Een natte lente…

Het is mei. En gisteren moesten de motorspullen weer in de garage uitdruipen. Dat hebben we meer gehad...

En soms is zelfs de charme van klassiek motorrijden ver te zoeken…

De Ardennen in het vroege voorjaar. Dat kan heel mooi zijn. De heenreis was bewolkt. Het verblijf ter plekke was ondanks het minder dan matige weer prima uit te houden omdat we een echt dak boven het hoofd hadden en de kok in Olloy ‘nen Echte Chef was.

We waren goed bezig daar in de westzoom van de Ardennen. Dat paradijs ligt maar driehonderd en vijftig kilometers van Utrecht. Maar we moesten terug. Zaten met de laatste koffie aan de veilige kant van het restaurantglas. Aan de andere kant van het glas had iemand de douche aangezet. Zorgvuldig inpakken en oppakken. Nog een allerlaatste koffie om ons moed in te drinken. En rijden maar.

Bij een van de motoren, een Seeley Honda CB 750, bleek de aluminium  tankboden zo gewelfd dat alle regenwater als uit een sproeier op de bobines terechtkwam… Drie cilinders. Twee cilinders… Weer een stukje op vier cilinders. Een cilinder. Echte motoren hebben genoeg aan 1 cilinder. De Honda Special niet. Oeps! Weer drie… Nee, twee cilinders. En nergens een op tankstation te vinden. Want terugreizen doen we structureel binnendoor en op zondag De viercilinder stopt er echt mee. Wordt een kilometer of wat op sleeptouw genomen. Start dan weer op vier, drie, twee, en één cilinder.

Achter en massief scherm van regen duikt er in de verte een tankstation op. Een open tankstation! Onder het afdak daarvan lijkt het leven al veel mooier In de shop is er koffie. Staat er de bekende rij spuitbusserij. Ook spuitbussen met vocht verdrijver. Natuurlijk zijn alle bussen, flessen en snacks van uitbundig Katholiek formaat. Des te groter, des te verdijftíe! Goed dus!

De tank gaat van de viercilinder af. De bedrading en bobines worden wat afgedweild… En sproeien maar! Dat geeft een blij gevoel…. Om eens te kijken of dat standhoudt wordt de motor weer gestart. Loopt direct bijna perfect. Over de buitenkant van het hoogspanningsdeel dansen kleine blauw oplichtende hoogspanningswurmpjes… Dat moeten dus de befaamde lekstromen zijn ! Die moeten ook dood! De dapper klotsende spuitbus wordt gericht en de dop gaat met een forse duim richting bodem van de spuitbus.

Alle zichtdelen van de Honda verdwijnen in een woedende baaierd van vuur. Het spul of het drijfgas uit de spuitbus is heel highly inflammable. De spuitbussendrukker stapt met een rokende rechtermouw en achterlating van zijn wenkbrauwen uit de vuurzee. Een lokale koffiedrinker is er net zo vlug bij. Met een enorme brandblusser. Gedurende bijna een minuut is de wereld een grote witte wolk.

Twaalf kilo bluspoeder blust heel effectief. Maakt de wereld wit. Werkt laxerend en bevordert oxidatie zo snel dat de Honda op eigen kracht de thuisbasis haalt terwijl het geknisper van de opkomende roest boven het nadruppen van het hemelwater op de garagevloer uitkomt. Erg? Welnee. Zo heb je op elke trip immers wel wat?