Vergelijkingstest Yamaha Tracer 7GT – Suzuki V-Strom 650XT – CFMoto 650MT
Met een minimum aan bagage reizen is de beste manier om van de vrijheid te genieten. Met dit motto hoog in het vaandel heeft dit trio crossovers uit Japan en China alleen het hoognodige aan boord. Perfect om spontaan de zon achterna te reizen.
Wat heeft een toermotor eigenlijk nodig? Een navigatiesysteem, een motor met meer vermogen dan je ooit kunt gebruiken, high-end elektronica? Nee, om te genieten van vrijheid op twee wielen, is alles wat je echt nodig hebt een levendige tweecilinder tussen je benen, een beetje windbescherming en genoeg ruimte voor bagage. De essentiële zaken dus. Precies dat bieden puristische crossovers als de Yamaha Tracer 7GT, de Suzuki V-Strom 650XT en de CFMoto 650MT. Nuchtere, maar reislustige allrounders. Vandaag vertrekken ze samen op hun reisavontuur.
Vroeg in de ochtend is het wolkendek hermetisch gesloten. Het maakt niet uit, want de wegen zijn droog en als de zon niet naar ons komt, rijden wij gewoon naar de zon toe. Navigatiesystemen zijn overbodig, een blik naar boven volstaat: de lucht is lichter in het zuiden. Dat bepaalt de richting van de reis. Langer hoeven we er niet over na te denken, Start de motoren en gaan!
Vandaag neemt de Yamaha Tracer 7GT de rol van gids op zich. Het is – zo u wilt – de toerversie van de MT07 naked. Zijn krachtige 689cc motor met 270° krukas voelt aan als een V-twin. Deze krachtbron loopt niet alleen vrijwel trillingsvrij, maar accelereert ook soepel bij elk toerental. Hij stuwt van onderuit zo vastberaden voort dat zijn twee medereizigers moeite hebben om hem bij te benen op de eerste kilometers over goed onderhouden wegen. Bij de “kleine” crossovers, heeft de Tracer geen concurrentie als het op trekkracht aankomt. Ook niet de – voor de Euro5-norm licht aangepaste – V-twin van de Suzuki V-Strom 650XT. Hij is zeker geen zwakkeling, maar blijft over het hele toerengebied iets achter bij de Yamaha. Aan de andere kant; de al meer dan twintig jaar in gebruik zijnde 90° V-twin, loopt nog iets gecultiveerder en zo soepel dat het vermogen van secundair belang is. De Suzuki-rijder gunt uiterst ontspannen de Tracer-rijder zijn vermogensvoordeel.
Achter hen perst het derde lid van de groep alles uit de CFMoto 650MT. Met een gemeten 62 pk levert zijn twin zes pk meer dan opgegeven, maar dat aantal ligt nog steeds duidelijk achter op de twee concurrenten. Bovendien is de Chinese motorfiets tot 6.000 tpm niet al te krachtig en moet hij toeren draaien om spierballen te tonen. Als een echte sporter levert hij een behoorlijk vermogen tussen 8.500 en 10.500 tpm. Dat doet het flauwe middengebied bijna vergeten als je in gestrekte draf naar de zon galoppeert.
Als enige heeft de 650MT twee rijmodi (Sport en Touring). Die verschillen slechts in geringe mate door de progressie van accelereren. In beide standen spreekt de motor mooi aan, maar bij lage toerentallen schokt de twin lichtjes bij het openen van het gashendel. In alle opzichten, voelt de CFMoto zich het comfortabelst in de bovenste helft van het toerengebied. Uiteraard gaat deze rijstijl gepaard met aanzienlijk meer trillingen. Die worden bij gas afsluiten vooral doorgegeven in de voetsteunen en het zadel.
De zitpositie op de CFMoto is compact. De rijder heeft het stuur op een comfortabele hoogte in handen en de voetsteunen staan ver naar voren. Het zadel zelf biedt zeer weinig bewegingsvrijheid. Het staat in sterk contrast met het zadel van de Suzuki: de V-Strom 650XT biedt veel ruimte. De Suzuki heeft de meest ontspannen kniehoek en door het smalle en hoge stuur zit je heel rechtop. Dit is in principe ook het geval op de Tracer 7GT met zijn comfortabele zadel. Alleen komen de naked-genen van de Yamaha duidelijk naar voren doordat de berijder dicht op het voorwiel zit met zijn voeten tegelijkertijd verder naar achteren.
De lucht voor ons wordt donkerder. Op een kruispunt veranderen we simpelweg van richting. In het oosten wenken heldere plekken aan de horizon en een smalle weg leidt ons er rechtstreeks heen. Helaas blijkt het al snel een hobbelig weggetje. Geen probleem, in ieder geval niet voor de Suzuki. Door zijn lange veerwegen en 19” allroadvoorwiel brengen een paar gaten in het asfalt hem niet van zijn stuk. De schokdemper reageert soepel en absorbeert schokken voordat ze je achterste bereiken. Praktisch: de veervoorspanning stel je in een handomdraai in met een losse knop. De niet-verstelbare voorvork werkt iets minder gevoelig. De gevoelige vork van de Tracer (net als de schokdemper instelbaar op veervoorspanning en uitgaande demping) leidt het voorwiel in vergelijking beter. De Yamaha schokdemper biedt echter niet zo veel comfort. De uitgaande demping van de voorvork kan ook bij de CFMoto worden aangepast, net als de veervoorspanning van de schokdemper. Na de eerste paar kilometer zetten we de uitgaande demping van de vork helemaal open. Dat verbetert de respons merkbaar. Met deze instelling – en omdat de schokdemper goed reageert – swingt de 650MT comfortabel over de steeds grotere gaten.
