten werkt op dat moment simpelweg effectiever. Korte opeenvolgende bochten liggen de Enfield beter. Je gooit de motorfiets zonder moeite en spierkracht van links naar rechts. Als er wegen zijn die sprekend op een achtbaan lijken, is de Scram 411 in zijn element.

MOTOPLUS-CONCLUSIE

De Scram 411 wegzetten als een hipster- of pure liefhebbersfiets doet hem te kort. Daarvoor rijdt deze allemansvriend veel te gemakkelijk. Oké je moet kunnen leven met het beperkte vermogen, maar dat is op papier een groter probleem dan in de praktijk. Zo lang je de motorfiets maar niet misbruikt voor eindeloze snelwegkilometers (of ondoordacht ingezette inhaalacties…) kom je met de beschikbare 24 pk uit de voeten. Het hoge comfort – dankzij het goede zadel en uitgekiende zitpositie – en de speelsheid op stuurwegen zijn absolute pluspunten. De slechte voorrem en de niet consequent opererende voorvork minpunten. Het lage prijskaartje laat op die vlakken gelukkig nog ruimte voor verbetering. Geld voor een navigatiesysteem mag in de zak blijven zitten want de Scram 411 beschikt standaard zowaar over een Tripper. Ook zo’n digitaal handigheidje illustreert dat het inzetgebied van de Royal Enfield breder is dan je op het eerste gezicht door diens uiterlijk denkt. Onder dat hippe kleedje schuilt een bruikbare motorfiets. Bruikbaar, maar niet gewoon, omdat Royal Enfield het tegenwoordig op geheel eigen wijze doet. Dat lijkt op het eerste gezicht niet ieders cup of tea, maar het is in de praktijk lastig om niet te vallen voor de charmes voor de creaties uit India.

TECHNISCHE GEGEVENS ROYAL ENFIELD SCRAM 411

MOTOR luchtgekoelde staande eencilinder viertaktmotor, een balansas, enkele bovenliggende ketting-aangedreven nokkenas, twee kleppen per cilinder, wet-sump smering, benzine-injectie, katalysator, 12V/8Ah accu, kabelbediende natte meerplaatskoppeling, vijfversnellingsbak, O-ring ketting.
Boring x slag 78,0 x 86,0 mm
Cilinderinhoud 411 cc
Compressie 9,5 : 1
Max. vermogen 17,2 kW (24,3 pk) bij 6.500 tpm
Max. koppel 32 Nm bij 4.250 tpm

RIJWIELGEDEELTE stalen half-duplex wiegframe, telescoopvoorvork Ø 41 mm, niet instelbaar, stalen swingarm met monoschokdemper, veervoorspanning, enkele schijfrem voor Ø 300 mm, tweezuiger-remklauw, schijfrem achter Ø 240 mm, enkelzuiger-remklauw, 2-kanaals ABS.
Wielen spaakwielen
Bandenmaten 100/90 – 19; 120/90 – 17
Banden in test Ceat Gripp XL

MATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.455 mm, balhoofdhoek n.b. naloop n.b. , veerweg v/a 190/180 mm, zithoogte 795 mm, rijklaar gewicht (zonder benzine) 185 kg, maximale belading n.b. kg, tankinhoud 15 liter.
Garantie 3 jaar
Service-interval elke 5.000 km
Kleuren: zeven kleurvarianten
Prijs NL Graphite Red € 6.399,-
Graphite Blue € 6.399,-
Graphite Yellow € 6.399,-
White Flame € 6.599,-
Silver Spirit € 6.599,-
Prijs: B Graphite Red € 5.599,-
Graphite Blue € 5.599,-
Graphite Yellow € 5.599,-