Occasion – Ducati Diavel

Ducati heeft heel wat meer te bieden dan enkel edel materiaal voor snelle hellingshoekadepten. Met de Diavel betreden de Italianen sinds 2011 zelfs het cruiserpad, zij het op heel eigen wijze. Hoe doet deze muscle-bike het op de tweedehandsmarkt?

Wat voor waanzinnige machine Ducati met de Diavel op poten heeft gezet laat zich misschien nog wel het beste bewijzen door het schoeisel. Standaard liggen er namelijk Pirelli Diablo Rosso II’s om de velgen. Rubber voor doorgewinterde sportrijders, waarmee zelfs probleemloos een circuitje kan worden gerond. De aluminium achtervelg is echter 8 inch breed, een voor sportfietsen gebruikelijke 180- of 190-achterband past dus niet. Achter prijkt er dan ook een vette 240’er achterslof, waarbij de gemiddelde cruiser een licht jaloerse blik maar moeilijk zal kunnen onderdrukken. Nu is de Diavel allesbehalve een cruiser natuurlijk. Oké, het silhouet van deze duivel (een letterlijke vertaling vanuit het Bolognese dialect) is redelijk vergelijkbaar met dat van andere powercruisers als de Harley-Davidson V-Rod, Triumph Rocket III of Suzuki M1800R. Maarrrr, dan die V-twin! Dat is allesbehalve een koppelrijke cc-metropool, die enkel en alleen getuned is op schakellui glijden in de hoogste versnelling, terwijl het toerental niet of nauwelijks boven de drieduizend komt.
De 1.198 cc tellende Testastretta II is van origine een honderd procent superbike-blok, dat voor gebruik in de allroad-broer Multistrada en de Diavel echter – begrijpelijkerwijs – wel licht werd getemd. Licht in de meest zuivere zin van het woord overigens, de gemeten 153 pk van de oerversie en 162 pk van het 2014-model zijn immers allesbehalve schraal te noemen. Om deze Italiaanse powercruiser toch goed rijdbaar te maken, is er natuurlijk een flink pakket aan elektronische hulpmiddeltjes aan boord: ride-by-wire, tractiecontrole, drie rijdmodi en natuurlijk ABS. Extra’s die er samen met het briljante rijwielgedeelte verantwoordelijk voor zijn dat de Diavel zich als geen ander door slingerend achterland land katapulteren. Dynamisch gezien laat de Diavel de concurrentie, die enkel het door de dikke achterslof opgeworpen stof voor zich ziet, mijlenver achter zich. Wie zich aan een proefrit waagt, wordt als een mak lam overrompeld door waanzin! Wedden?

AANKOOPTIPS
De Italië-kenners zijn het nagenoeg allemaal met elkaar eens: de Diavel is een van de meest betrouwbare Ducati’s van de laatste jaren. Wat zoveel betekent als: de Diavel ziet doorgaans enkel een werkplaats van binnen met betrekking tot het reguliere onderhoud (elke 12.000 kilometer). En tegelijkertijd kunnen dan de werkzaamheden met betrekking tot de verschillende terugroepacties worden uitgevoerd. Daarvan waren er namelijk nogal wat: negen gedurende een tijdsbestek van vijf jaar om precies te zijn. Meest opvallende zaken zijn de ‘handsfree’ contactsleutel, die het reguliere contactslot vervangt, en de zijstandaard van de eerste modelserie van 2011 en 2013 die moest worden vervangen. Wordt de gewenste Diavel tijdens de proefrit wat erg heet, dan zitten er waarschijnlijk lucht in het koelsysteem. Opnieuw vullen zou het probleem moeten verhelpen. Tegen de geselende ketting, die zelf met een correcte spanning bij het schakelen tegen de beschermer op de swingarm slaat, is bijna niet te doen.
MARKTSITUATIE
Geen pure superbike à la Panigale & Co, geen duidelijk gedefinieerde naked bike met minimaal lijnenspel à la Monster. En toch heeft de Diavel, die qua concept op meerdere segmenten leunt, een heel eigen koperspubliek gevonden. Sterker nog, de powercruiser/musclebike deed het zelfs beduidend beter dan bij de introductie werd verwacht. Niet alleen binnenshuis zijn enkele Monster-rijders overgestapt naar de Diavel, het concept ‘sportmotor treft cruiser’ wist ook diverse Harley-rijders over de streep te trekken. Na het succesvolle introductiejaar bleven de nieuwverkopen van de twin ieder jaar redelijk constant, al hebben we het nog altijd niet over heel grote aantallen. De occasionhandel rond de Diavel is echter ronduit levendig te noemen, het aanbod is gemiddeld, de gewildheid groot. Ook al omdat exemplaren uit de eerste serie te koop zijn voor prijzen net boven de tien mille. Reken echter voor net onderhouden exemplaren met een niet al te hoog kilometrage (max. 20.000 km) op bedragen van minimaal dertienduizend euro. Een flink bedrag voor een ‘tweedehandsje’, daarvoor krijg je echter wel een absolute koppendraaier, die zowel qua looks, als rijeigenschappen en karakter geen gelijke kent.