Rik van Beem – Thunderbird Café Racer

Na onder meer een Yamaha TRX850 en Suzuki GSR600 komt er bij Rik van Beem (60) met een Triumph Street Triple voor het eerst een driecilinder op zijn pad. De supermarktmedewerker is in één klap verkocht aan deze karakteristieke blokconfiguratie en verslijt in krap twee jaar tijd drie driecilinders. Sinds eind 2016 echter rijdt hij op deze fraaie Triumph Thunderbird Sport Café Racer uit ’98, en die gaat niet meer weg: “Dit blijft ‘m!”

“Ik ben op vrij late leeftijd begonnen met motorrijden. Op m’n 48e kocht ik een Zündapp KS80, een beetje voor het opknappen, dat leek me wel wat. Dat is weliswaar maar een 80cc-tje, maar wel een motor, dus toen moest het motorrijbewijs er ook maar komen. Dat zat er altijd al wel in hoor, mijn hele familie rijdt motor, maar bij mij was het er op de een of andere manier nooit van gekomen. Maar ja, als je dan eenmaal je rijbewijs hebt, wil je natuurlijk heel snel een echte motor en dat werd een Yamaha TRX850. Vervolgens kocht ik mijn eerste nieuwe motor, een Suzuki GSR600, die ik na een paar jaar weer inruilde op een Street Triple. Daar had ik veel over gelezen en iedereen was lyrisch over dat blok. Het koppel van een tweecilinder, het hoogtoerige en topvermogen van een viercilinder, dat leek me wel wat. Een perfecte combinatie, ik was direct aan het concept verslingerd. De Street heb ik vervolgens ingeruild op een Benelli TnT1130 Café Racer. Prachtige machine, die ik helaas total loss reed. Vervolgens kwam er een Yamaha MT-09, uiteraard een driecilinder, die ook echt super reed. Inmiddels echter, had mijn zoon ook zijn motorrijbewijs gehaald en nadat hij een paar keer mijn motor had geleend, wilde hij ‘m wel overnemen. Dus zat ik daar, moest er weer een nieuwe motor komen. De Triumph Thruxton 1200 kwam toen net uit en dat vond ik een bijzonder gaaf ding om te zien. Alleen was het natuurlijk geen driecilinder. Toen ben ik me eens op internet gaan oriënteren op een driecilinder retro, en dan het liefst met spaakwielen, die ik dan zelf kon ombouwen tot een café racer. Daar had ik al vaker over nagedacht, zelf een motor bouwen, en dit leek de perfecte gelegenheid. Mijn oog viel op een bepaald moment op de Thunderbird Sport, prachtig ding om te zien en dan vooral in de rood/zwarte kleurstelling. Het is alleen best een zeldzame motor, in de hele Benelux zijn er maar 75 van verkocht, waarvan slechts enkele in die zwart/rode kleur. Maar gelukkig vond ik er toch eentje in het zuiden van Nederland, en die heb ik direct gekocht. Inmiddels had ik ook al een goed beeld van hoe ‘ie er uit zou moeten komen te zien. Het moest wel herkenbaar een Thunderbird Sport blijven, maar dan wel met een persoonlijke schwung. De motor is toen eerst naar Mile Pajic gegaan, die er een volledig nieuw uitlaatsysteem onder heeft gebouwd met aan weerszijden van de achterbrug een Spark einddemper. De 2004-serie had dat ook, die van mij standaard niet, die had een gestapelde dubbele demper aan de rechterkant. In eerste instantie zou Pajic enkel het uitlaatsysteem maken, maar het bleek dat hij ook een poedercoatbedrijf had, en er moesten verschillende onderdelen opnieuw worden gecoat en/of aangepast. De motor stond er toch al en dan is één en één natuurlijk twee. Ik wilde het in eerste instantie zelf doen, maar uiteindelijk heb ik besloten om het Mile en zijn zoon Timo maar te laten doen. Zo heeft hij onder andere de achtervering aangepakt, achter staat de machine nu wat hoger, er K&N-filters op gezet, evenals andere knipperlichten voor, een setje clip-ons, speciale voetsteuntjes en nog wat andere zaken. Het mono-zitje vond ik in Italië, die is uiteraard in lijn van de motor gespoten, en verder heb ik de wielen opnieuw laten spaken en de velgen laten poedercoaten. Daarbij zijn de naven wel rood gebleven, dat zie je ook niet zo vaak. Een maand of twee is Pajic er mee bezig geweest, eind februari vorig jaar heb ik ‘m opgehaald. Ondanks dat Pajic het blok had afgesteld begon deze na een tijdje wat ongelijk te lopen. Bij een Triumph-specialist in Noordwijkerhout kwamen ze er vervolgens achter dat de vorige eigenaar gaten in het filter van de benzinekraan had gemaakt voor een betere doorstroming, waardoor de carburateurs vervuild raakten. Dat opgelost en sindsdien loopt ‘ie als een zonnetje. Ik ben er afgelopen jaar mee naar de TT op het Isle of Man geweest en daar dachten velen zelfs dat het een nieuw model van Triumph was. Hij is feitelijk ook nieuw, want elk boutje en schroefje is wel los geweest. In alle eerlijkheid, ik had niet kunnen dromen dat ‘ie goed zou lukken. Ja, dit blijft ‘m!”