Interview Michael van der Mark
Er lag een aanbieding, maar na vier seizoenen Yamaha vond Michael van der Mark dat hij een andere weg moest inslaan. Die weg voerde naar een fabrikant die voor het laatst in 2013 een WK Superbike-race won – maar Van der Mark heeft vertrouwen in zijn nieuwe werkgever BMW. De 28-jarige coureur evalueert zijn jaren bij Yamaha en blikt vooruit op zijn nieuwe Duitse avontuur met een Engels team. “Hun plan is: winnen.”
In de winter van 2019 maakt Michael van der Mark kennis met zijn nieuwe crewchief, tweevoudig Supersport-wereldkampioen Andrew Pitt en met zijn nieuwe teamgenoot Toprak Razgatlioglu. Met Pitt aan zijn zijde staat Van der Mark acht maal op het podium in 2020, met de overwinning in de Superpole-race in Barcelona als hoogtepunt. In die korte wedstrijd klopt hij wereldkampioen Jonathan Rea nadat de twee op miraculeuze wijze de voor hen crashende Alvaro Bautista kunnen ontwijken. “We werden allebei ingehaald op het rechte stuk door Bautista en ik zag meteen al dat hij hoe dwars hij al ging”, kijkt Van der Mark terug op dat angstaanjagende moment. “Ik wilde Johnny eigenlijk net al binnendoor inhalen en toen ging het voor ons fout. Door wat ik in mijn ooghoeken zag, dacht ik: ‘Johnny ligt er ook bij’. Toen kwam ik voorbij start-finish en zag ik dat ik nog steeds maar een klein gaatje had. Maar ik had het wel gewoon goed naar m’n zin. Het belangrijkste van die overwinning was dat hij niet ver achter me zat maar er niet bij kon komen. Dat iedereen wel weer even wist ‘hij kan het wel’. Ook in het team. Dat was wel even nodig.”
Want binnen dat team heeft Van der Mark concurrentie van een rijder die zijn racedebuut op de Yamaha in Phillip Island meteen winnend afsluit. Spektakelman Razgatlioglu, protegé van Kenan Sofuoglu, rijdt zich met stoppies en slides recht in de harten van sommige Yamaha-mensen – waaronder teammanager Paul Denning. De Brit bewierookt Razgatlioglu op social media na diens derde plaats in Jerez, nadat hij in de opwarmronde onderuit gegleden is en met een forse wond aan zijn elleboog aan de race moet beginnen; de populariteitspoll lijkt Razgatlioglu al vroeg in het seizoen in zijn voordeel te hebben beslist. “Dan weet je wel hoe het gaat”, glimlacht Van der Mark veelzeggend. Dat hij het persoonlijk prima met Razgatlioglu kon vinden, laat hij niet onvermeld.
Alsof er een nieuw lievelingetje in het team was gekomen, zo leek het.
“Oh ja, maar dat snap ik ook best. Want als jij je eerste wedstrijd wint, scoor je natuurlijk wel heel veel punten. Het kwam vooral van Paul. Maar aan mijn kant, alle jongens die met mij werkten…. alle informatie, alle dingen die getest moesten worden, alle feedback om het ding beter te maken, kwam van mijn kant. Dat kun je iedereen vragen. Ik wil er niet arrogant over doen, maar dat is wel wat er gebeurde. Het was leuk, met al z’n stoppies en zo, maar als we aan het testen waren, dan was er eigenlijk maar één aan het testen. En die er ook zin in had, snap je. Dat ene snelle rondje… Met een test boeit me dat ook vrij weinig.”
Die posts op Twitter over Razgatlioglu door Denning; waren die nou zo slim?
“Ik moet zeggen, Paul heeft alles mega-goed op orde. Daar kan ik niks over zeggen. Maar af en toe baalde ik daar wel eens van. Dat mensen het ook al aan mij vroegen… Daarom reageerde ik er ook wel eens op. Dan dacht ik wel van ‘je maakt het ook té duidelijk’. Ja, ik heb het daar wel eens met hem over gehad. Dan zei hij dat het niet zo was. Soms moest ik er ook wel om lachen. Maar binnen het team, echt… alles was altijd geregeld; daar valt verder geen slecht woord over te zeggen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik op het tweede plan stond. Alex (Lowes, red.) was zijn lievelingetje. Dat begreep ik ook wel (Lowes werkte al met Denning samen bij Suzuki, red.) maar ik had niet verwacht dat dit (met Razgatlioglu, red.) al zo snel zou gebeuren.”
Misschien ligt het dan ook wel aan jou, hè?
“Ja, ha! Misschien kan hij mijn uitgesproken mening niet zo waarderen. Maar goed, toen ik voor BMW tekende, heb ik er binnen het team niks van gemerkt dat ze anders gingen werken met me. Tuurlijk begrepen ze het wel, sommigen niet, maar in de raceweekends werd gewoon vol gewerkt.”
