Mijn Trots: Ry Bark

Geen geknutsel met turbo’s dit keer. Ook geen zwaar opvallend paintbrush jasje, rigoureus verbouwde streetfighter of unieke klassieker. Nee, Ry Bark heeft een veel alledaagser reden om trots te zijn op zijn volledig standaard, begrensde zelfs, Kawasaki KLE500. Een reden ook waarover iedere motorrijder kan meepraten en –voelen: het is zijn eerste.“Nee, dat was een dag, die vergeet ik snel. Het was op zaterdag, ik zou samen met m’n pa een rondje rijden langs allemaal lui die een motor te koop hadden staan. Ik had een lijstje gemaakt met motoren die een beetje vergelijkbaar waren met mijn lesmotor, een ER-5, Honda CB1, dat werk zeg maar. Goed en makkelijk spul om op te leren rijden weet je. De eerste stond in Hoofddorp, dat was een ER-5. Die zag er mooi uit en was bovendien ook redelijk nieuw. Hij was een zwangere vrouw, maar de prijs die ze er voor vroeg vond ik net iets te hoog. Ze had hem op internet staan en we spraken af dat als hij binnen zes weken niet was verkocht, ik hem dan mocht hebben voor iets minder. Dat was achteraf gezien dus niet meer nodig, want als tweede stond deze KLE op de planning, die was van een vent in Lisse. Eerst m’n vader er mee pad, die heeft tenslotte veel meer ervaring, en daarna natuurlijk zelf een stukkie sturen. Ik stap op en vond meteen al dat ‘ie zo lekker hoog zat, beetje dat BMW GS gevoel hè. En hij had handkappen, hartstikke lekker warm. Die jongen woonde aan de rand van Lisse en vanaf daar kon ik mooi een dijkweggetje op. Meteen lekker spelen joh, het ging me zo gemakkelijk af, ik had er direct een goed gevoel bij. Om kort te gaan, heen ging ik met de auto, terug op de motor, die heb ik dezelfde dag nog laten overschrijven.Achteraf best onverwacht, ik kende de motor helemaal niet en om eerlijk te zijn vond ik een allroad altijd een beetje lomp. Deze eerst ook, handkappen zijn praktisch maar ik vind ze niet mooi, en paars is ook helemaal niet mijn kleur. Maar weet je, wanneer je met plezier rijdt ga je de motor vanzelf mooi vinden, dat merk ik echt. De wielen bijvoorbeeld, sta ik naast de KLE en denk ik ‘Gafe spaken man!’. Ja, hij lijkt goed bij me te passen, maar helemaal zeker weet ik dat dus niet. Ik heb mijn rijbewijs pas sinds 13 december en veel gereden heb ik nog niet. Ja, twee keer naar m’n werk, maar toen was het spiegelglad en stervenskoud. Maar vooralsnog voelt de Kawa als mijn ideale motor. Maar eerlijk, als ik een ongelimiteerd budget had, dan lijkt zo’n Ninja 250R me ook wel er-rug leuk. Wat een gaaf ding is dat zeg. ’t Is een Ninja en bovendien vind ik Kawa wel een gaaf merk. Ik weet natuurlijk niet hoe het rijdt, maar dat lijkt me echt een leuke 25 kW motor om mee te beginnen. Dat is het natuurlijk wel, ik moet nog licht rijden, deze KLE is ook terug getuned. Daar merk je trouwens erg weinig van. Lessen mocht ik nog op een 35 kW motor, maar nu is het maximaal 25 kW. Eerst denk je nog ‘Jeetje, da’s eigenlijk gewoon een opgevoerde brommer’, maar er zit best een hoop pit in, dat valt helemaal niet tegen. Ik vind het ergens ook wel een goede maatregel. Kijk, je wilt toch weten hoe hard zo’n ding gaat en met een begrenzer is dat nog wel te doen. Zo denk er nu over hè, misschien heb ik over een paar maanden wel zoiets van ‘duurt toch wel erg lang die twee jaar’. Dit is in ieder geval al veel beter dan ik gewend was. Ik ging wel eens samen met mijn vader rijden, ik op de brommer en hij op de motor. Maar dat was niks. Die brommer loopt vijftig, vijfenvijftig als je mazzel hebt, en dat schiet niet op natuurlijk. Toen ik achttien was moest het rijbewijs er ook meteen komen. Heb ik wel eerst het autorijbewijs gehaald, maar dat had een andere reden. Het eerste rijbewijs kreeg ik van m’n ouders, lessen voor de auto kostte 1400 euro en voor de motor 900. Ja, toen dacht ik weet je wat, ik haal er het meeste uit, dat wordt de auto! Maar dit is veel leuker. Ja echt, de auto is gedegradeerd, dat stelt niks meer voor.”[Kader met oproep nog een keer herhalen]