Reizen Idaho/Wyoming, VS
Cowboy-romantiek, Wild West-gevoel, in de sporen van de pioniers het Amerikaanse binnenland verkennen, waarbij de dunbevolkte oostelijke uitlopers van de Rocky Mountains zelfs vandaag de dag nog steeds een groots avontuur beloven. Je kunt niet anders dan je voorstellen hoe dit op de rug van een paard geweest moet zijn!
Het paard is vandaag in staking. Hij wil niet meer voor- en ook niet meer achteruit. Vervloekt! Het paard heet KTM 990 Adventure R en eigenlijk zijn het 115 paarden, die uit de twee cilinders worden gepompt. De motor loopt weliswaar perfect, een goede zaak, maar dat brengt ons op dit moment niets. Simpelweg omdat het paard momenteel op z’n zij ligt. Omgevallen in een meer dan scherpe haarspeldbocht bergafwaarts. Hem de sporen geven heeft geen zin en ook aanmoedigende woorden worden door de wilde machine niet gehoord.
De bosbodem is zacht, voor het voorwiel zakt een flinke afgrond de diepte in en achter gaat het met bijna twintig procent omhoog. Zelfs de term bospad zou hier een schromelijke overdrijving zijn. Dit is echt cross country, midden in het bos. Dit moet het Targhee Woud zijn, het hart van de Rocky Mountains.
De met rotsen bezaaide steile klim in het onbekende voelde in eerste instantie nog goed aan. De tweecilinder trekt stevig door de met wortels, naalden en bladeren bedekte ondergrond. Zigzaggend klimt het stalen ros met ruiter de berg op. Tot, ja tot een enorme omgevallen boom de weg blokkeert. Er zit niets anders op dan omkeren en een andere route zoeken.
Kort daarvoor reed ik bijna tegen een twee meter grote eland aan, die zich schuil hield in een struikgewas van dennen. John, een van mijn reisgenoten, heeft er spijt van dat hij zijn geweer niet bij zich heeft. Zo’n prachtexemplaar heeft hij zelden gezien, zegt de gepassioneerde amateur jager. John komt uit Idaho en voelt zich helemaal thuis in de bossen en de bergen. Hij doet aan vissen en rijdt in absurd grote jeeps. In de winter staat hij op de ski’s of ploegt hij offpiste door de sneeuw met zijn sneeuwscooter. John houdt van outdoor actie, vanzelfsprekend dus ook van all- en offroad motoren. Het liefst een tweecilinder, waarmee je op bijna alle terreinen uit de voeten kunt. Snelwegen, zandwegen en over paden. John is tevens de man die deze reis in de Rockies mogelijk maakt. Moet ik daar op dit moment blij mee zijn of niet? Want hoe in godsnaam red ik me uit deze nogal precaire situatie? Geintje natuurlijk, ik zou niet anders willen! Vorig jaar vertelde ik John over mijn reis door Roemenië en Marokko. John antwoorde fel met de welbekende Amerikaanse nationalistische inborst: “Wil je echt een perfecte rit? Kom naar mijn huis in Idaho en ik laat je kennis maken met de mooiste routes in mijn achtertuin!” Aha, dus het avontuur begint direct achter je huis? Dat wil ik met eigen ogen zien. Feitelijk begon de trip in Rigby, een klein stadje ergens in de middle-of-nowhere van Idaho. Het is omringd door aardappelvelden en het beeld dat je krijgt voorgeschoteld wanneer je het stadje uit rijdt, ziet er als volgt uit: ongelofelijk uitzicht, kilometers uitgestrekte vlakten, de Snake River Plain aan de horizon, glooiende heuvels, bergketens en dramatische wolkenformaties. Kleurrijke loofbossen, het is zomer, breken de monotonie van de uitgestrekte vlaktes waar koeien grazen. Zo nu en dan ontwaar je in de verte een boerderij. En héél af en toe kom je op de brede wegen een pick-up truck met veewagen tegen. De bestuurder begroet je met een ongedwongen vingertip richting de grote cowboyhoed.
We hebben bij ons drie KTM’s, een BMW en minimale bagage. Hoog tempo. Dave uit Californië is een typische Amerikaanse motorrijder: als kind op een minicrosser, als tiener op een crossmotor, na de universiteit op een enduro en nu met 40+ op een allroad. Wat minder risico en wat meer kampvuur romantiek. Samen sturen we richting de oostelijke bergketen, de route verandert langzaam maar zeker in een bospad door sparbossen. Af en toe duikt er achter een struik een tak op. Niet zomaar een tak, maar eentje van ongeveer armdikte. Heb je die overwonnen, moet je dwars over stenen zo groot als voetballen. Als je de jongens van hier wilt volgen is er geen tijd om rond te kijken, nee het is echt aanpoten. Gas erbij!