Zijn zesde seizoen in het WK Superbike sluit Van der Mark af als vijfde, vijf punten achter teamgenoot Razgatlioglu. Het was ‘echt een raar jaar’, zegt Van der Mark. Na het eerste treffen in Australië gooide de coronapandemie het seizoen voor vijf maanden op slot. “Dat was raar. Dan sta je in Australië en zeg je tegen iedereen ‘ik zie je daar en daar’. En dan gebeurt er niks. Het moeilijkste was dat we lang niet wisten wanneer we weer gingen beginnen. Het was best wel moeilijk om gefocust te blijven en motivatie te vinden. Ik ging wel veel mountainbiken met vrienden en dat was wel leuk, want dan wil je natuurlijk allemaal van elkaar winnen. Dat was eigenlijk het enige waar ik op dat moment écht gefocust mee bezig was! We hebben een paar keer zo’n Zoom-meeting gedaan met het team, maar dat was ook een beetje raar. Iedereen zit een beetje naar elkaar te kijken: ‘wat heb jij gedaan’. Ja, niks..!”
Van der Mark typeert 2020 verder als ‘niet een heel slecht jaar’. “Maar het mocht wel beter. Bij Toprak zag je soms ook dat hij weekenden had waarin hij onwijs sterk was en weekenden waarin het niet ging. Ja, het was wel lekker geweest om wat meer vermogen te hebben. Die Ducati’s, en ook de Honda’s, liepen natuurlijk wel hard. Maar de Kawasaki’s waren ook niet de snelste machines. Alleen, hun basis was wel steeds beter.” Over de vier seizoenen met Yamaha is Van der Mark tevreden. “Maar…. ja… Ik had eigenlijk wel meer van het hele project verwacht. Ik had grotere stappen verwacht. We hebben ook best vaak pech gehad op de verkeerde momenten”, refereert hij aan zijn racecrash door een leeglopende band in Misano 2018 en een trainingscrash door een technisch probleem op hetzelfde circuit in 2019. Trots voelt hij desalniettemin beslist. “Als Ten Kate en GRT zo’n fiets krijgen, doen ze het gelijk goed, zag je dit jaar. Dan denk ik wel dat wij daar de voorgaande jaren invloed op hebben gehad. Dat is wel iets om trots op te zijn.”
Was de komst van Razgatlioglu een reden om maar eens verder te kijken?
“Nee. Mijn contract liep af en dan hou je toch je oren en ogen open en je gaat een beetje informeren. Ik had helemaal niet verwacht dat ik zou weggaan. Maar toch…. Ik ben toen bij BMW geweest en daar met de mensen gepraat – ook met de hoogste baas (Markus Schramm, red.) – en het idee dat Yamaha niet met een nieuw model gaat komen, dat baarde mij zorgen. BMW komt met een nieuwe machine, Kawasaki ook, de Honda is nog vrij nieuw, de Ducati ook. Ze deden het niet fantastisch, maar ook niet mega-slecht. Ik had het bij Yamaha onwijs naar mijn zin, maar ik was bang dat het weer ‘soms wel, soms niet’ zou zijn. Dan neem ik nu liever het risico, of als het ware de gok, met een merk dat er alles aan wil doen om te winnen en wél met een nieuw model komt.”
Wanneer besloot je om te tekenen?
“Best wel snel (medio juni, red.), kort nadat ik daar geweest was. Naar aanleiding van wat ik gezien heb en wat ik gehoord heb. En wat hun plan is. Dat is: we moeten winnen. Ik heb ook niet zo lang hoeven nadenken, het was gewoon wat ik voelde. Yamaha had mij ook gewoon een goed aanbod gedaan, maar ik vond het niet netjes om te gaan onderhandelen met Yamaha terwijl ik wist dat ik het toch niet ging doen. Het nieuwe materiaal en wat ik heb gehoord en gezien, gaven de doorslag. Ik heb dingen gezien die ik misschien helemaal niet had mogen zien, maar wat zij ter beschikking hebben, dat gaf mij een goed gevoel.”
De resultaten van de afgelopen jaren waren niet geweldig bij BMW. Tom Sykes eindigde in 2019 als achtste, vorig jaar als twaalfde. Als jij met Sykes en Laverty op de baan zat, wat zag je?
“Dat ze in gevechten gewoon niet mee konden door vermogen. Ik vind het wel grappig: mensen die zeggen dat de BMW niet goed is – hoeveel podiums had Yamaha toen ik tekende? Niet één. Die derde plaats van Guintoli in Qatar (2016, red)? Ja, maar dat was nadat ik getekend had…. In het eerste jaar van BMW (2019, met het team van Shaun Muir, red.) hadden ze drie podiums. Met wat Sykes tot zijn beschikking had, deed hij het gewoon soms heel goed, maar hij kon net niet mee. En als hij kan rijden zoals hij wil, moet dat rijwielgedeelte wel goed zijn.”
