WK Superbike Imola, Italië
De lichaamstaal verried alles toen Jonathan Rea in de eerste race met bijna acht seconden voorsprong op Alvaro Batista zijn eerste race van 2019 op zijn naam schreef. Vanaf de tweede plaats verdrong hij al na een paar bochten polesitter Chaz Davies en daarna domineerde de Kawasaki-coureur zoals in 2018. “Dit had ik echt nodig”, glunderde Rea nadat hij staand op zijn machine over de finish was gekomen. Het was Rea’s achtste overwinning op Imola sinds 2011. “Vanaf de race in Assen heb ik mezelf hier echt naar toe gepraat. Vorig jaar kwamen we hier naar toe met een nieuwe basis setting die we hadden gevonden tijdens een test in Brno en dat was dit weekend ook onze basis. De race was enorm snel, veel sneller (tien seconden, red.) dan vorig jaar. Het is wel duidelijk dat we een stap hebben gemaakt met de motor.”
Voor de race in Imola maakte Bautista tijdens een test kennis met het glooiende ‘old school’-circuit, waar Ducati-coureurs zeventien van de 31 daar verreden races hadden gewonnen. De Spanjaard moest wennen aan de lay-out, de gebrekkige uitloopstroken en het ontbreken van een service-road voor ambulances rondom het circuit. Bovendien was het pijnlijke uitvallen van teamgenoot Davies zonder twijfel een gelukje voor Bautista. Davies, dubbelwinnaar in 2016 en 2017, kon door een technisch probleem zijn eerste pole sinds Laguna 2018 niet verzilveren.
Dat hij sterk genoeg was voor een top 3-klassering, bewees Davies op zondag. Na de natte warm-up tekende zich bij de start van de Superpole-race een droge lijn af. Vanaf pole nam Davies de leiding, maar een remfout voor de laatste chicane in de openingsronde, kostte hem twee plekken. Halverwege achterhaalde hij Bautista nog, maar de ontketende Rea was in Imola een ouderwetse klasse apart. Tot een derde overwinning kwam het echter niet. De wedstrijdleiding stelde de start van de slotrace uit toen het hard begon te regenen en zich her en der plassen water vormden. World SBK-Sporting Director Gregorio Lavilla vroeg de rijders om een aantal observatieronden te rijden voor een geplande start die vijf kwartier na de oorspronkelijke starttijd zou zijn. Eenmaal op de grid bleek de twijfel groot. “Het is hier gevaarlijk als het droog is, in de regen is racen hier onmogelijk”, vond Bautista, terwijl Rea geconcentreerd op zijn machine bleef zitten. De wedstrijdleiding stuurde iedereen terug naar de box, waarna enige tijd later de derde race definitief geschrapt werd. In 2005 zorgden de weersomstandigheden er ook voor dat de slotwedstrijd in Imola geen doorgang vond. “De baan was natuurlijk niet in de beste conditie met stromende water over het circuit, maar eerlijk gezegd hebben we wel eens in veel slechtere omstandigheden gereden”, vond Rea. “Het was een heel moeilijke beslissing om de race te schrappen, maar we staan er allemaal achter.”
Rea bracht zijn achterstand terug tot 43 punten, maar een vijfde titel op rij is nog ver weg. “Eerlijk gezegd denk ik op dit moment niet aan de titel. Ik ben hier altijd sterk en we weten allemaal dat Imola een uniek circuit is. De komende wedstrijden verwachten we veel meer tegenstand.”
Voor Yamaha is Imola traditioneel een uitermate lastig circuit. Dit millennium lukte het alleen Noriyuki Haga (2005), Andrew Pitt (2006) en Cal Crutchlow (2010) om als derde het podium te beklimmen. En hoewel een top 3 buiten bereik bleef, tekende Michael van der Mark wel voor Yamaha’s beste score sinds de fabriek in 2016 haar rentree maakte in het WK Superbike. Een achtste startplaats was beneden de verwachtingen, kwam Van der Mark in de eerste race na een bliksemstart zelfs als vierde door. Door het uitvallen van de sterk rijdende Tom Sykes lag een podium zelfs in het verschiet, maar in de elfde van negentien ronden verdrong de verrassende Toprak Razgatlioglu de Rotterdammer van de derde plaats. Twee ronden voor het einde kwam het tot een climax toen Van der Mark en de Turkse Kawasaki-coureur elkaar raakten. Razgatlioglu bleef de aandringende Van der Mark uiteindelijk 0,677 seconde voor. “Ik heb erg genoten”, aldus Van der Mark, die in de uitloopronde Razgatlioglu feliciteerde met zijn derde WSB-podium ooit. “Ik kwam heel goed weg, maar ik mist gewoon de pace om met de snelste jongens mee te gaan. Ik reed m’n eigen ritme en ik had wat geluk met het uitvallen van Chaz en Tom, maar toen kwam Toprak. Zijn pace was zó goed, maar ik kon bij hem blijven toen hij me passeerde. Ik denk dat we allebei wel op de grens zaten. De laatste paar ronden werd hij iets langzamer en ik probeerde hem weer in te halen, maar hoewel we allebei onze sterke punten hadden, werd hij toch weer iets sneller. Hij was gewoon iets beter en ik ben erg happy met de vierde plaats. Maar we zijn er nog niet, want het gat naar het podium (Van der Mark finishte bijna twintig seconden achter Rea, red.) is nog heel groot.”
Ook in de Superpole-race onderstreepte Van der Mark zijn uitstekende vorm. Weer won hij in de openingsronde drie plaatsen en twee ronden later zette hij ook vierde man Haslam gedecideerd aan de kant. De aanvallen van de weer knap opgeklommen Razgatlioglu en ook Haslam sloeg Van der Mark overtuigend af. “We hadden de machine behoorlijk veranderd voor de Superpole-race en meteen voelde ik me beter. Ik had meer vertrouwen en mijn pace was veel sneller dan in de race van zaterdag. Door het gevecht in de eerste paar ronden zat ik wel te ver achter Alvaro en de tijd was te kort om dat gat te dichten. Het was niet mijn meest opwindende race ooit, maar ik was wel heel blij met het gevoel op de motor en met mijn pace.”
Het schrappen van de laatste wedstrijd was volgens Van der Mark de juiste keuze. “Er stonden zo veel plassen water op de baan, het was gewoon niet veilig.”
In twee weekends maakte Van der Mark vijftien punten goed op teamgenoot Alex Lowes. Met zes punten achterstand op de in Imola zieke Brit heeft Van der Mark de derde plaats weer in zicht.