Edward, de vierde van het stel, reisde als New Yorker een jaar lang hoofdzakelijk naast het asfalt met de motor door de Verenigde Staten en Canada. Hij doorkruiste meerdere malen de Rocky Mountains, hij kent bijna elk pad hier. Op zijn bagagedrager is overigens een lier gemonteerd. Zo eentje die je normaal op quad’s en jeeps vindt. Die heeft hem, toen hij alleen onderweg was, al een paar keer geholpen. Maar hij heeft ook al vaak genoeg bij zijn motor moeten kamperen, hopende dat iemand hem de volgende dag uit de wildernis kon helpen. Leuk verhaal, maar alsjeblieft niet nu! John waarschuwde eerder nog voor grizzly beren, ik begin hem toch wel te knijpen. De beren die we eerder in Wyoming zagen, leken niet zo heel gevaarlijk. Dat waren zwarte beren, beetje teddybeer beestjes eigenlijk, maar ik vermoed dat grizzly’s een wat minder hoge aaibaarheidsfactor hebben. Het zijn in ieder geval niet de meest vredelievende beestjes op aarde. De beren hier wegen al snel een halve ton en kunnen je met één klap van hun klauwen kennis laten maken met de Schepper van al het leven. Hier rondom Yellow Stone en Grand Teton National Park leven ongeveer vijfhonderd beren. En dat is precies waar ik nu ben. Voor het eerste in mijn uiterst succesvolle pacifistische carrière zou ik willen dat ik een pistool bij mij had. Ineens begrijp ik de hang van Amerikanen naar hun wapens. Hier in de Rockies woont nog steeds heel veel wild en ondanks dat je ze niet veel tegenkomt, is de dreiging hier merkbaar groter dan bijvoorbeeld op de Veluwe.
Idaho en Wyoming zijn samen groter dan twaalf keer de oppervlakte van Nederland. De staten behoren tot de dunst bevolkte van de VS, met slecht zeven inwoners per vierkante kilometer. Rond 1880 woonden hier slechts 30.000 mensen. De meeste pioniers trokken toen verder naar de veelbelovende Pacific Coast bij Californië. Op de weg daar naar toe ging het er niet rustig aan toe: Wild West-legendes en revolverhelden als Buffalo Bill en Wild Bill Hickock joegen professioneel op bizons en buffels. Hiermee ontnamen zij de indianen hun levensonderhoud. Het was het begin van bittere gevechten tussen Cheyenne Indianen en het Amerikaanse leger. De oorspronkelijke bevolking trok hierbij aan het kortste eind, pijl en boog bleek niet opgewassen tegen buskruit en geweren. Tegenwoordig wordt er vooral nog op bizons geschoten door toeristen, met hun camera dan.
Eindelijk hoor ik een motorgeluid, dat moet John zijn. Dave en Edward, op zoek naar een ingang naar Yellowstone National Park, sloegen net voor mij af in een andere richting. Met ons tweeën proberen we de 230 kilo zware KTM een paar meter omhoog te drukken, zodat we de scherpe bocht wat beter kunnen aansnijden. Het lukt! High five en snel door naar de verzamelplaats, waar wij de andere twee treffen. Een boer meldt ons daar dat vanwege de ‘shutdown’ van de regering, alle reguliere ingangen van het park dicht zijn. Dit noodzaakt ons tot het zoeken naar een andere ingang, want we willen het park in. Omkeren zit er helaas ook niet meer in, het laatste tankstation ligt ongeveer 150 kilometer terug, dat gaan we waarschijnlijk niet meer halen. We ontmoeten Dave en Edward bij een stuwmeer, zij hebben gelukkig het overzicht. Het gaat bos in, bos uit, dan weer over droge heuvels en even verderop moeten de dikke machines door diepe plassen ploegen. Heerlijk, en waanzinnig! Als een eindeloze achtbaan door een fenomenaal prachtig natuurlandschap. John overdreef niet toen hij had over ‘a perfect ride’. Even verderop rijden we over een uiterst vlakke zandweg, dunnetjes belegd met een laagje fijne steentjes. Edward waarschuwt: “It’s slippery!”. Hij gaat ons voor en kent de weg blijkbaar, want geen enkele bocht wordt normaal genomen. Staand op de voetsteunen drift hij van bocht tot bocht. Tegenliggers? Die zijn hier niet. Hier is blijkbaar niemand, ik voel me als Alice in motor-wonderland.
