Rij-impressie Honda Crossrunner Hyperpro
Stelschroeven voor de vering. Voor de een hebben ze een puur ceremoniële functie, voor een ander zijn het onmisbare schakels om tot een perfecte persoonlijke veerafstelling te komen en weer een ander draait zich suf zonder ooit tot een vruchtbaar resultaat te komen. Jan Seiger behoorde met zijn Honda Crossrunner tot de laatste categorie en liet zijn machine uiteindelijk bij SO Products van Hyperpro vering voorzien. Het resultaat vergelijken we met een standaard Crossrunner. Wat bovenstaande vooral ook duidelijk maakt, is dat vering voor velen deels een nogal ongrijpbare materie is. Hoeveel motoren rijden er rond, waarvan de sleufjes in de stelschroeven hun maagdelijkheid nog niet hebben verloren? Dat loopt hier in Nederland ongetwijfeld al in de ettelijke duizenden. De eigenaren van zulke machines zijn simpelweg tevreden met de door de fabrikant uitgedokterde veerafstelling of hebben er mee leren leven, dat kan ook natuurlijk. In ieder geval is nooit de behoefte komen bovendrijven om de schroevendraaier ter hand te nemen om de koe eens goed bij de horens te vatten. Anderen draaien zich een ongeluk maar schieten er geen steek mee op. Wat er ook wordt gedraaid en welke richting er ook wordt gekozen, nooit wordt dat lekkere gevoel bereikt van het kunnen lezen en schrijven met een machine. De hoeveelheid motoren waar de eigenaar geen vrienden mee kon worden en daarop uit pure frustratie weer is ingeruild, is misschien wel net zo groot. De kersvers aangeschafte Honda Crossrunner van Jan Seiger (zie ook kader) was bijna eenzelfde lot beschoren. Wat deze inwoner van Bornerbroek ook probeerde met de afstelling van de achterschokbreker, het enige wat aan de Honda kan worden afgesteld, vrienden werden het niet. Maar het probleem schuilde voor Seiger met name in die niet instelbare voorvork, die naar zijn ervaring nadrukkelijk begon te pompen in het snellere bochtenwerk. Maar wat Seiger ook probeerde, het ging van kwaad tot erger. Een verschijnsel dat we in ieder geval ook zelf ondervonden in testen met de Crossrunner, alleen in mindere mate. Dat illustreert maar weer dat vering een samenspel van factoren is, waarbij onder andere ook het gewicht van de rijder en de meer ongrijpbare ‘tussen-de-oren-factor’ een belangrijke rol kunnen spelen. ‘Tastbaar’ uit onze eigen ervaringen is in ieder geval een pompend gevoel aan de voorzijde bij maximale belasting van de voorvork, waarbij het voorwiel in zeer extreme gevallen het contact met de weg wat dreigt te verliezen en de buitenkant van de bocht opzoekt. Heel dramatisch vonden we dat destijds niet, ook al omdat de nadrukkelijk comfortabele afstelling als wisselgeld bij normaal toergebruik voor een goede feedback zorgt en zowel op grote als kleine oneffenheden voor continu voor veel comfort zorgt. Maar de ervaringen van Seiger, die wat forser van postuur is en er door de bank genomen een overwegend sportievere rijstijl op nahoudt, demonstreren dat de materie voor velerlei uitleg vatbaar is. Seiger speelde even met de gedachte om voortijdig afscheid van zijn Crossrunner te nemen, maar besloot de Honda een tweede kans te geven door een veringspecialist te raadplegen. Dat werd SO Products in Bornerbroek (www.so-products.com), waar de Crossrunner werd voorzien van vervangende Hyperpro veerelementen. Aan de voorzijde werden de standaard vorkveren vervangen door doorlopend progressieve veren, die naarmate ze verder worden ingedrukt constructief harder worden, en de vorkolie door een iets dikkere variant (kosten incl. BTW € 151,25). De achterschokbreker, waarvan uitgaande demping en veervoorspanning instelbaar zijn, maakte plaats voor een volledig instelbaar lineair exemplaar (kosten incl. BTW € 744,15) met een mooie draaiknop om de veervoorspanning hydraulisch te kunnen verstellen. Optioneel kun je dan ook nog kiezen voor hoogteverstelling (€ 66,55 incl. BTW). Een beste hap geld, maar ook voor minder valt er nog veel (veer)winst te behalen. Hyperpro levert bijvoorbeeld ook een set met uitsluitend progressieve veren voor en achter en een dikkere vorkolie (ongeveer € 385,-) en bij SO Products kun je ook kiezen voor een iets eenvoudiger uitgevoerde