Als een andere tweebaansweg ons pad kruist, schijnt de zon even door de wolken, maar na een paar minuten is hij weer weg. Een bord wijst ons richting snelweg. We kunnen er snel kilometers maken in de richting van de zon. Het gas gaat er vol op. Het is duidelijk dat de CFMoto door zijn vermogensachterstand hier weinig kans maakt. Het windscherm biedt in de hoogste stand wel een zeer goede bescherming tegen de wind. Een klein nadeel: de twee bevestigingsschroeven kunnen tijdens het rijden niet worden losgedraaid. Het scherm moet dus van tevoren op de gewenste hoogte worden afgesteld. Op de Yamaha is de afstelling van het windscherm eenvoudig met één hand. Het brede GT-scherm biedt goede bescherming tegen de wind, maar wel de minste van dit trio. Ook omdat de luchtstroom bij hoge snelheden op de snelweg – de Tracer is verreweg het snelst (zie kader op bladzijde XX) – de ruit langzaam naar beneden duwt. Dat kan op de V-Strom niet gebeuren. De riante ruit is niet in hoogte verstelbaar. Alleen de hoek laat zich aanpassen, maar dit heeft nauwelijks invloed op de windbescherming. Bij hoge kruissnelheden is de V-Strom 650XT uiterst stabiel. Zelfs oude betonplaatsnelwegen brengen hem niet van de wijs. Ook de CFMoto loopt stabiel rechtdoor. De Tracer begint vanaf ongeveer 170 km/uur met het stuur te pendelen. Dat laat zich verklaren door de geometrie met een steile balhoofdhoek (65,2°) en korte wielbasis (1460 millimeter). Dit ontwerp is geen voordeel hier op de golvende snelweg, maar later op ander terrein wordt het dat wel.
Rechts van ons opent de hemel zich een beetje en we nemen direct de eerste snelwegafslag. We stoppen bij het eerste benzinestation. Hier wreekt zich de rijstijl die de motorkarakteristiek van de CFMoto vereist. Altijd een versnelling lager dan Yamaha en Suzuki, altijd hoge toeren. Bij een gelijkmatige kruissnelheid verbruikt de 650 MT ten minste 1:23,2. Iets meer dan de V-Strom die 1:24.1 doet. De Yamaha gaat met 1:25.6 het zuinigst om met premiumbenzine.
Nadat alle benzinetanks zijn gevuld, halen we de broodtrommels uit de zijkoffers. Alle drie de crossovers bieden voldoende opbergruimte voor een tocht van enkele weken: ondergoed, een verschoning en voedsel passen gemakkelijk in de koffers. Alleen de SHAD zijkoffers van de CFMoto 650MT bieden ruimte aan een integraalhelm. Gesterkt door het voedsel en benzine gaan de ruiters en rossen verder. Recht voor ons ligt een bochtenparadijs waar de Yamaha met het grootste plezier induikt. Nu kan hij eindelijk het voordeel van zijn MT07-genen uitbuiten: van de ene bocht in de andere wervelen.
Met een nauwkeurig aanvoelend voorwiel duikt hij rap korte bochten in. Het sturen gaat met precisie tot de voetsteunen over het asfalt slepen. De gebeurt relatief vroeg op de Tracer. De Yamaha richt zich lichtjes op bij afremmen onder hellingshoek. De V-Strom is anders, die blijft op koers. Het hoge stuur betekent wel dat er weinig gewicht op de voorkant rust. Het vertrouwen bij sportieve snelheden lijdt eronder. Over het geheel genomen stuurt de Suzuki zeer stabiel en rustig op zijn Bridgestone Battlax Adventure. Bij gemiddelde snelheden is de Suzuki nog steeds zeer handelbaar. Des te hoger de snelheid, hoe hardnekkiger de V-Strom reageert op stuurimpulsen. Hij moet dan resoluut geleid worden.
De rem vereist ook een beetje meer handkracht dan die van de Yamaha. Hij is wel goed te doseren en ook sportief verankeren gaat probleemloos. Dat geldt niet voor de CFMoto. Bij meerdere opeenvolgende remmanoeuvres verschuift het drukpunt in het remhendel naar het stuur. Sterk verkleurde remschijven zijn het bewijs van hoge temperaturen. Het ABS-systeem grijpt laat in, maar met grove tussenpozen. Toch gaat ook de 650 MT sportief door de bocht als dat nodig is. Het gaat allemaal niet zo makkelijk als op de Yamaha, en niet zo stabiel als op de Suzuki, maar op zijn Metzeler Roadtec Z8 Interact rolt de CFMoto neutraal en veilig door elke bocht.
Met een klein beetje voorsprong arriveert de Yamaha-rijder als eerste bij het volgende kruispunt. Het geeft hem de tijd om de lucht te bestuderen. De lichtpuntjes zijn verdwenen. Wat nu? We lassen een pauze in. We voelen ons ver weg van de geciviliseerde wereld en nemen plaats naast de motoren. Voor ons een uitgestrekte weide, achter ons een eenzame boom. Een decor dat niet mooier geschilderd had kunnen worden. Het is duidelijk: vandaag geen zon van boven. Tevreden gezichten illustreren dat de zon tijdens de trip in het hart van elke bestuurder heeft geschenen. Deze drie cross-overs combineren verfrissend purisme met pragmatische reisgeschiktheid, al zijn ze fundamenteel verschillend van aard. De wendbare en stijlvolle Tracer 7GT houdt van sportief, de V-Strom 650XT is meer ontspannen. Beide steken goed in elkaar. De 650MT is minder verfijnd en kan het qua rijdynamiek niet helemaal bijbenen. Dat wordt hem tot op zekere hoogte vergeven als je naar het prijskaartje kijkt. Alle drie zijn geschikt om de zon te achtervolgen. Wij geven het niet op. Laten we verder gaan…
