WK Superbike Donington, Groot-Brittannië
Zelfs na elf gevoelige nederlagen op rij bleef Jonathan Rea geloven in een ommekeer. Dat zijn situatie niet hopeloos was, bleek al tijdens het WK Superbike-weekends in Jerez, Misano en ook in Donington. In vijf races ging de al bijna tot Superbike-wereldkampioen van 2019 gekroonde Alvaro Bautista drie maal in de fout, terwijl Rea bleef scoren – en weer ging winnen. Voor eigen publiek vierde hij het perfecte weekend. De Noord-Ier won alle drie de wedstrijden en is plotseling weer de leider in het kampioenschap. Onverwacht maakte Michael van der Mark zijn rentree.
Jonathan Rea kon het zelf maar amper geloven na drie overwinningen in Donington. Met zestien punten achterstand op Alvaro Bautista was hij aan het weekend begonnen, met 24 punten voorsprong op de Spanjaard vertrok hij weer. “Ik kan gewoon niet geloven dat ik weer de leider in de tussenstand ben”, verbaasde Rea zich. “Dit soort weekends heb je niet vaak.”
Blijkbaar wilde Rea niet te ver terugkijken, want vorig jaar kende hij ook zes weekends waarin hij geen punt liet liggen. Maar in 2019 is alles anders. Niet alleen telt het programma drie wedstrijden in twee dagen, ook is er met de uit de MotoGP overgekomen Bautista een geduchte concurrent bijgekomen. Dat de Ducati-coureur op de nieuwe Panigale V4-RR ook niet zonder fouten is, toonde hij al in Jerez, waar hij aan de leiding liggend crashte. Ook in Misano ging Bautista over de grens en op het zaterdag kletsnatte Donington Park vloog de voormalige 125 cc-wereldkampioen met een spectaculaire highsider van zijn machine. Bautista kwam hard op zijn hoofd terecht, maar bleef ongedeerd. Hij verspeelde achter de ijzersterke Loris Baz op de Ten Kate Yamaha wel een vijfde plaats. Op dat moment leidde Rea de race al comfortabel, nadat hij polesitter Tom Sykes al voor de eerste bocht was gepasseerd. Na 23 ronden op eieren rijden was Rea ook onverwacht de nieuwe klassemenstleider, met negen punten voorsprong op Bautista. Die marge bouwde hij op zondag alleen maar verder uit. In de Superpole-race zette Rea Donington-specialist Sykes brutaal aan de kant en nestelde zich aan kop. Met nog drie ronden te rijden zagen de rijders de rode vlag vanwege een oliespoor, neergelegd door Sykes’ tijdelijke teamgenoot Peter Hickman. Ook Sykes smakte tegen het asfalt in de ronde ná de rode vlag. Omdat de BMW-coureur er niet in slaagde om zijn machine terug te rijden naar het parc fermé, werd hij uit de uitslag geschrapt. Toprak Razgatlioglu promoveerde naar de tweede plaats, Leon Haslam, op zaterdag ook al derde, schoof door naar het podium. Bautista’s vijfde plek werd een vierde.
In de slotrace van het weekend kreeg Rea de meeste tegenstand van de steeds sterker rijdende Razgatlioglu, die ook het kopwerk niet schuwde. Uiteindelijk moest de Turk toch buigen voor Rea. De grote winnaar was echter Jonathan Rea. “Gek zoals het kampioenschap kan lopen. Ik probeer er niet aan te denken, maar ik voelde in de derde vrije training al goed in de regen”, keek de viervoudig kampioen terug op de zaterdagwedstrijd. “Toen ik het bord ‘Bautista Out’ zag, kostte het me anderhalve ronde om weer in mijn ritme te komen. Het was de langste race van mijn leven.”
Dertien jaar geleden won Bautista de 125 cc-race op Donington maar na 2009 kwam de Spanjaard niet meer op het circuit in de Midlands. Het weerzien met het snelle, vloeiende maar ook hobbelige Donington was geen onverdeeld genoegen. In de vochtige Superpole bleef Bautista steken op een zesde plaats. “Op de natte baan was het heel tricky”, had hij gemerkt. “Ik vocht elke bocht met de banden. Mijn tijden waren beter dan mijn gevoel. Maar plotseling was de achterkant weg. Ik had geluk, maar ik was ook teleurgesteld. In dit soort omstandigheden kan van alles gebeuren. Het lijkt wel alsof het kampioenschap weer vanaf nul begint, die enorme voorsprong is verdampt.”
De derde plaats in de slotrace was echter van grote psychologische waarde, beaamde Bautista. “In de Superpole-race was het heel lastig om met de kop mee te gaan. Met al die hobbels en weinig grip is dit geen goed circuit voor ons. Ik moest op het rechte stuk vechten met de motor, ik was fysiek helemaal op.”
Michael van der Mark verraste enkele dagen voor de wedstrijd in Donington met de mededeling dat hij wilde proberen om zijn rentree te maken op het circuit waar hij vorig jaar beide races won. De Yamaha-coureur had weinig last van zijn gebroken pols, en vooral de geblesseerde ribben beperkten zijn bewegingsvrijheid. “Ik was voor de eerste training nerveuzer dan voor een race”, gaf Van der Mark toe. “Ik was er redelijk zeker van dat de pols geen probleem zou zijn, maar het moet ook nog wel blijken. Ik beweeg me wat minder makkelijk op de motor en daar hebben we de eerste dag aan gewerkt. Voor de eerste training was ons doel een paar punten, na de training was het de top 10.”
In de opdrogende Superpole bleef Van der Mark buiten de kwalificatielimiet, maar zijn tijden van de vrijdag verzekerden hem van een plek op de grid. Vanaf de zestiende plaats reed de Rotterdammer naar de negende plaats. “Vanwege mijn blessure wilde ik niet te veel risico’s nemen en toen de groep te snel voor me was, was dat misschien wel goed. Want ons doel was het om punten te pakken. Finishen in de top 10 was meer dan verwacht.” In de koste Superpole-wedstrijd verdiende Van der Mark als achtste finisher ook de achtste startplaats in de slotrace. Direct na de start stootte hij door naar de zesde positie – daarmee bleek Van der Mark boven zijn stand te leven. Teamgenoot Alex Lowes, de ook op het droge asfalt indrukwekkende Loris Baz en Tom Sykes kwamen langszij. In de slotfase maakte Van der Mark nog een plaats goed toen hij Chaz Davies van de achtste plaats verdrong. Boven verwachting handhaafde Van der Mark zich op de derde plaats in de WK-stand. Van de 24 punten voorsprong op Lowes hield hij er nog steeds veertien over. “Na de sprintrace hadden we iets veranderd en ik denk dat we de verkeerde kant op zijn gegaan. Ik had achter weinig grip en ik had graag meer willen pushen. Gezien de blessure moeten we blij zijn met de punten, maar ala racer weet ik dat ik met Alex en de anderen had kunnen vechten.”
In de door Jules Cluzel gewonnen WK Supersport-race scoorde Rob Hartog met een twaalfde plaats zijn beste resultaat van het seizoen. Ook Jaimie van Sikkelerus pakte als veertiende nog twee punten. Glenn van Straalen kwam met een zestiende plek net te kort.