YSS achterschokbreker (€ 350,-), met net als standaard stelmogelijkheden voor de uitgaande demping en de veervoorspanning (zonder draaiwiel). De verschillen met de standaard vering komen in een rechtstreeks vergelijk met een volledig standaard Crossrunner in ieder geval al snel bovendrijven en dan met name als de snelheden wat hoger liggen en het asfalt uitdagend slingert. Rij je meer gematigde toersnelheden, dan is het verschil minder evident. Oneffenheden en hobbels lijken door de nadrukkelijk comfortabele standaard vering net even een tik makkelijk geabsorbeerd te worden dan het vervangend veermateriaal onder de Crossrunner van Seiger dat doet, waarbij dan wel dient te worden opgemerkt dat zijn veerafstelling sportief stug is. Aan de achterzijde kun je daar indien gewenst dus nog het nodige aan veranderen. Voer je het tempo flink op, dan maakt de vering op Seigers Crossrunner wel het onderscheid. Waar de standaard Honda in bijvoorbeeld snel genomen links/rechtscombinaties nadrukkelijk aan voor en achterzijde begint te bewegen en met stevige hand op koers moet worden gehouden om te voorkomen dat de buitenkant van de bocht wordt opgezocht, laat de Crossrunner van Seiger zich volledig stoïcijns door het bochtenwerk leiden. Met name bij snel omgooien van het ene op het andere oor blijft zijn Honda de rust zelf, zonder dat voor- en achtervering nerveus worden en beginnen te pompen. Daardoor is de machine ook veel makkelijker op de gewenste lijn te houden en preciezer te sturen. Ook bij hard aanremmen is er een duidelijk onderscheid tussen beide Crossrunners waarneembaar. Waar de standaard versie diep in de voorvork duikt, lijkt de vork Seigers Honda niet warm of koud te worden van het resolute ankeren en wordt de druk op het voorwiel veel geleidelijker opgebouwd. Bovendien blijft de voorpartij bij het lossen van de rem rustig, waar die van de standaard Crossrunner een stuk onstuimiger omhoog komt en het insturen op snelheid daardoor onnauwkeuriger maakt. De veermodificaties aan de Honda Crossrunner van Jan Seiger kunnen, gezien zijn sportievere rijstijl, hoe dan ook geslaagd worden genoemd. Maar die hebben in dit geval ook een prijs die er niet om liegt. Toch is er ook met een beperkter budget vaak al veel verbetering te boeken op veergebied. Lees wat dat betreft ook even het tussenverslag van onze Honda NC700X DCT duurtestmachine in deze uitgave van MotoPlus. [kader beeld: 8910] “DE MONDHOEKEN GINGEN GELIJK BREDER STAAN” Afgelopen jaar kocht Jan Seiger uit Bornerbroek een nieuwe Honda Crossrunner, naar eigen zeggen een heerlijk machine, die vergeleken met de oude VFR800 met name vanuit de toerenkelder heerlijk soepel oppakt. Maar na een paar ritten merkte Seiger dat hij geen vrienden ging worden met de vering van de avontuurlijk gelijnde Honda. “Het grootste probleem was dat voor- en achtervering niet mooi in balans waren en er in snel genomen bochten te weinig druk op de voorvork stond”, legt hij uit. “Ik ben vervolgens met de achtervering aan het stellen gegaan, maar aangezien alleen de achterzijde stelmogelijkheden heeft ging het al snel van kwaad tot erger. Dan koop je dus een nieuwe motor en heb je er al na een paar weken de pest in, omdat het dan toch net niet is wat je verwacht had.” Seiger overwoog de Crossrunner meteen weer in te ruilen, maar besloot toch eerst langs een veringspecialist te gaan. Daar bleek dat er de nodig winst op de vering behaald kon worden. “Toen ik na veertien dagen de motor weer ophaalde had ik de mondhoeken gelijk breder staan. Voor mij is het grootste verschil met de standaard vering dat de motor nu veel koersvaster en stabieler aanvoelt en niet meer naar binnen en buiten loopt in het bochtenwerk. Er zit veel meer balans tussen voor- en achterzijde. Kost een paar cent, maar dan heb je ook wat.” [BU’s] [opening 8867] Zoek de verschillen. Hyperpro en standaard? [8895 en 8900 1 bu] Links de standaard achterveer, rechts de progressief gewonden Hyperpro veer. [8902] De achterschokbreker is nu volledig instelbaar en heeft onder andere een mooie draaiknop voor de veervoorspanning. [8893] Alleen een stickertje aan de onderzijde van de vorkpoten verraadt het andere binnenwerk.