Wat voor indruk heb je van het team van Shaun Muir?
“Ik denk dat Shaun zich ook de jaren anders had voorgesteld. Hij kwam natuurlijk uit het Britse Superbike-kampioenschap waar ze (met Yamaha, red.) alles wonnen en ik denk dat ze in het WK (met Aprilia en BMW, red.) nooit hebben kunnen laten zien wat ze konden. Maar Shaun is wel iemand die dit ook écht wil. Wat ik wel heel erg waardeerde, was dat hij helemaal vanuit Engeland naar München was komen rijden voor die ene bespreking die we met z’n allen hebben gehad.”
De late start in april (23-25 april in Assen, red.) komt ons wel goed uit. De eerste ronden met de 2020-machine moest ik vooral wennen aan het geluid. De Yamaha was natuurlijk een ‘cross-plane’ en dit klinkt zo anders. De eerste keer dat ik binnenkwam, dacht ik in ieder geval niet ‘shit, dit is helemaal verkeerd’. Natuurlijk waren er wel kleine dingetjes, zoals het zitje en zo, maar ik dacht wel meteen dat het er in zou zitten. De balans moeten we verbeteren. Hij stuurt heel goed, maar ik kreeg ‘m nog niet zo gestopt als de R1. Die stopte mega-goed, maar dat was ook hun commentaar.”
Tom Sykes is je teamgenoot. In het verleden hadden jullie zo je akkefietjes. Hoe gaat het nu?
“(grijnzend) We gaan steeds beter samen. Hij liet me gelijk zijn werk doen, de eerste dag. Hij was namelijk ziek, ha! Tom heeft natuurlijk heel veel ervaring, maar hij heeft écht een compleet andere rijstijl dan ik. Dat aparte driehoekige. Of ik daar iets aan ga hebben, weet ik nog niet, maar het is wel interessant om eens naar te kijken. Je hebt altijd wat aan data van iemand anders; al is ie langzamer. Begin december hebben we met de nieuwe motor een ‘shakedown’ gedaan op Miramas (in Frankrijk, eigendom van BMW, red.). We hebben minimaal acht testdagen gepland staan voordat we in april beginnen. Ja, het is best wel spannend, want ja…. je weet het eigenlijk niet helemaal, hè. Gelukkig was er die test na de laatste race, waardoor ik vers van de Yamaha op de BMW stapte. Anders was het écht spannend geweest. Nu weet ik dat het wel goed zit, dat er veel potentie in zit.”
BMW’s Motorsport Director Marc Bongers is Nederlands. Helpt dat? En je crewchief Marcus Eschenbacher werkte met Cal Crutchlow, Aleix Espargaro en Johann Zarco. Wat verwacht je van jullie samenwerking?
“Marc praat meer Engels met me dan Nederlands! Tot vorig jaar wist ik niet eens dat hij een Nederlander is. Het is mooi meegenomen dat we dezelfde taal spreken, maar heel belangrijk is het niet, hoor. Marcus heeft heel veel ervaring. Hij heeft binnen BMW nu ook veel meer vrijheid gekregen, waardoor hij ook meer met de ontwikkeling en de tuning bezig is. Ze staan open voor dingen, dat is goed, wat mij betreft. Als we eenmaal gaan racen, is hij echt mijn crewchief. Tot die tijd is ie met van alles om de motor bezig. Dat is ook wat ie mooi vindt. En we liggen elkaar wel goed. Hij is ook gewoon duidelijk: ja is ja, nee is nee. Ik zeg ook niet te veel. Als iets slecht is, zeg ik dat. Zonder meteen te zeggen wat we moeten doen. Natuurlijk kan het zijn dat je na verloop van tijd eens aangeeft dat je dingen misschien liever anders ziet, maar zij werken goed en ik zou het respectloos vinden om te zeggen ‘ik wil het zo en zo hebben’.”
Als je nou voor twee jaar hebt getekend, is het WK Superbike dus je eindstation, joh!
“(lachend) Ja, ha! Ik kan me wel blijven focussen op iets wat heel misschien gaat gebeuren…. Nee. Ik wil gewoon winnen. Klaar. Wanneer dat gaat gebeuren, ja, dat weet je natuurlijk nooit met een nieuwe fiets. Het belangrijkste is dat we al die testdagen goed gebruiken. En het feit dat BMW nu met die speciale versie komt, die nét onder het prijsmaximum (van 40.000 euro, red.) zit, geeft ook wel aan dat het serieus is.”
