Verslag Friese Elfstedentocht
Dit jaar werd de 74e Elfstedentocht gereden, niet geschaatst. Het is een traditionele toerrit van ongeveer 240 kilometer, waarbij een leger vrijwilligers van de bijna 100-jarige Friesche Motorclub op tweede Pinksterdag 3.600 deelnemers door het fraaie Friese land loodst.Deelnemen aan de Elfstedentocht kan tegenwoordig alleen via voorinschrijving, want er geldt een van overheidswege opgelegd maximum aantal deelnemers van 3.600. Na het volbrengen van de tocht ontvang je na het tonen van de stempelkaart met alle stempels een fraaie Elfsteden-plaquette. Maar voor dat het zo ver is heb je een fantastische rit gereden en is je mogelijk beschadigde vertrouwen in de mensheid weer helemaal terug. Doordat de deelname aan de tocht alleen voor clubleden is, is het ledenbestand Van de Friesche Motorclub in de afgelopen jaren enorm gegroeid. De deelnemers komen nu uit heel Nederland en als motorclub voorzitster Alie Bergsma het over ‘buitenlanders die meedoen’ heeft, dan spreekt ze niet over ‘Hollanders’ maar over echte buitenlanders. De Friese Elfstedentocht voor motoren is intussen een legende. En terecht. De organisatie bestaat uit vrijwilligers en die zetten met zijn allen een perfect geregeld top evenement neer. 3600 motorfietsen zonder ook maar een dissonant een dag lang over de mooiste Friese weggetjes te laten slingeren? Je zou wensen dat Nederland door de Friezen geregeerd zou worden. Dat moet goed gaan. Ooit sprak in een boek uit de politieserie Grijpstra en de Gier (Jan Willem van de Wetering 1931-2008) immers een Fries: “Wij zijn een soort van Nederlanders, maar dan beter gelukt.”Al vanaf zes uur ’s ochtends wordt het druk op de parking van het WTC in Leeuwarden. Op het parkeerterrein verzamelt zich de meest onwaarschijnlijke verzameling motorfietsen die je maar kunt bedenken. De meest scharrig doorleefde Jawa staat naast een van het chroom door zijn assen zakkende HD Tour Glide. De eigenaren praten met een beker koffie in de hand en soms een sjekkie in zijn mondhoek. De passagier van een langs sluipende 600 cc supersportmachine zit met scherp gehoekte knieën en in vol ornaat op schouderhoogte van de bestuurder. Een man met een indrukwekkende baard en in een oude lange lederen motorjas knikt tijdens het voorbij rijden vriendelijk vanaf zijn BMW R50. Er zijn ook veel trikes, naast veel BMW’s, veel Honda’s en veel dikke Harleys, maar het wemelt ook van de GSX-R’s, Fireblades en vuurrode Ducati’s. Op de parking zagen we ook de berijders van een Cezetta-scooter, een Zündapp KS100 en een BMW GS innig met elkaar in gesprek. Een verdwaalde Solexrijder komt tot de conclusie dat hij de start van de Solex Elfstedentocht is misgelopen. Vanaf een uur of acht verlaten hele colonnes motorrijders het parkeerterrein, zo tegen tienen raakt het daar leeg en verlaten; de laatste vertrekkers hebben de weg weer voor zichzelf en dat rijdt aanzienlijk prettiger dan het rijden in het peloton.In de kopgroep, waar de plukken motorrijders dicht op elkaar zitten gaan de motoren als een rustige sliert door het landschap. Zelf rijden we, wat later gestart, in een kleiner ploegje waar van twee man gebruik hebben gemaakt van het in de GPS laden van de route bij de start. Het routeboekje is glashelder, maar om dat het gemak op zo’n mooie dag de mens dient, dansen we achter de GPS-rijders aan.De route is na 73 keer in het landschap gesleten en er zitten hele families met tafeltjes, tuinstoeltjes en thermoskannen, frisdrank en broodjes langs de route. Kinderen proberen je te verleiden tot ‘high-fives’, tijdens het voorbijrijden! De organisatie waarschuwde vooraf duidelijk dit spelletje niet mee te spelen, misschien wat sneu voor die kinders, maar wel zo verstandig.Op de meest vertederende plekken zit kleinschalige horeca in een grootschalig vlak land en daar zit je al snel met een paar volslagen vreemden aan een tafeltje te praten alsof je ze al honderd jaar kent. Het weer is fantastisch: over het Friese land staat een stralend blauwe koepel en op de terrasjes streelt een vriendelijk stevige bries door de haren van de tochtrijders. Het is zo’n dag waar op het heerlijk is de helm af te zetten, hoe goed die ook geventileerd is.Bij de motor Elfstreden tocht is het uitrijden van de rit geen zaak van afzien. Een terrasstop meer of minder maakt niet uit. Oude vrienden praten bij en nieuwe vriendschappen worden ter plekke geboren. En iedereen die mee rijdt heeft het stellige voornemen er volgend jaar weer bij te zijn. Zelfs de meest in zichzelf gekeerde motorrijders komen tot prettige gesprekken en altijd is er weer die ene sleutelvaag: “Voor de hoeveelste keer doe jij hem al?” En wanneer je meldt dat dit je eerste keer is, wordt er net zo vriendelijk gereageerd als wanneer een ontspannen ogende Triumph-rijder meldt: “Dit is mijn 21e keer”. Tegen vijven wordt het weer heel druk op de startplek van die ochtend. De organisatie is druk, maar niet gestressed en iedereen krijgt zijn plaquette. De toeloop van uit de verre omgeving is enorm, veel motorrijders komen de afsluiting ook bijwonen zonder de rit gereden te hebben. Gewoon omdat het gezellig is. Hoofdredacteur Eric Bulsink van MotoPlus vond het heel goed voor mijn opvoeding dat ik die Elfstedentocht ook eens mee moest rijden. Het evenement leek mij ook best wat, maar het was er gewoon nooit van gekomen. Maar met een Harley Cross Bones heb ik een top dag gehad in het Friese! Ongelooflijk dat zo’n grootscheeps, perfect feest door vrijwilligers gedraaid kan worden, alle complimenten! En die complimenten gelden dan voor wat mij betreft ook voor alle deelnemers plus het publiek langs de kanten. Volgend jaar ben ik er in elk geval weer bij. Hoe was het ook alweer? Frieslân Boppe![[Die BU’s folgen im PDF]]
