Eerste Test Kawasaki Ninja 650
De Ninja 650 bekleedt als instap sporttoermotor een unieke positie in de motorwereld. De voor 2023 nieuwe tractiecontrole en LED-knipperlichten veranderen daaraan niets, maar maken de Kawasaki nog net iets veiliger voor beginnende motorrijders.
Wat valt er meer over nieuwe knipperlichten te vertellen behalve dat ze ook in de volle zon goed verklappen of de motor naar links of rechts gaat? Deze constatering verraadt ook direct dat het lekker weer was tijdens de introductie op zonovergoten Ibiza. Over de dit jaar toegevoegde tractiecontrole valt gelukkig meer te vertellen. Een eenvoudige druk op de linker stuurhelft zet het Kawasaki Traction Control Systeem (KTRC) volledig uit, op stand 1 voor sportieve ritjes en op stand 2 voor maximaal ingrijpen.
Omdat de Ninja 650 niet het type motorfiets is waarmee je driftend een eiland over knalt, staat de tractiecontrole altijd aan. Stand 2 neemt zijn werk wel heel serieus en grijpt – voelbaar – regelmatig in. De juiste keuze is dan ook al snel gemaakt; de rest van de dag is stand 1 geselecteerd. Die laat de 68 pk veel meer ongestoord zijn gang gaan. De Bridgestone Battlax S22R (standaard montage is overigens Dunlop) vinden bovendien meer dan genoeg grip op het stroeve asfalt om de elektronica een rustig dagje te bezorgen.
De rest van de Ninja 650 staat vooral in het teken van jouw een rustig dagje te bezorgen. Dat begint al met de comfortabele zitpositie. Het optionele dertig millimeter hogere zadel (€ 171,50) levert net de extra beenruimte en de daarbij behorende comfortabeler kniehoek op die past bij een sporttoerfiets. Zie je van het hoge zadel af dan hoef je slechts 790 mm met je benen te overwinnen. De benzinetank is smal en het stuur valt precies in de handen. Alle knoppen zitten precies waar je ze verwacht en het fullcolour TFT-scherm geeft eveneens alle informatie die je verwacht en nodig hebt op een motorfiets waarmee je kilometers gaat afraffelen. Veel van die informatie tover je overigens ook via bluetooth dankzij de Kawasaki Rideology app ook op je mobiele telefoon.
De Z650 (zie test Motoplus 5) en Ninja 650 zijn een eeneiige tweeling. Ze delen dezelfde groene genen, maar in dit geval ook motorblok en rijwielgedeelte. Toch voelen ze anders dan verwacht. Het ruim boven de bovenste kroonplaat gemonteerde stuur – op een hoogte van 980 millimeter – valt net iets comfortabeler in de hand en dat draagt bij aan de iets volwassener uitstraling van de Ninja. Dat gevoel keert ook terug bij het sturen. Het moet een combinatie zijn van het extra gewicht vooraan en het andere stuur dat een iets rustiger stuurgedrag oplevert. Het sturen gaat ook dan overigens nog super makkelijk en zonder noemenswaardige krachtsinspanning. De Ninja nodigt minder uit tot fulltime scheuren dan zijn naakte broer en dat komt de motorfiets ten goede. Door het iets lagere tempo is het comfortabel toeven aan boord van de Ninja. Comfortabel reduceert die de hoge verkeersdrempels tot rimpeltjes op het wegdek.
De keerzijde van die comfortabel afgestelde vering dient zich op hogere snelheid aan. Als je met de kolder in je kop rijdt en behoefte hebt aan sportieve demping, dan is dat iets teveel gevraagd van de eenvoudige veerelementen. Alleen de veervoorspanning van de schokdemper is te verstellen, maar de ingaande demping niet. Daarvan kan de Ninja wel wat extra gebruiken bij sportieve escapades. De voorzijde duikt bijvoorbeeld stevig als de voorrem er flink bijgepakt wordt. De remmen zijn eenvoudig, maar functioneren prima. Ze zetten de 196 kilo zware machine probleemloos stil. Gematigd sportief een stuurweg afraffelen levert geen problemen op, maar wie zich graag aan Jonathan Rea spiegelt, moet zijn voorbereid op een rijwielgedeelte met wat flexibiliteit in de heupen. Onvoorspelbaar en angstig wordt het niet en gezien het prijskaartje doet de Ninja het gewoon goed.
Het motorblok is een oude bekende. Met 68 pk is het geen krachtpatser, maar het is voldoende om je uitstekend te vermaken. Zeker op de glooiende wegen van Ibiza toont de tweecilinder zich van zijn geode kant. Het leukst en krachtigst is het blok bovenin, vanaf 6.000 tpm krijgt het er voelbaar meer zin in. Dat het daarbij trilt voelt niet vervelend, meer als beleving. Onderin geeft het blokje ook thuis, maar het ontbeert vette bottom-power. Een pluspunt in deze dure tijden is het bescheiden verbruik.
Conclusie
De Z650 en Ninja 650 verschillen grof gezegd slechts door het kuipwerk en stuur. Waar het aantal concurrenten voor de Z650 amper te tellen is, heeft de Ninja het rijk alleen. Yamaha’s R7 of Aprilia’s RS660 zijn sportiever en duurder. Als tweecilinder budget sporttoerder of gekuipte middenklasser heeft de machine het rijk alleen. Toch heeft Kawasaki hem ook dit jaar verbeterd met tractiecontrole. Ingrijpend zijn de veranderingen niet waardoor de conclusie van dit verhaal ook niet ingrijpend verandert ten opzichte van vorige jaren. De Kawasaki Ninja 650 blijft de vertrouwde licht sturende, makkelijke, zuinige, breed inzetbare en goedkope motorfiets die we al jaren kennen. Laat je niet misleiden door het ‘snelle’ polyester. Deze motorfiets is geen kleine superbike, maar een volgekuipte middenklasser. Hem woest als superbike rijden leert je dat als vanzelf. Een ideale motorfiets om mee te beginnen (35kW-kit beschikbaar), maar inspirerend genoeg om ook ervaren rijders te plezieren.
