Tips & Tricks MP 16-2010

8 TIPS BIJ DE AANKOOP VAN EEN OCCASION 1.Als een motor al weken op internet staat en er volgens de aanbieder al veel geïnteresseerden zijn geweest die ‘nog moeten overleggen, maar eigenlijk al gekocht hebben’, kun je de moeite beter besparen. Honderd procent kans op een flop. 2.Wees moedig als er een in jouw ogen te hoog prijskaartje aan een motor hangt. Doe per mail of telefonisch een brutaal bod en onderbouw dat netjes. Het is verbazingwekkend wat dat kan opleveren. Vragen kost niets!3.Rijd niet de halve wereld af voor een bezichtiging. Hierdoor stijgt alleen de druk om te slagen. Vuistregel: een spontaan bezoekje is alleen de moeite waard bij afstanden tot vijftig kilometer. 4.Bekijk vooraf of een lange rit werkelijk loont. Probeer zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Dat kunnen detailfoto’s van de betreffende motor zijn, maar ook kopieën van het kentekenbewijs of onderhoudsrekeningen. Deze zijn zonder al te veel moeite via e-mail te versturen (jpg- of PDF-formaat). Probeer in het meest ideale geval twee tot drie bezichtigingen per dag te plannen. 5.Plan je tijd nauwkeurig. Spreek alles goed af met de aanbieder en meld eventuele vertraging op tijd. Laat je in ieder geval nooit door de verkoper opjagen. Hij heeft zeeën van tijd, want hij wil per slot van rekening een motor verkopen. 6.Stel je niet te formeel op. Gebruik niet ‘U’, maar ‘je’, motorrijders onder elkaar. Dit werkt in de praktijk lekker ontspannen. Maar pas op dat je niet al te joviaal wordt. 7.Check de omgeving, daaruit kun je al snel afleiden hoe de verkoper met de motor is omgegaan. Staat de motor naast een berg rotzooi, scheef tegen een lantaarnpaal of achter in een hoek? Fout. Mooi gepoetst en onder een hoes in de garage? Goed. Spreek ook bij voorkeur overdag af, zodat je de motor in daglicht kunt zien.8.Gouden regel: er bestaat geen koopplicht! Schakel de emoties dus uit en sla alleen dan toe als de motor schadevrij is en de prijs die je vooraf in je hoofd had niet wordt overschreden. Zie bij twijfel van de aankoop af. Het is geen huisdier dat je met pijn in het achterlaat. Er komen dan vast wel weer nieuwe kansen![VOOR EEN VOLGENDE KEER]Een normaal remblok is net iets groter dan een luciferdoosje en slechts een paar millimeter dik. Het verricht zijn werkzaamheden in het donker van de remklauw en heeft van tijd tot tijd even wat persoonlijke aandacht nodig. Zeker nu de onderhoudsintervallen van moderne motoren steeds langer worden. Klinken er schrapende geluiden bij het remmen, dan is het feitelijk al te laat. Je remt dan ijzer op ijzer, de remblokken zijn volledig versleten en de metalen onderplaatjes drukken luid hoorbaar op de remschijven. Direct stoppen met rijden, anders rem je de remschijven compleet de vernieling in. En da’s een duur geintje. Dat de remblokken slijten, heeft natuurlijk een oorzaak. Bij het inknijpen van het remhendel wordt door de zuiger in de hoofdremcilinder druk in de remvloeistof opgebouwd, die druk wordt vervolgens overgedragen naar de zuigers in de remklauwen. De zuigers komen van de plek en drukken de remblokken tegen de draaiende remschijven. Door de wrijving tussen de blokken en de schijven wordt het wiel afgeremd. Hierdoor slijten zowel de remblokken als de remschijven. Als vuistregel geldt: bij normale belasting gaan de remblokken ongeveer 25.000 tot 30.000 kilometer mee en de schijven ongeveer drie keer zo lang. In de onderhoudsboekjes van alle motorfabrikanten staat de mededeling ‘remblokken controleren’ bij iedere kleine en grote onderhoudsbeurt vermeld. Maar aangezien de onderhoudsintervallen de laatste jaren steeds ruimer zijn geworden en de meeste moderne motoren pas na een kilometer of 12.000 weer naar de werkplaats moeten, is