Mijn Trots – Tinus Nijdam

« Terug naar Mijn Trots
Pas’ drie jaar geleden wordt Tinus (59) door zijn broertje overgehaald om het motorrijbewijs te halen. Na een Suzuki RF900R en GSR600 maakt hij de overstap naar een Honda CB1000R, die hij over de wintermaanden zelf flink aanpakt en laat spuiten in een andere kleur. Inmiddels rijdt hij bijna elke dag, als het maar droog is. “Er komt geen druppel regen op!”

“Voordat ik mijn motorrijbewijs haalde reed ik af en toe al eens op een 125cc Zündapp, maar uiteindelijk heeft m’n broertje me echt aangestoken met het motorvirus. Van hem kreeg ik op mijn 56e verjaardag ook het motorrijbewijs cadeau. Toen ik dat had gehaald kocht ik van een kennis een Suzuki RF900R. Niet te duur voor een eerste aanschaf, als je valt, kun je dat natuurlijk beter doen met een motor van 1.500 euro dan eentje van 5.000 euro. Met de RF deed ik een paar maand ervaring op, waarna ik wederom via een kennis een GSR600 kocht. Gewoon om eens te kijken of zo’n naked bike niet wat voor me wass. Dat beviel me wel, met een racer rijd je toch altijd hard en omdat ik drie jaar geleden een rugoperatie heb gehad, moet ik ook een beetje comfortabel kunnen zitten. Omdat ik wel wat sportiefs wilde rijden, kom je dan uit bij een naked. Na de GSR600 heb ik toen deze CB1000R gekocht. Die vond ik altijd al mooi, vooral de HRC-uitvoering. De uitstraling, de brede vorm, zithouding, het is gewoon alles bij elkaar. Hij is met 125 pk sportief, niet té gek, maar ook geschikt voor relaxed rijden.

Via-via kwam ik te weten dat deze te koop stond, maar omdat ik zowel de RF als GSR nog had staan, wilde ik eerst ruimte in de schuur hebben. De GSR ging de verkoop in en toen ik een koper had, belde ik direct achter de CB1000R aan. Die bleek echter nét verkocht, aan Cor, een andere kennis van me. Heb ik hem direct gebeld om te vragen of dat klopte? ‘Ja man, ik vond ‘m ook zo mooi!’, zei hij meteen. Dat vond ik wel opvallend, want Cor heeft helemaal geen motorrijbewijs. Uiteindelijk kwam het gelukkig goed, hij ging emigreren naar Spanje en dus kreeg ik een telefoontje of ik ‘m niet alsnog wilde kopen. Dat heb ik toen gedaan, voor een mooie prijs. Ik wist eigenlijk vrijwel direct dat ik ‘m in een andere kleur wilde laten spuiten, maar toch niet in de HRC-kleuren. Blauw is altijd al mijn kleur geweest, waarom weet ik niet, maar het moest blauw worden. Ik kocht de CB in september en een maand later ging ‘ie uit elkaar. Dat heb ik zelf gedaan, maar omdat ik sinds twaalf jaar leukemie heb en daarom snel vermoeid ben, ging het allemaal wel wat langzamer dan normaal. Ik ben begonnen met het (bijna) volledig demonteren van alle onderdelen, alleen het blok en de voorvork zaten nog in het frame. Ik wist zoals gezegd al dat het blauw moest worden, maar er zijn misschien wel veertig soorten blauw. Ik werk in de haven bij een autobedrijf/schadehersteller en op een dag kwam daar een nieuwe Hyundai Ioniq bij onze spuiterij binnen. Toen ik die kleur zag, was ik gelijk verkocht. Middels de kleurcode hebben we een proefstaaltje gespoten, iets aangepast en toen was de kleur perfect.

Vooraf heb ik ‘m zelf geschuurd, maar ik ben geen schuurder, daarom hebben collega’s de laatste puntjes op de i gezet voordat de boel echt werd gespoten. Dat is denk ik in de tweede week van december 2020 gebeurt. Inmiddels had ik de remmen, wiellagers zelf al gedaan en de wielen gepoedercoat, dus toen de kuipdelen van de spuiter kwamen, kon ik ‘m zo weer op mijn dooie gemak in elkaar zetten. Al met al heeft de verbouwing me denk ik zo’n vier maand gekost. Naast de andere kleur heb ik er ook nog wat extra accessoires op gezet. Een Akrapovic einddemper bijvoorbeeld, en een ruitje van Puig, valprotectie, een set stuurverhogers met een ander stuur en een zelfgebouwde kentekenplaathouder. En een onderkuipje niet te vergeten, die heb ik in Engeland gekocht, want die was in Nederland niet te verkrijgen. Ik rij bijna elke dag, maar alleen als het zonnetje schijnt. Ik maak er zoveel kilometers mee, dat m’n Mercedes een tijdje terug plaats heeft gemaakt voor een Corsa, puur voor woon-werkverkeer. En voor slecht weer, want er komt geen druppel regen op! Mijn vrouw zegt wel eens dat het erger is dan met m’n kind, maar dit is ook m’n kindje, klaar. Echt een fijne motor, al had ik achteraf gezien misschien ook de voorvork moeten aanpakken. Die duikt namelijk nog iets teveel in met remmen, dus misschien dat ik het binnenwerk deze winter nog aanpak. Maar verder is ‘ie perfect, hij gaat voorlopig nog lang niet weg!”