Eerste Test Moto Guzzi Stelvio 2011
Een dikke 32 liter benzine klokt er weg in de nieuwe tank van de Moto Guzzi Stelvio. Meer dan genoeg voor urenlang stuurplezier. Maar ook de door de andere modificaties kan de update van Guzzi’s allroad geslaagd worden genoemd.Er gaat niets boven de praktijk. Bij de modelupdate van de Moto Guzzi Stelvio hadden de testrijders het laatste woord en dat merk je aan alles in het zadel van deze robuuste Italiaan. De eerste versie van de 1200 cc tweecilinder, die in 2008 op de markt kwam, was duidelijk minder speels en licht, gaf minder feedback en was in alle toergebieden beduidend minder sterk. De enige concessie aan Guzzi’s marketingafdeling was die tankinhoud van 32 liter, iets waar de concurrentie van BMW en Yamaha in ieder geval niet aan kunnen tippen. Staat natuurlijk mooi in de folder, ook al heb je op het Europa’s secundaire wegennet, het werkterrein van deze hoogpoter, niet echt een machine nodig die 440 kilometer ver op een tank benzine komt. De grote tank maakt de Stelvio zelfs nog zwaarder dan voorheen – volgetankt zet de Italiaan 280 kilo op de schaal -, maar daar is in de praktijk weinig van te merken. Ook in optische zin valt de tank niet uit de toon, want hij wordt mooi gecamoufleerd door de vernieuwde stroomlijn met verstelbare ruit. Bewaard gebleven zijn uiteraard het zo kenmerkende schuddebuiken direct na het starten van de vierklepper van de Stelvio en het typische sonore uitlaatgeluid. De dikke klappen die de dwars geplaatste 90° V-twin produceert, zorgen voor opwekkende kriebels in de maagstreek en verwennen ook de trommelvliezen met een verslavend lekker hoorspel. De talrijke verbeteringen aan het 105 pk sterke blok hebben de Stelvio eveneens goed gedaan, want de twin voelt over het hele toerengebied een stuk sterker aan. Oorzaak? Nieuwe kleppen en nokkenassen, een grotere oliekoeler, een gewijzigd uitlaatsysteem en een verbeterde mapping van het injectiesysteem. Hierdoor is trouwens ook de vervelende vermogensdip rond 3.500 toeren verdwenen. Vanaf ongeveer 4.500 toeren gaat de Stelvio er nog eens lekker voor zitten, maar op bochtenrijke wegen kun je door het breed uitgesmeerde vermogen ook heerlijk schakellui rijden en hoef je je alleen maar op het bochtenwerk te concentreren.Ook het rijwielgedeelte is door een aantal aanpassingen weer helemaal bij de pinken en dat merk je aan het stuurgedrag van de Italiaan. De Stelvio rolt nu op gietwielen, de achterband is een stukje smaller en de voorvork en de achterschokbreker hebben nieuwe veren. Standaard staat de Guzzi op Pirelli Scorpion Trail banden en die vormen een goed Italiaans huwelijk met de V-twin. Tijdens onze uitgebreide testrit door het heuvellandschap van Toscane wordt al het bochtenwerk soeverein gerond, van krappe hairpins tot snelle bochtencombinaties. De Brembo remmen met uitschakelbaar ABS, identiek aan de remuitrusting op de vorige Stelvio, zijn wederom boven iedere vorm van kritiek verheven. Nieuw is de tractiecontrole, die eveneens uitschakelbaar is.De NTX-versie is daarnaast nog voorzien van aluminium koffers, handkappen, valbeugels, aluminium carterplaat en extra verlichting. Daarnaast heeft deze variant spaakwielen. Door deze extra’s stijgt het gewicht vergeleken met de gewone Stelvio met 15 kilo. Dat valt dus mee, al beperken de breed bouwende zijkoffers de voorwaartse drang enigszins, met name in krappe bochten. Door de bank genomen hebben de technici en testrijders van Moto Guzzi een prima stukje werk afgeleverd met deze verbeterde Stevio, die gevoelsmatig nu iets dichter bij zijn grote voorbeeld staat: de BMW R1200GS. Dan is het voor Moto Guzzi afwachten of de Stelvio deze verbeteringen ook kan vertalen naar hogere verkoopaantallen.