We rijden door het Yellowstone National Park, verder richting het zuiden. Rechts van ons verschijnt in de avondzon de top van de 4.200 meter hoge Grand Teton. Aan de voet van de berg is een gemoedelijke houten hut, ons bivak voor de nacht. We zetten alle motoren voor de hut aan het slot, om vervolgens in de saloon bij te komen met een heerlijke zelfgemaakte hamburger en een overvolle kom met gefrituurde uienringen. Met een blikje bier in de hand en chips op tafel bekijken we een honkbalwedstrijd. Niet veel later: diepe slaap.
’s Ochtends belemmert onverwachte sneeuwval de geplande route naar de verlaten zilvermijnen in het westen van Idaho. Een besneeuwde pas op 2.000 meter hoogte over met motoren? No way! Plannen veranderen dus. Verder naar het zuiden, richting de grens met Utah, daar schijnt de zon. We rijden over een stuk snelweg. Saai. Na twee uur zet Edward eindelijk zijn richtingaanwijzer aan en wijst naar een reeks heuvels. Daarachter”, zegt hij, “loopt de oude Oregon Trail. Een echte country road, die de kolonisten gebruikten om westwaarts te trekken in de 19e eeuw.” Vandaag de dag is het bijna onbewoond niemandsland, Edward wil ons een verlaten spookstad laten zien. We rijden offroad door weiden en velden midden door de cowboy coulissen van Caribou County naar Chesterfield. Hier staan vervallen bakstenen huizen, gedeeltelijk nog ingericht met prachtig, uit hout gesneden interieur. Tafels, schommelstoelen, alles is er. Buiten karakteriseren antieke landbouwwerktuigen, roestige windmolens en rotte hekken de verlaten nederzetting. Er heerst een morbide stemming op deze plek. Juist op het moment dat deze gedachte mijn hersenpan bevolkt, waait een ijzige wind over de grasvelden en pakken donkere wolken zich samen boven ons. Snel in het zadel en ‘yeehaw’ richting de horizon. We rijden voorbij een kamp met cowboys, die met moderne caravans een wagenpark hebben gemaakt. John vertelt dat de hedendaagse cowboy vaak uit het hoogland van Peru of Bolivia komt. Deze mannen zijn gewend aan de kou en wind, veel belangrijker echter is dat ze bereid zijn om voor een paar dollar per uur te werken. Het is een zware baan, vooral omdat de herder met zijn kudde doorgaans op zichzelf is aangewezen. Vaak slapen ze dan ook in eenvoudige, geïmproviseerde tentjes. Kampvuur, bonen, whisky, mondharmonica? Een naïeve, romantische voorstelling. Desondanks roepen de stoere mannen met cowboy hoed op hun volbloed paarden een beeld op uit lang vervlogen tijden. Het Amerika uit de westernfilms uit de kindertijd.
Grindpaden leiden terug naar een geasfalteerde weg langs een spoorlijn. Met zijn luide luchthoorn waarschuwt de machinist van de aankomende, kilometerlange goederentrein ons. We zijn weer terug in de beschaving. Onze etappe eindigt bij Lava Springs, daar vinden we natuurbaden met een temperatuur rond de 40 graden. Het is een populaire toeristische trekpleister in het niet echt toeristische Idaho. Stijf en met lichte spierpijn van het offroad rijden laten we ons van onze machines zakken, zo het warme, licht bruisende, magische bronwater in. Komen we hier ooit nog uit? Ik hoop eigenlijk van niet. Edward, Dave en John smeden de tourplannen voor de volgende dagen. Het weer zou dan beter moeten zijn. Zouden we dan misschien langs de Snake River richting het noordwesten kunnen? Zolang we maar niet weer over de besneeuwde bergen van de Rockies moeten. We kunnen ook terug naar Jackson Hole in Wyoming, Daar hebben we in ieder geval nog een aantal verborgen paden in de dichte bossen, die geschikt zijn voor dikke allroads. Daarnaast begroeten de hazen en poema’s je daar ook netjes. Over één ding zijn wij het als groep in ieder geval eens: country roads, don’t take us home! Nu nog niet in ieder geval!
INFO IDAHO EN WYOMING
Anders dan Californië of Florida zijn Idaho en Wyoming als reisbestemming wat ongewoon. En dat is goed, want als motorrijder betreed je een nieuw toeristisch land.