het verstandig om ook zelf de remblokken goed in de gaten te houden. Hoe doe je dat?Check regelmatig of er nog voldoende materiaal op de blokken zit, dus meer dan een millimeter. In nieuwstaat is dit vijf tot acht millimeter. Doe dit hoe dan ook voor iedere langere rit en uiteraard voor en achter. Een plotseling optredend schrapend geluid bij wielen in de afdaling van een bergpas is niet alleen pijnlijk, maar ook bijzonder gevaarlijk. Maar hoe kijk je ‘vaktechnisch’ naar de toestand van de remblokken, hoe kun je de dikte vaststellen? Uitbouwen en meten is erg omslachtig en dat gebeurt ook niet in een werkplaats. Je moet er als het ware een timmermansoog voor hebben, maar het is natuurlijk niet heel moeilijk om één millimeter van vijf te onderscheiden. Het frictiemateriaal is op een draagplaat bevestigd, meestal verlijmd of onder hoge druk opgeperst. Zoals gezegd verrichten de remblokken hun belangrijke werk in het donker van de remklauw, waardoor je vanzelfsprekend licht nodig hebt om de dikte te kunnen controleren. Als je met een zaklamp langs de remschijf tussen de klauwen schijnt, kun je de blokken zien zitten. De voering is wat kleiner dan de ongeveer drie millimeter dikke metalen draagplaat. Tussen deze plaat en de remschijf moet nog minstens een millimeter frictiemateriaal zitten. De meeste remblokken zijn voorzien van slijtindicatie, maar mocht je ook die – om wat voor reden dan ook – niet goed kunnen aflezen, dan kun je altijd nog terugvallen op de truc met de lucifer. Een lucifer is in de regel 1,5 millimeter dik en moet tussen de remschijf en de remblokken kunnen worden geschoven. Past de lucifer en is er links en rechts nog voldoende ‘lucht’, dan zijn de remblokken nog dik genoeg. Pas het niet, dan zijn de remblokken al aardig aan het eind van hun Latijn en moeten ze hoognodig worden afgelost. GETEST: GRID 59 RACERMADE IN NL59 Racer, een snelle naam die je eerder zou linken aan een strak gesneden pak voor de doorgewinterde circuittijger dan aan een retro-gestijld jack voor de naked bike-rider of – doe eens gek – een modebewuste custom-rijder. Hoe dan ook, de 59 Racer van het Nederlandse Grid ziet er met zijn mix van textiel en lederen inzetstukken sportief uit en zo kun je de pasvorm ook rustig bestempelen. Het jack sluit overal mooi strak aan en het rugpand is voor een semi-sportief jack als dit zeker niet te kort, waardoor je niet bang hoeft te zijn om met een ontblote onderrug rond te rijden. De taille is eventueel snelt te verstellen met twee klittenbandstraps. Handig zijn de lange ritsen in de mouwen, waardoor je moeiteloos een paar langere handschoenen onder de mouwen kunt dragen en dat is weer handig als je onderweg onverhoeds wordt getrakteerd op een buitje regen. Zorg er tijdens zo’n buitje trouwens wel voor dat je niets van waarde in een van de drie buitenzakken hebt zitten. Deze hebben een klein flapje achter de niet waterdichte rits, maar dat kan niet verhinderen dat er tijdens een stevige plensbui water naar binnen komt. Het binnenzakje op een veilige droge plek is dan al snel te klein om bijvoorbeeld portemonnee en telefoon in te stoppen. Maar het jack zelf, uiteraard voorzien van CE-protectoren op de kwetsbare plekken, blijft verder kurkdroog van binnen. Dat is de verdienste van het Raintex membraan, dat in de uitneembare voering van het jack is verwerkt. Uiteraard ben je wel volledig aan de weergoden overgeleverd als je de voering verwijderd, bijvoorbeeld tijdens een ritje op een snikhete dag. Mocht je dan in stortbui terecht komen, dan ga je onvermijdelijk nat. Laat je de voering op zo’n hete dag zitten, dan is de keerzijde dat je het onherroepelijk erg warm gaat krijgen in de 59 Racer. Tja, keuzes, keuzes…. PRIJS: € 189,95INFO: www.splash-design.com