Ligging: noordwesten van de Verenigde Staten
Afstand vanaf Utrecht: 8.000 km (hemelsbreed Boise, Idaho)
Oppervlakte: 470.176 vierkante kilometer (ruim 12,5 keer Nederland)
Inwoners: 2,1 miljoen
Hoogste punt: 3.861 meter (Borah Peak, Idaho) / 4.207 meter (Gannett Peak, Wyoming)
Toeristische trekpleisters: in het grensgebied tussen Idaho en Wyoming maken Yellowstone National Park en Grand Teton veel indruk met hun hoge bergen, geisers en grote wild populaties (beren, bizons, elanden, poema’s, wolven etc.). De hete bronnen van Lava Springs bij Pocatello, Idaho zijn eveneens een grote aanrader, vooral als je daarna langs de Snake River richting de ‘Craters of the Moon’ gaat, een gigantisch lavaveld met mooie watervallen. Evel Knievel wilde in 1974 over de 400 meter brede en 500 meter diepe canyon springen, maar dat werd geen succes. Niet nadoen dus!
Taal: Engels
Schrift: Latijn
Munteenheid: Amerikaanse Dollar
Tijdsverschil: -7 of -8 uur
Wetenswaardigheden: om er te komen moet je eerst vliegen naar Chicago of Denver en vanaf daar met een binnenlandse vlucht verder naar Jackson Hole. Of kies als doel het stadje Idaho Falls, dat ligt in de buurt van Rigby. De kans is overigens groot op minimaal twee overstappen. Er zijn snellere verbindingen, maar die zijn vaak erg duur (ruim over de 2000 euro voor een retourticket, als het al mogelijk is). Eenvoudiger is dan vliegen naar Salt Lake City of Utah en dan de reis te vervolgen met auto of motor, ongeveer 3,5 uur rijden. Vluchten hier naar toe kosten rond de duizend euro.
Wanneer: september is dé maand voor een motortocht door deze twee Amerikaanse staten. Dan begint namelijk de Indian Summer in Idaho en Wyoming met prachtige kleuren en een mild klimaat. Vanaf oktober kunnen fronten slechtweer met regen, koude wind en plotselinge sneeuwval voor hachelijke situaties zorgen. De zomermaanden juli en augustus zijn te vergelijken met die in Scandinavië. Typisch echter voor dat seizoen zijn de zwermen muggen, die voor veel overlast kunnen zorgen tijdens outdoor activiteiten. Mei en juni zijn ook goede maanden. In de lange koude periode (november tot maart) zijn tochten op sneeuwscooters een mooie vervanger voor het motorrijden.
Motoren: motoren huren kun je onder meer bij Jackson Hole Adventure Rental (www.jhadeventure.com) in Jackson Hole, Wyoming. Hier verhuren ze sneeuwscooters, quads en BMW GS-modellen voor goed € 100 per dag. Eagle Rider in Salt Lake City, Utah (www.eaglerider.com) heeft wat meer te bieden qua motoren, naast BMW’s verhuurt deze zaak ook Harley’s en Triumph’s. Wat betreft het rijden zelf: op de highway heb je als motorrijder eigenlijk niks te zoeken. Door de beide staten lopen relatief gezien weinig autowegen. Alleen tussen de grotere steden en dorpen zijn geasfalteerde wegen aangelegd, overwegend goed van kwaliteit. Afgelegen gebieden zijn vaak alleen te bereiken over zand- en gravelwegen. Veel wegen worden gebruikt voor de landbouw en zijn niet goed onderhouden. Theoretisch gezien zijn ze te rijden met een normale toermotor, maar in de praktijk zit je veel beter en veiliger op een allroad. Goede noppenbanden zijn een vereiste om de omgeving te verkennen via boswegen, paden en bergstraten.
Overnachten:
Jackson Hole: Rustic Inn, www.rusticinnatjh.com
Grand Teton: Signal Mountain Lodge, www.signalmountainlodge.com
Yellowstone National Park: Island Park/Pond’s Lodge, www.pondslodge.com
Lava Hot Springs: Lava Hot Springs Inn, www.lavahotspringsinn.com
Voor de grote avonturiers zonder angst voor beren: tent meenemen. Afgezien van de beschermde natuurgebieden is wild kamperen bijna overal toegestaan.
Contact:
www.visitidaho.org
www.wyomingtourism.org
REISDUUR: 6 DAGEN
GEREDEN AFSTAND: 1.200 KILOMETER
